می بویمت ای خاک ، ای سرزمین عشق

می بویمت ای خاک ، ای سرزمین عشق، ای مهد دلاوران و سروقامتان ، آمدهام تا نسیم جانبخش ترا حس کنم و آسمان پرستاره ات را در آغوش کشم .
آمده ام ، باز آمده ام، تا رنج سالهای در قفس بودن را مرهم نهم ، آمده ام سربلند و سر فراز چون البرز، آمده ام تا دگر بار حس کنم بهار را در سرزمین لاله های سرخ .
من از زمستانی ،سرد و پرسوز می آیم ، سپید موی و سفید روی .
از خیل کاروانیانم ،آمده ام که بازگویم حدیث عشق را در نیمه راه ، و رمز پرواز را در کنج قفس .
من از تبار آزادگان و از دیار سربدارانم .
1339( محمد سلطانمرادی)