مدیر انتشارات آون که مقدمه این کتاب را نوشته روز پنجشنبه در گفت و با خبرنگار ایرنا در خصوص این کتاب و لزوم انتشار آن گفت: مردم کُرد با توجه به شرایط جغرافیایی که دارند در پنج کشور ایران، عراق، ترکیه، سوریه و بخشی از ارمنستان قرار گرفته‌اند و دارای سه شیوه نوشتار هستند؛ شیوه نوشتار لاتین که متعلق به کُردهای کرمانج ترکیه و متاثر از شیوه نوشتار کشور ترکیه است، شیوه نوشتار کردستان عراق که همان شیوه نوشتار عربی_فارسی است که دستخوش تغییراتی در اعراب گذاری شده و چندین واج جدید به آن اضافه شده است و شیوه نوشتاری کُردهای ایران که قدیمی ترین شیوه نوشتار مردم کُرد است.
«میثم رجبی» با اشاره به اینکه کُردها در دروره ساسانیان دارای شیوه نوشتار پهلوی بوده اند و بعد از حمله اعراب و پذیرش دین اسلام شیوه نوشتار عربی در ایران جایگزین نوشتار پهلوی شده است، گفت: به همین منظور مردم ایران دارای شیوه نوشتاری شده اند که امروزه شیوه نوشتار فارسی خوانده می شود با اینکه تفاوت خاصی با نوشتار عربی ندارد. همچنین در مکتوبات سده های گذشته از جمله اشعاری که از شاعران کُرد بر جای مانده شیوه نوشتار آنها با نوشتار فارسی تفاوتی ندارد اما در نهایت با توجه به این که زبان کُردی دارای چندین واج اضافه نسبت به زبان فارسی است. ادبیات مکتوب اقتضا می کند که این واجها حفظ شوند و نشانه هایی برای آنها ایجاد گردد.
وی توضیح داد: شیوه نوشتار کُردی در ایران به این دلیل دارای کاستی هایی بود و نیاز به اضافه کردن چندین واج داشت که برخی از واج ها در شیوه نوشتار کردستان عراق مشخص شده و برخی دیگر به وسیله نگارنده در کتاب «پایایسم و جریان ادبیات کُردی» تحقق پذیرفته است.
مدیر انتشارات آون ادامه داد: تفاوت دیگر این شیوه نوشتار با شیوه نوشتار کردستان عراق در این است که نزدیکتر به شیوه نوشتار فارسی است و اعراب نوشته نمی شود بلکه گذاشته می شود. با توجه به اینکه مدارس استان های کُردنشین ایران با زبان رسمی کشور (فارسی) آموزش داده می شوند این شیوه نوشتار تلاشی برای حفظ فرهنگ مشترک ایرانی و نیز ارتباط قوی مردم برای نوشتن فرهنگ و زبان خود است. کُردها یک قوم ایرانی هستند و فرهنگ مشترک هزاران ساله آنها نباید با انتخاب یک شیوه نوشتار دچار شکاف شود که نتیجه آن برای نسل های جدید غریبه سازی و عدم ارتباط با پیشینه مشترک تاریخی و فرهنگی خود با دیگر اقوام ایرانی شود.
رجبی افزود: همچنین این شیوه نوشتار پاسخ به این پرسش است که آیا در بین کُردهای ایران زبان قربانی شیوه نوشتار شود یا شیوه نوشتار قربانی زبان؟ آنچه در ایران دیده می شود زبان کُردی قربانی شیوه نوشتاری شده که در کردستان عراق بوجود آمده و مردم کُردنشین ایران نمی توانند با آن ارتباط برقرار نمایند.
این نویسنده کرمانشاهی گفت: دلیل اصلی آن هم این است که مدارس با زبان فارسی آموزش داده می‌شوند و وقتی شرایط به این صورت است عاقلانه ترین راه برای حفظ زبان کُردی در ایران استفاده از شیوه نوشتاری است که بیشترین نزدیکی با نوشتار فارسی را داشته باشد تا اکثریت مردم به راحتی بتوانند زبان خود را بنویسند. البته در اینجا ذکر این نکته لازم است که این شیوه نوشتار مخالف دو شیوه نوشتار دیگر نیست و در کنار دو شیوه نوشتار دیگر با احترام به آنها می تواند مورد استفاده قرار بگیرد.
رجبی اضافه کرد: مورد دیگر اینکه وقتی شیوه نوشتار کُردی از وحدت خارج شده و در تکثر نوشتاری به سر می‌برد دو شیوه نوشتار با سه شیوه نوشتار تفاوت چندانی در مساله ایجاد نمی‌کند، تنها حفظ فرهنگ و زبان است که در دنیای تکنولوژیک و پر سرعت امروز اهمیت دارد و اگر فرهنگی راه های کوتاه و آسان را در پیش نگیرد روز به روز در حال از دست دادن خود است که باید به این امر به دور از هر گونه تعصبی نگاه شود.
نظر شما