۴ تیر ۱۳۹۶، ۱۰:۲۲
کد خبر: 82577100
T T
۰ نفر
پاكستان؛ سوخت به قیمت جان

اسلام آباد - ایرنا - گویا بوی بنزین هوش از سرشان برده بود؛ جمع كردن چند لیتر از بنزین ریخته شده روی خاك تا بتوانند كمی سوخت بدون هزینه برای باك موتور سیكلت ها و خودروهایشان تهیه كنند، در چشم به هم زدنی به بهای جانشان تمام شد و140 نفر از مردم پاكستان صبح امروز به استقبال مرگ رفتند.

به گزارش ایرنا، فاجعه ای عظیم و هزینه جانی سنگین در شب عید فطر كه تنها و تنها برای تامین چند لیتر سوخت رخ داد؛ گویا بوی بنزین رایگان، هوش از سر رهگذران برده بود.
صبح امروز، واژگون شدن یك تریلی تانكر حامل 25 هزار لیتر بنزین در منطقه 'احمد پور شرقیه' از توابع شهر 'بهاولپور' ایالت پنجاب پاكستان، باعث جاری شدن بنزین روی زمین شد و تعداد زیادی از رهگذران برای جمع كردن بنزین، بی پروا در محل حادثه تجمع كردند با هر وسیله ای كه دم دستشان بود، حتی كیسه های پلاستیكی، شروع به جمع كردن بنزین كردند و همه چیز مهیا بود تا یك آدم بی احتیاط با سیگار روشن به محل حادثه نزدیك شود و آنجا را جهنمی از دود و آتش بسازد.
آنهایی سرگرم جمع كردن بنزین رایگان از روی خاك بودند، اعم از كودك و زن و مرد، در شعله های آتش بی احتیاطی با چاشنی فقر و گرانی سوخت، گرفتار شدند و جان و جسم خود را سوختند.
تصاویر منتشر شده از محل وقوع حادثه نشان می دهد تعداد زیادی موتور سیكلت و خودروهای كوچك و قدیمی در اطراف تانكر كاملا در آتش سوخته اند. از این تصاویر می توان دریافت بیشتر كسانی كه در این آتش سوزی جان خود را به خاطر تنها چند لیتر سوخت از دست دادند، كارگران و افرادی كم درآمد بوده اند كه برای صرفه جویی تنها چند صد روپیه، بدون اینكه به خطر فكر كنند، از موتور سیكلت ها و خودروها پیاده شده و به دل خطر رفته اند.
بهای هر لیتر بنزین در پاكستان در زمان حاضر حدود 74 روپیه(حدود 2500 تومان ایران) معادل حدود هفت دهم یك دلار آمریكا (70 سنت) است كه برای مردم كم درآمد پاكستان رقمی بسیار قابل توجهی است.
بحران كمبود سوخت و به طبع، قیمت بالای آن در پاكستان از یك سو و پایین بودن سطح درآمد اكثر مردم این كشور از سوی دیگر باعث شده تا تامین سوخت موتور سیلكت های پرتعداد و خودروها در این كشور، یكی از دغدغه های مردم باشد.
دولت كنونی و نیز دولت های قبلی پاكستان، در دوران رقابت های انتخاباتی، همواره قول های زیادی برای پایان دادن به مسئله كمبود سوخت و بهبود وضعیت بحرانی برق، گاز و كاهش دادن بهای بنزین در این كشور داده اند اما این هیچ یك از این وعده ها تاكنون محقق نشده است.
مردم پاكستان از كمبود شدید برق در طول سال رنج می برند. حتی در ساعاتی كه برق خانه هایشان روشن است، آنهایی كه درآمد خوبی ندارند، ترجیج می دهند به سراغ وسایل پرمصرف نروند چون حتی استفاده از یك وسیله خنك كننده مناسب در گرمای طاقت فرسای تابستان یا یك بخاری برقی در زمستان بدون گاز، حتی به مدت چند ساعت در روز، باعث می شود آخر ماه قبضی به اندازه نصف و حتی بیش از نصف درآمد آن خانواده برایشان صادر شود.
در طول فصل سرما هم ، لوله های خالی از گاز، شرایط سختی را برای مردم بسیاری از مناطق پاكستان ایجاد می كند و بسیاری از مردم برای پخت و پز و گرم كردن خانه هایشان به هیزم پناه می برند چون برای تهیه كپسول های گاز، هم باید مسافت زیادی بروند و هم پول زیادی بپردازند.
با وجود اینكه پاكستان قرارداد رسمی احداث خط لوله گاز با ایران برای واردات گاز طبیعی از ایران امضا كرده و حدود دو سال و نیم است كه از ضرب الاجل تعیین شده برای این قرار می گذرد، طرف پاكستانی با بهانه قراردادن تحریم ها، هیچ اقدامی برای اجرای تعهداتش در قبال این قرارداد انجام نداده درحالی كه ایران با صرف بودجه ای حدود دو میلیارد دلار، پیش از پایان سال 2014 به عنوان ضرب الاجل این قرارداد، به تعهد خود عمل كرد و خط لوله را تا نزدیك خاك پاكستان احداث كرد.
ایران همچنین در شرایط كنونی حدود 100 مگاوات برق به پاكستان صادر می كند و آمادگی خود را برای افزایش آن به سه هزار مگاوات اعلام كرده است اما طرف پاكستانی به رغم ابراز تمایل، هنوز پاسخ روشن به این پیشنهاد ایران نداده است.
پاكستان بخشی قابل توجهی از گاز مورد نیاز این كشور را از قطر وارد می كند و هزینه بالای حمل گاز مایع از قطر با كشتی، باعث شده تا انتقادهای زیادی در داخل پاكستان علیه این واردات پرهزینه مطرح شود. منتقدان می گویند ایران به لحاظ همسایگی و نزدیك بودن و به دلیل اینكه از منابع غنی انرژی برخوردار است، بهترین گزینه برای پاكستان برای رهایی از بحران انرژی است.
پاكستان كشور وارد كننده انواع سوخت شامل بنزین، گازوئیل و گاز مایع است و میزان اندك نفت و گاز كه در داخل این كشور تولید می شود، پاسخگوی نیاز جمعیت 200 میلیون نفری این كشور نیست.
با وجود ارزش بالای سوخت در پاكستان، حمل و نقل این مواد ارزشمند و درعین حال قابل اشتعال و خطرناك، با استاندارهای لازم همراه نیست و كامیون ها و تانكرهایی كه حمل سوخت در پاكستان آن هم در مسیرهای طولانی را انجام می دهند، بیشتر كامیون های فرسوده بوده و تانكرهایی هم كه پشت كامیون ها قرار دارد، از كیفیت و استاندارد كافی برای حمل سوخت برخوردار نیست.
اگرچه ظرفیت حمل بار كامیون ها با توجه به نوع آن محدود است و اضافه بار می تواند موجب خسارات جبران ناپذیر شود، اما در پاكستان این محدودیت ظرفیت رعایت نمی شود و گاهی كامیون های فرسوده و قدیمی حتی بیش از دو برابر ظرفیت تعریف شده، بار حمل می كنند كه این موضوع در خصوص تانكرهای حمل سوخت با ظرفیت های بیش از حد مجاز نیز صدق می كند.
آساق**1723 - انتشار دهنده: محمدرضا منافی