اختصاصی/
آیا نمایندگان کنگره نظر کارشناسان را می پذیرند؟
#
خبرگزاری جمهوری اسلامی 88/09/28
سیاسی.کنگره.تحریم ایران.خالفت نمایندگان
تهران - در جلسه کمیته امنیت ملی و روابط خارجی کنگره آمریکا درباره وضع
تحریم های جدید علیه ایران که با حضور نمایندگان و کارشناسان برگزار شد،
تمام کارشناسان حاضر با وضع تحریم های جدید علیه ایران مخالفت کرده و آن
را بی اثر دانستند. آیا نمایندگان کنگره نظر کارشناسان را می پذیرند؟
به گزارش ایرنا، کمیته امنیت ملی و روابط خارجی کنگره آمریکا جلسه
استماعی را هفته گذشته با عنوان ایران، تحریمها، گزینه های، فرصتها و
عواقب برگزار کرد. ریاست جلسه با جان تیرنی نماینده کنگره بود. وی با
تاکید بر اینکه سال 2009 سال حساسی در روابط ایران و آمریکا است، گفت:
سال گذشته رئیس جمهوری روی کار آمد که تعامل دیپلماتیک را دنبال می کرد و
آوریل گذشته سی مین سالگرد تاسیس جمهوری اسلامی ایران بود. در ماه
سپتامبر آمریکا و ایران مذاکرات دوجانبه ای را داشتند با اینحال برنامه
هسته ای ایران هنوز چالش مهمی در برابر آمریکا و جامعه بین المللی است.
مساله اصلی این است که همه ما از استراتژی تعامل که رئیس جمهور در قبال
ایران در پیش گرفته است حمایت می کنیم اما سوال این است که در صورت شکست
این استراتژی گام بعدی چه خواهد بود و همین مساله ما را اینجا گردهم
آورده است.
وی با پذیرفتن حق ایران برای داشتن برنامه هسته ای طبق مفاد ان پی تی گفت
؟ با اینحال هر برنامه هسته ای که ایران به عنوان عضو معاهده ان پی تی می
تواند داشته باشد باید باز، شفاف و تحت نظارت آژانس باشد. بسیاری از
دولتها و آژانسهای اطلاعاتی و متخصصان اگر چه در مورد میزان نزدیکی ایران
به تسلیحات هسته ای توافق ندارند اما بسیاری از آنها در این مورد توافق
دارند که حمله نظامی به تاسیسات هسته ای ایران فایده ای ندارد و فقط این
برنامه را یک یا دو سال به تعویق می اندازد و عواقب و بازتابهای جبران
ناپذیر دیگری نیز دارد. همچنین عدم توافق قابل توجهی در مورد ارزش، تاثیر
، ماهیت و کارایی تحریمها وجود دارد. تحریمها باید برای حمایت از تلاشهای
دیپلماتیک اعمال شوند و نه برای جایگزینی آنها. در مورد قانون تحریم
فراورده های نفتی علیه ایران 2009 که کنگره این هفته آنرا بررسی خواهد
کرد من شخصا نگرانیهای قابل توجهی دارم. تندروها تا حدودی در این زمینه
متفرق شده اند.
تحریمهای جدید حمایت مردم ایران را از دولت و نظام افزایش خواهد داد. این
مساله قابل توجه است که رهبران دو گروه مخالف اصلی کنگره علیه اعمال
تحریم به خصوص بر محصولات فراوری شده نفتی سخن گفته اند. من تنها در صورتی
از این قانون تحریم حمایت خواهم کرد که اجرای آن به زمان مناسب در پروسه
فشار دیپلماتیک موکول شود و یا اینکه تعدیل شده و انعطاف پذیری بیشتری
داشته باشد. تنها در صورت چنین تضمینهایی این قانون شانس تایید در کنگره
را دارد. تنها در صورت انعطاف پذیری همپیمانان ما از تحریم حمایت خواهند
کرد.
جف فلیک نماینده جمهوری خواه کنگره در اظهارنظری گفت: من طرفدار تحریم
اقتصادی به خصوص به صورت یکجانبه نیستم. چون سودی برای ما نخواهد داشت.
چون این تحریم به انتشار احساسات ضد آمریکایی در ایران منجر خواهد شد.
این تحریمها در صورتی موثر خواهند بود که چندجانبه باشند و ما بتوانیم
همپیمانان را راضی کنیم. اما بستن دست رئیس جمهور هم کار درستی نیست.
