چشم سینمای مشهد به "مهمان مامان" روشن شد
#
مشهد، خبرگزاری جمهوری اسلامی 18/05/83
فرهنگی.سینما.فیلم.مهمان مامان.اکران.
روز یکشنبه یازده مرداد ماه 83 در گذر از خیابانی فرعی، منتهی به یکی
از سینماهای مشهد خیل جمعیت نظرم را جلب کرد، اتفاقی که پیش از این حداقل
در چند سال اخیر بی سابقه بود.
پس از پرس و جو دلیل این ازدحام برایم روشن شد، سینما فیلم "مهمان
مامان" ساخته "داریوش مهرجویی" را اکران کرده است، با خود گفتم مگر این
"مهمان" کیست که توانسته این جمعیت را آن هم وسط هفته به این جا بکشاند؟!
چهره های حاکی از رضایت و لب های خندان کسانی که از سینما خارج می شدند
مرا برآن داشت که برای شناختن "مهمان مامان" اقدام کنم.
"سمیه صالحی" دانشجوی مدیریت بازرگانی که این فیلم را دیده بود، در پاسخ
به خبرنگار ایرنا گفت :فیلم خوبی بود، پس از مدت ها سینما یک فیلم درست و
حسابی که ظاهرا ممیزی هم نداشت اکران کرده است.
وی افزود : فیلم خوب شاخص های خودش را دارد و اگر در سینماها فیلم خوب
را کران کنند، با این بلیت های گران آدم دلش می آید، پولش را برای نشستن
در تاریکی خرج کند.
"رضا گلی" دانش آموز سال آخر هنرستان هم از دیدن مهمان مامان اظهار رضایت
کرده و می گوید: من توصیه دیگران به سینما آمدم و به تماشای این فیلم
نشستم.
او ادامه داد : فیلم بسیار خوب بود، من هم به شما توصیه می کنم حتما آن
را ببینید، خودم هم سعی می کنم یک بار دیگر برای دیدن "مهمان مامان" به
سینما بیایم، کاش سینماها همیشه فیلم هایی باب دل مردم می آوردند.
گلی که همراه خانواده اش در حال ترک سینما است می گوید: این فیلم ارزش
خرج کردن و وقت گذاشتن را دارد.
"رضا خسروزاد"، فیلم نامه نویس مشهدی نیز در گفت و گو با خبرنگار ما گفت
: یک کارگردان خوب کسی است که جامعه شناسی خوبی داشته باشد و زمان و مکان
غالب در جامعه خود را بشناسد.
وی افزود: چنین کارگردانی می تواند فیلم اجتماعی موفق از نگاه مخاطب و
منتقد بسازد.
به عقیده خسرو زاد، مهرجویی در زمره این کارگردانان است و قدرت این را
دارد که در فضایی به کوچکی یک خانه قدیمی، شهری با آدم های مختلف و ملموس
خلق کند.
او اظهار داشت : فیلم اجتماعی در برگیرنده صحنه هایی برخاسته از واقعیت
ـهای اجتماعی است، واقعیت هایی که در سال های اخیر با قلب آن ها در صنعت
سینما، نوعی رویاگونه را به تصویر می کشیدیم که چون بر دل نمی نشست کم، کم
منجر به بی رونقی و تعطیلی سینماها شد.
وی ادامه داد : این بدان معنی نیست که همه فیلم ها باید مورد پسند همه
اقشار جامعه باشد، ما حتی گاهی در زمینه سینمای مورد پسند خواص بسیار
موفق تر از سینمای عامه پسند و گیشه عمل کرده ایم.
خسرو زاد تصریح کرد: در سینمای هالیوود، تکنیک برتر حاکم است و به این
وسیله گیشه را حفظ می کنند، اما ما که فاقد تکنیک هستیم باید با حفظ
شاخص های مورد پسند جامعه در هر زمان، سینما را از نابودی نجات دهیم.
پرداختن صرف به فیلم های ارزشی می تواند پنجره باز سینما به روی جامعه را
ببندد، همانگونه که در سال های اخیر این واقعه را با چشم های خود دیدیم.
وقتی فیلم مورد پسند عموم نباشد، قطعا افراد تهیه فیلم ها را از کلوپ با
قیمت مناسب و دیدن آن را در محیط آرام خانه به صرف هزینه هنگفت در سینمای
تاریک و گرم ترجیح می دهد.
وی ادامه روند ساخت فیلم های جشنواره ای با کاربرد دو گانه اجتماع پسند
را بسیار کارآمد و مثبت ارزیابی کرد و یادآور شد: ساخت فیلم های عامه پسند
هرگز به معنی تجاری سازی نیست.
خسروزاد افزود : همانطور که در "مهمان مامان" می بینیم مهرجویی علاوه بر
اینکه نظر بیننده اش را جلب کرده و به او احترام می گذارد، با تبحری خاص
شاخصه های خواص پسندی و جشنواره ای شدن را نیز رعایت کرده است.
او گفت: فیلم "مهمان مامان" بیشتر از نظر فضا به یک تله تئاتر می ماند
که به شکلی حرفه ای در قالب سینما قرار گرفته است و به هیچ وجه یکنواخت و
خسته کننده نمی شود.
این فیلم نامه نویس اضافه کرد: حوادث فیلم کاملا ملموس و منطبق بر فرهنک
محیط به تصویر کشیده شده و تنوع در همه لحظات آن قابل لمس می باشد.
وی افزود: باتوجه به اینکه فیلم های به نمایش درآمده در جشنواره فیلم فجر
دردسترس همگان نیست، بنابراین اکران همزمان آن ها در سینماهای کشور نیز
به رونق دوباره صنعت سینما کمک شایانی می کند.
"طوفان راه چمنی" منتقد سینما هم در رابطه با این فیلم گفت: مهرجویی در
بیشتر فیلم هایش محیطی را که به تصویر می کشد به خوبی می شناسد و حتی در
کاربرد رنک ها وسواس خاصی دارد.
وی افزود : در فیلم مهمان مامان نیز علاوه بر بازی خوب، روان و یکدستی
که این کارگردان با تجربه از بازیگران خود گرفته، گریم و لباس آنها هم در
نوع خود فوق العاده است.
راه چمنی نوع فرهنک و مکالمه بکار رفته میان بازیگران را با توجه به
شکل زندگی تصویر شده و فلاش بک زندگی هر یک و نیز دورنمای ذهنی آنان،
نشانگر آشنایی کارگردان با خرده فرهنک ها و آگاهی وی نسبت به نیاز زمان
دانست.
عاقبت مشتاقانه برای دیدن این مهمان ناخوانده به سینما رفتم، با وجود
اینکه ساعت 10 شب یکی از روزهای میانی هفته بود تقریبا جای خالی در سینما
پیدا نمی شد.
فیلم را دیدم، بقول "امین حیایی" بازیگر نقش دکتر در فیلم، واکسن شادی
را کشف کردم و راضی و خندان از تاریکخانه سینما خارج شدم.
فراهنک. 2725/ 1010/ 1917