استاد دانشگاه:پذیرش تکثر جهان انسانی از قابلیت آئین عزاداری محرم است

به گزارش ایرنا، جبار رحمانی روز دوشنبه در نشست علمی عاشورا پژوهی دانشگاه پیام نور گناوه به صورت مجازی افزود: قابلیتی که باورهای آئینی و شیعی دارند می‌تواند انسجام لازم را به جامعه بدهد و جهان انسانی را در یک پهنه بسیار وسیع‌تری در خود ادغام کند و انسان شیعی،  هویت  اجتماعی و فردی و دینی خود را بسازد.

وی اظهارداشت: باید به این نکته توجه کرد که آئین‌ها اگر از مسیر خود خارج و یا توسط افراد دستکاری شوند می‌تواند مخرب باشند و اینگونه نیست که آئین تحت هر شرایطی جامعه را به خیر مطلق برساند.

رحمانی افزود: اگر به جای اصالت و روایت‌های اصیل کربلایی تحریفات و جهلیات گفته شود که مستند نیست یک جامعه بدقواره غیر ایده‌آل شکل خواهد داد که  باید به این نکته توجه شود.

این جامعه شناس با بیان اینکه هر آئینی دارای اثرات فراوان فردی و اجتماعی است، گفت: هر جامعه‌ای از خلال یکسری آئین‌های محوری ، خود را برای اعضا و اعضای جدی تر خود بازسازی و در آنها درونی می‌کند  و به عبارتی از خلال آنها می‌توانیم به عنوان یک عضو جامعه مشروعیت پیدا کنیم.

وی بیان کرد:  آئین های محرم  یک نوع جماعت دینی اخلاقی فارغ از سلسله مراتب و منزلت‌ها است که در یک سطح برابری به واسطه قرار گرفتن در یک محضر مقدس است.

عضو هیات علمی پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری گفت: آئین یک نوع تعلیق زندگی روزمره و باز شدن جهانی از نمادها، رفتارهای نمادین، باورها، عقاید و امور مقدسی است که مومنان به آن ایمان دارند.

وی  افزود:  فقط یک آئین خاص و منحصر به فرد نمی‌تواند همه جامعه را سامان بدهد بلکه مجموعه‌ای از آئین‌ها در طول سال وجود دارند و پخش هستند که ابعاد مختلف زندگی و جامعه را سامان می‌دهند.

وی گفت: در کشور ایران بخش‌هایی از زندگی در آئین‌های ملی مانند نوروز و بخش‌هایی از بنیان‌های اخلاقی و هویت اجتماعی و باورهای مقدس در آئین‌های مذهبی مانند محرم  و رمضان و به طور خاص نیمه شعبان باز تولید می‌شود.

این پژوهشگر یادآورشد: در میان همه نظم بهم پیوسته پراکنده آئین‌های کشور در طول سال  ، آئین‌های بنیادی داریم که عزاداری محرم منطق بنیادی و هسته مرکزی آئینی را شکل می‌دهند.

وی افزود:  آئین‌های عزاداری در مذهب شیعه به عنوان اصلی ترین و کانونی ترین آئین‌ها زمینه اصلی تسری امر قدسی به شریان‌های جامعه هستند که  قدرت، سرزندگی و انرژی کافی برای بودن و حرکت می‌دهد و تعهد انسان‌ها را به جامعه بیشتر می‌کند.

رحمانی گفت: منطق آئین‌های مذهبی خروج از خویشتن در یک مجلس آئینی و پیوستن به دریا و جمعی از معنویت یا یک جمع مقدس و معنوی است که  انسان‌ها در این ایام می‌آموزند  از خویشتن بگذرند و به نفع دیگران کمک کنند.