تیرنی تیز در این باره گفت: دولت اهداف خود را در ممانعت از انحراف
برنامه هسته ای ایران از طریق استراتژی دو مسیره تعامل و فشار دنبال می
کند و الان به دنبال گسترش مسیر فشار هستیم. نگرانی من این است که این
قانون بدین شکل اتحاد بین المللی ما را از بین برده و حمایت از تلاشهای ما
را تضعیف کند. مشکلات آن علاوه بر زمانبندی و انعطاف پذیری که در بالا مطرح
شد شامل ذخایر مالی ناکافی و عواقب ناخواسته برای سیاست خارجی می باشد.
امیدوارم بررسی قانون به سال آینده میلادی موکول شود تا دیپلماسی دولت در
این مرحله حساس به خطر نیافتد.
سوزان مالونی عضو ارشد موسسه بروکینگز که در این جلسه استماع به عنوان
کارشناس حضور یافته بود، در این خصوص گفت: سابقه تحریم ایران حقیقتا موفق
نبوده است و پیش شرطهای یک رویکرد تحریمی موفق امروزه در ایران موجود
نیست. من به سابقه مسیر تحریم می پردازم و مجموعه ای از اصول را ارائه
خواهم کرد که باید در بررسی هر اقدام جدید اجباری در نظر گرفته شود. ما
سی سال تحریم یکجانبه علیه ایران داشتیم و به نظر نمی رسد تحریمهای سخت
تر و گسترده تر محاسبات هسته ای ایران را به راحتی و به سرعت معکوس سازد.
تحریمهای 30 ساله نتوانست اهداف آمریکا را در تغییر سیاست امنیتی و
خارجی ایران برآورده است و این به دلیل فقدان اجماع بین المللی بود.
امروز هم علی رغم لحن تند اروپاییها هنوز زمینه لازم برای موفقیت تحریمها
بوجود نیامده است و این به دلیل دیدگاههای به شدت متفاوت است.
واشنگتن ارتباط مستقیمی بین فشار اقتصادی و تعدیل رفتار هدف می بیند اما
بسیاری از همپیمانان ما با این دیدگاه مخالفند. آنها نگرانند که منزوی
کردن تهران در جامعه بین المللی رفتار کشور را تندتر کند و نتیجه عکس دهد
و این کشور علیه کشورهای حامی تحریم اقدام مستقیم انجام دهد و یا تلاشهای
هسته ای خود را تسریع کند و یا از معاهده ان پی تی خارج شود. تاریخ نشان
می دهد که تحریم آمریکا علیه ایران هرگز تاثیر نداشته است و این کشور
تحریمها را از طریق دیپلماسی اقتصادی دور زد. به خصوص در مورد قانون
تحریمی جدید ایران از طریق اقدامات رسمی برای کاهش حداکثری مصرف بنزین و
ایجاد ذخایر استراتژیک بنزین برای تحریم احتمالی بر بنزین و دیگر فراورده
های نفتی آماده شده است. علاوه بر این تجربه پس از انقلاب ایران بر خلاف
بحث آمریکا برای تحریم است. جمهوری اسلامی ایران فشارهای تحریمی شدیدی را
تجربه کرده است اما هیچیک رفتار آن را تغییر نداده است. بر عکس در گذشته
زمانیکه ایران تحت فشار اقتصادی بود حمایت عامه از نظام بیشتر می شد.
محدودیتهای اقتصادی همکاری احزاب ایرانی را گسترش می دهد. این تحریمها
تنها سیاست اقتصادی کشور را تغیر داده است و نه سیاست خارجی. تحریمها
تنها می تواند بخشی از استراتژی جامع ما در قبال ایران باشد. به هر حال
هدف تحریمها باید روشن و محدود باشد. واشنگتن قادر به تغییر نظام در
ایران نیست بنابراین نباید در این زمینه تلاش کند. تنها باید به دنبال
تغییر موضع آنها در مساله هسته ای باشد و ایران را ترغیب کند که اتخاذ
رویکردی دیگر در قبال جهان امنیت آنها را بهتر تامین می کند. رویکرد
اوباما این است که تحریم جایگزین دیپلماسی است در حالیکه این درست نیست و
باید یک استراتژی جامع وجود داشته باشد. سوما ما باید به دنبال اجماعی
جهانی باشیم که در این سی سال موفق به کسب آن نشدیم.
ایران با تجاربی که دارد به خوبی شیوه های دور زدن تحریمها را آموخته است
. فضای داخلی ایران مبهم و پیچیده است و نمی توان به راه حلهای ساده
اطمینان داشت. هزینه شکست در اجرای تحریمها بسیار مهم و سنگین است. در
صورتیکه ما اقدام به تحریم کنیم و موفق نباشیم تنها اقدام باقیمانده بعدی
یعنی اقدام نظامی برای منافع آمریکا در منطقه بسیار بد خواهد بود.
