از زمان آغاز بحران دیپلماتیک میان پاکستان و هند به عنوان دو رقیب هسته ای در جنوب آسیا بر سر کشمیر، تماس هایی از سوی «عمران خان» نخست وزیر و «شاه محمود قریشی» وزیر امور خارجه پاکستان با سران کشورهای مختلف منطقه و جهان برقرار شد و طرف پاکستانی با طرح این استدلال که دهلی نو، خواهان مذاکره با مستقیم با اسلام آباد درباره کشمیر به عنوان اختلاف دیرینه طرفین نیست، درخواست کرد که دیگر کشورها برای حل مناقشه کشمیر نقش آفرینی کنند و در مسیر میانجیگری قدم بردارند.
پاکستان برخلاف هند با میانجیگری دیگر کشورها برای حل مساله کشمیر مخالف نیست و تاکنون چندین بار در مجامع بین المللی مساله کشمیر را مطرح کرده و خواستار میانجیگری شده است.
با این حال براساس توافق شیملا که در سال ۱۹۷۲ میلادی میان هند و پاکستان امضا شد، دهلی نو خواهان حل مساله کشمیر به صورت دوجانبه شده و با دخالت کشور سوم نیز مخالفت کرده است.
وزارت امور خارجه پاکستان امروز اعلام کرد: «شاه محمود قریشی» وزیر امور خارجه این کشور که برای شرکت در نشست بررسی تحولات کشمیر در اجلاس شورای حقوق بشر به ژنو سفر نموده، بیانیه ای به نمایندگی از ۵۰ کشور را دراین نشست ارائه کرده است.
در این بیانیه آمده است: پاکستان و ۵۰ کشور از نقاط مختلف جهان با انوار تنوع فرهنگ و مذهب از هند می خواهند که به محدودیت های اعمالی علیه مردم کشمیر و تهاجم پایان دهد.
اسلام آباد روز سه شنبه مساله کشمیر را در شورای حقوق بشر سازمان ملل مطرح کرد که این اقدام واکنش شدید هند را به دنبال داشته و دهلی نو تاکید کرد وضعیت خاص کشمیر یک تصمیم مستقل هند بوده و این کشور دخالت خارجی را در امور داخلی خود نمی پذیرد.
در این بیانیه ضمن اشاره به نگرانی های شدید رئیس شورای حقوق بشر سازمان ملل نسبت به اوضاع کشمیر، بر جلوگیری از متوسل شدن به اقدامات نظامی در کشمیر، لغو ممنوعیت های ارتباطی، خدماتی، اعزام ناظران بین المللی، لغو ممنوعیت تردد سازمان های حقوق بشر، رسانه و همچنین اجرای توصیه های شورای حقوق بشر تاکید شده است.
تنش ها میان هند و پاکستان پس از تصمیم دهلی نو برای لغو امتیازات خاص ایالت جامو و کشمیر افزایش یافت.
نخست وزیر هند چھاردھم مردادماه امسال از تصمیم خود برای لغو خودمختاری نسبی و اختیارات ویژه منطقه جامو و کشمیر خبر داد. طبق اصل ۳۷۰ قانون اساسی هند، این منطقه به جز در مسایل دفاعی و امور خارجی، در سایر موارد از اختیارات خاص برخوردار بود.
در حال حاضر بخشی از کشمیر در خاک هند و قسمتی دیگر در پاکستان قرار دارد. هر دو کشور ادعای مالکیت بر تمام کشمیر را دارند و همین موضوع یکی از علل اصلی مناقشه دیرینه میان دهلی نو و اسلام آباد از زمان جدایی پاکستان و هند در سال ۱۳۲۶ است.
نظر شما