به گزارش ایرنا، روستای 'هنجن' كه می توان آن را نخستین آبادی 'دره چیمه رود' به شمار آورد، دهی است پایكوهی از دهستان 'برزرود' از توابع بخش مركزی كه در 20 كیلومتری شمال غربی نطنز و 150 كیلو متری اصفهان واقع شده است.
'هنجن' در گویش رایج روستا از واژه 'هنجیدن' به معنی 'آب از چاه كشیدن' یا 'آب را فراگیر كردن' گرفته شده است.
بنابراین می توان معنای 'هنجن' را به جایی تعبیر كرد كه آب از زمین می جوشد، چنان كه رودخانه 'برزرود' از شمال و رودخانه 'چیمه رود' از میان روستا عبور می كند.
رودخانه 'برزرود' كه مهمترین رودخانه حومه شهرستان نطنز است از كوه 'كلاه برفی' در شرق روستای تاریخی 'ابیانه' سرچشمه می گیرد و پس از آبیاری زمین های كشاورزی روستاهای 'ابیانه' ، 'طره' ، 'كمجان' ، 'یارند' و 'هنجن' با نام 'رود هنجن' امتداد مسیر می دهد و در بخش خاوری نطنز به زمی نهای اطراف شهر 'بادرود' منتهی می شود.
این روستا دارای یك چشمه آب به نام چشمه 'گلستان' است كه از جنوب غربی روستا در محلی به نام 'مزرعه بیشه' سرچشمه می گیرد.
كوه های 'لاوزه' در جنوب و 'برزقو' در غرب این روستا امتداد یافته و چشم انداز بدیعی را ایجاد كرده است.
روستای هنجن دارای محله های مختلفی از جمله 'محله بالا' ، 'محله پایین'، 'عصارخانه'، 'درب گنبد'، 'سینه ختا' و 'سرگریه' است.
باغ های اطراف روستا كه میوه‌های متنوعی در آنها بعمل می‌آید از جمله دیدنی‌ها و تفرجگاه‌های عمومی است، كه در فصول بهار و تابستان مورد توجه گردشگران قرار می گیرند.
حواشی رودخانه روستا، با انبوهی از درختان سرسبز، جلوه و زیبایی خاصی به روستا بخشیده است.
آثار بر جای مانده از دوره های مختلف تاریخی مانند قلعه تاریخی پیش از اسلام و خانه های بافت قدیم پیشینه تاریخی این روستا را به دوره های پیش از اسلام مربوط می سازد.
یكی از آثار تاریخی این روستا بقعه و بارگاه داوود بن حسن بن علی ابن ابی طالب (ع) در محوطه خوش منظر و باصفایی است كه با باغستان‌های انبوه و سرسبز محصور شده است.
بنای بقعه از آثار دوره صفویه است و در وسط صحن این زیارتگاه محوطه‌ای وسیع وجود دارد. در چهار جانب محوطه مزبور، ایوان‌های مرتفع و در گوشواره‌های آن، اتاق‌های متحدالشكل با جزرهای كاشیكاری شده، احداث كرده‌اند.
از وسط هر ایوان، در جداگانه‌ای به صفه‌های داخلی حرم گشوده می شود، گنبد كاشی فیروزه‌ای رنگ این زیارتگاه جلوه جذابی دارد. آرامگاه به وسیله صندوق چوبی مشبك و كاشیكاری قدیمی تزیین شده است.
آرامگاه دیگری در میان روستای هنجن قرار دارد كه به امامزاده 'خاتون' دختر حضرت موسی بن جعفر (ع) مشهور است.
درگوشه ای از فضای كوچك جلو آرمگاه مقابل در ورودی چناری كهنسال قرار دارد كه بیشتر فضای فوقانی محوطه یاد شده را اشغال كرده است.
نمای خارجی آرامگاه از ایوانی با سقفی بلند وچهار صفه زیرو رو در كنار آن تشكیل شده كه صفه های زیرین دارای طاق ضربی است وصفه های رویی با تیر وتخته مسقف شده است.
سقف ایوان كه ورودی آرامگاه نیز بشمار می آید از مقرنس های گچی ونقاشی پوشیده شده است.
پوشش گچی سه جبهه این ایوان مقابل بالای در ورودی آرامگاه را اشعاری به خط نستعلیق طغرایی به رنگ قرمز آرایش داده شده است.
از آثار تاریخی شاخص این روستا قلعه هنجن بعد از سه راهی در امتداد جاده ابیانه است كه به صورت دژی استوار بر روی تپه ای كه از یك سو به خود روستا و از سوی دیگر بر باغ ها وكشتزارهای اطراف آن مشرف است بنا شده و مساحت آن افزون بر دو هزار و 600 متر مربع است.