جرج لوپز استاد دانشگاه لوتردام از دیگر کارشناسان این جلسه بود. وی با
اعتراف به ضعف تحریمها در قبال ایران پیشنهاد تحریمهای هوشمند از نوعی که
علیه لیبی به کار رفت را می کند. تحریم تجاری که در قانون جدید تحریمها
عنصر اصلی است در طول زمان ضعف خود را نشان داده است. تحریمها برای به
دست آوردن اجماع لازم است به یکی از مسائل و مشکلات مورد اجماع ایران مربوط
شود: غنی سازی اورانیوم، حقوق بشر و ... وی با اینحال گفت: ما نمی
توانیم ایران را به دلیل برنامه هسته ای آن مجازات کنیم چرا که قانع
کننده نخواهد بود و هم اکنون زمان مناسب برای افزودن تجریمها به دیپلماسی
تعامل نیست. درصورتیکه تحریمها اکنون اعمال شود ایران رفتاری منفی در
قبال تعامل با آژانس در پیش خواهد گرفت. ما برای به دست آوردن اجماع
ناچاریم در حال حاضر از تحریم صرف نظر کنیم. همچنین نیاز است ائتلافی
پایدار در ایران تشکیل دهیم که به آمریکا به چشم دوست خود بنگرد و از
تحریمها حمایت کند. تحریمهای ما در آفریقای جنوبی به این دلیل موفق بود
که گروههای مخالف آنرا استراتژی مناسب می دانستند و به نظر من این برای
تحریمها بسیار اهمیت دارد.
وی پیشنهاد مشوقهایی را برای ایران می دهد از جمله غنی سازی اورانیوم تا
سطح معین و تاکید بر استقلال هسته ای کشور به عنوان دولتی مستقل در انرژی
هسته ای و تکنولوژی پزشکی وابسته به تکنولوژی هسته ای اما نه دور از
مراقبت و نظارت آژانس و حذف تحریمهایی که از 2006 علیه تهران اعمال می
شود، عضویت در سازمانهای تجاری و دیگر سازمانها. وی با تاکید بر اینکه
هنوز زود است در مورد نتیجه تعامل قضاوت کنیم، گفت: البته رویکرد تعامل
تنها یک سال است اتخاذ شده و این در برابر سی سال رویکردهای دیگر بوده
است و دست کم باید 6 تا 9 ماه دیگر دست نگه داریم تا ببینیم آیا این
استراتژی لازم است یا نه.
رایت معتقد است: ناسیونالیسم فارسی از قویترین نیروها در جهان است. نظر
سنجی ها نشان می دهد ایرانیها از انرژی هسته ای به عنوان کلید توسعه مدرن
حمایت می کنند. هیچ دولت ایرانی جرات توقف انرا نخواهد داشت چرا که به
یک افتخار ملی بدل شده است.
جیمز دابینز مدیر موسسه امنیت بین الملل و سیاست دفاعی راند دیگر کارشناس
حاضر در جلسه به این نکات اشاره می کند: همه ما موافقیم تحریمها
سیاستهای هسته ای ایران را تغییر نخواهد داد اما تحریمها نسبت به گزینه
های دیگر؟ هیچ اقدامی انجام ندادن و یا جنک ترجیح دارند. از نظر تاریخی
تحریمها تاثیر کمی داشته اند. تحریمها شوروی را وادار نکرد از افغانستان
عقب نشینی کند، پاکستان را وادار نکرد برنامه تسلیحات هسته ای خود را
کنار بگذارد، رژیم نظامی هایتی را وادار نکرد کنار بکشد و میلوسویج را
وادار نکرد که پاکسازی نژادی را متوقف سازد و طالبان را وادار نکرد بن
لادن را اخراج کند. در مورد ایران نمی توان به حمایتهای جهانی از تحریمها
برای دمکراتیک سازی امیدوار بود. هم اکنون که بحث در مورد تحریم ایران در
رابطه با برنامه هسته ای است. بیشتر ایرانیها از تلاشها برای دستیابی به
تکنولوژی سوخت هسته استقبال می کنند و تحریم این مساله حمایت از نظام را
گسترش خواهد داد.
در ادامه نمایندگان کنگره با توجه به توضیحات کارشناسان سوالاتی را از
آنها در مورد زمان تحریم مطرح کردند. لوپز معتقد بود که تهدید به تحریم
در سه تا شش ماه آینده تاثیر بیشتری تا اعمال تحریم دارد.