معماری این بنا به دوره صفویه وقاجاریه نسبت داده می شود.
در ورودی این قلعه قدیمی ، چوبی با روكش آهنی است كه این روكش ها به وسیله میخ های بزرگ ضخیم بر روی این درب نصب شده و به علت بیشتر بودن طول میخ ها نسبت به ضخامت درب ، بعد از نصب شدن این روكش های آهنی اضافه میخ ها را در پشت درب خم می كردند تا دشمن نتواند با برداشتن این روكش ها ی آهنی به داخل قلعه نفوذ كند.
شمار طبقات این قلعه قدیمی و كهنه با در نظر گرفتن زیر زمین آن به چهار طبقه می رسد كه طبقات رویی آن بر اثر گذشت زمان تخریب شده و از بین رفته است .
معماری داخل بعضی از اتاق های این بنا نیز به دوران صفویه نسبت داده شده و از سنگ وخشت ساخته شده است.
سقف برخی از اتاق ها به صورت خشت های ضربی و برخی چوبی است ، اتاق های این بنا دارای دو نوع در است، یك نوع در اتاق هایی است كه در همكف و زیر زمین قرار دارند كه این در ها یك لنگه با قفل های چوبی به نام 'كلون' كه همان پشتبند درب گفته می شود، ساخته شده است.
نوع دیگر این درها ،درهایی است كه در اتاق های طبقات فوقانی نصب شده با این خصوصیت كه این در ها دو لنگه و دارای قفل های چوبی و آهنی است.
ارتفاع دیوارهای قلعه حدود 10 متر است و مرتفع بودن این دیوارها به این علت است كه در هنگام جنگ دشمن نتواند براحتی به داخل آن راه پیدا كند.
در قسمت زیرین این قلعه یك راه زیر زمینی یا با عبارتی تونلی حفر شده كه طول آن حدود 250 متر است كه در اواسط راه به دو قسمت تقسیم كه یك راه آن به سمت مكانی به نام 'كشوره'، (محلی در هنجن) و راه دیگر آن به سمت مكانی به نام 'برهل' (نام گذری در كنار قلعه هنجن) كشیده می شود .
راه اول راه خروجی بوده كه از این راه برای رساندن خبر ویا كسب اطلاعات از سوی دشمن استفاده می كردند وراه دوم نیز راهی برای آوردن آب از مكانی به نام 'كومه برهل' برای اهالی روستا بوده و سرچشمه این آب ها از آب قنات 'درب گنبد' است.
بعدها كه امنیت در روستای هنجن برقرار شد این قلعه به انبار تبدیل و قسمت هایی از آن برای نگهبانی از قلعه شد اما در زمان ناامنی بیشتر به عنوان پناهگاهی برای اهالی روستا بكار می رفته است.
قدمت این بنای تاریخی مربوط به دوره سلجوقیه به بعد بوده كه در تاریخ 25 اسفند 1379 با شماره 3479 به عنوان یكی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
یكی دیگر از آثار تاریخی روستای هنجن مسجد جامع هنجن است كه ورودی آن به دالان كوچكی كه سمت راست آن ، آبدار خانه وسمت چپ آن تخت گاهی است وسپس به شبستان پایان می گیرد.
شبستان كه از فضای وسیعی برخوردار است سقف آن دارای پوشش تیر و تخته است و در فواصل مختلف ستون های تیر چوبی به عنوان حایل نصب شده است.
روشنایی شبستان از چهار پنجره نورگیر كه به سمت حیاط در سال های گذشته ساخته شده است، تامین می شود.
در قسمت های بالای لنگه درهای چوبی ورودی جمله 'هوالوهاب عمل حسن درویش سنه 1342 بسعی و اهتمام میرزا 'محمد خان' دیده می شود.
بافت تاریخی روستا نیز دربردارنده بناهایی از عهد قاجار است كه در شمار زیباترین سكونت‌گاه‌های ییلاقی تاریخ معاصر ایران به شمار می آیند.
م.م/562/1011
نطنز- زير سقف آسمان نوروز بهانه اي است براي لذت بردن از سرور سعادت، سعادتي كه بازتاب آن را مي توان در نوشدن زمين احساس كرد، سفيدي شكوفه هاي بهاري دليل بر معصوميت نوروز است و معناي واقعي سعادت پروراندن انديشه معصوميت شكوفه هاي بهاري در ذهن و روح آدمي است.
