طرحهای رژیم صهیونیستی برای تصاحب آبراه های منطقه خاورمیانه
..................................................
خبرگزاری جمهوری اسلامی 89/05/09
سیاسی.آب.اسرائیل
تهران - رژیم صهیونیستی از بدو اعلام وجود نامشروع خود در خاورمیانه به
اهمیت آبراه های منطقه پی برده و از همان زمان برای تصاحب و یا بسط قدرت
خود بر آنها برنامه ریزی کرده بود.
** اهمیت راهبردی دریای سرخ برای رژیم صهیونیستی
رژیم غاصب اسرائیل دریای سرخ را نه تنها از نظر حمل و نقل کالا برای خود
مهم تلقی می کند بلکه از نظر امنیتی نیز آن را سپر دفاعی دانسته و نوار
محاصره کشورهای عربی مخالف خود می داند، زیرا این رژیم همواره خود را در
محاصره اعراب دیده است و بنابراین راهبرد سنتی خود را در حوزه دریای سرخ
بر دیدگاه های دکترین بن گوریون از بنیانگذاران ونظریه پردازان صهیونیسم
بنا نهاده است.
براساس این دکترین، رژیم اسرائیل باید روابط خود را با کشورهای پیرامونی
دولت های عرب خط مقدم جبهه اعراب و اسراییل گسترش دهد تا امکان محاصره
کشورهای عربی مخالف خود فراهم شود.
یکی از نظریه پردازان اسراییلی در 1945 در این مورد نوشت: -ما ناوگان
دریایی بزرگی داریم که به همه بندرهای جهان رفت و آمد دارد، لذا باید
برای آینده و در زمان مناسب به نحوی آماده شویم که ناوگان های دریایی و
جنگی ما بتواند محاصره تحمیلی اعراب را در هم شکنند و از طریق تبدیل
تدریجی دریای سرخ به دریاچه یهودی، ما هم به نوبه خود برخی کشورهای عربی
را محاصره کنیم.
پس از جنگ اکتبر1973 میان کشورهای عربی واسراییل، این رژیم نیروی دریایی
خود را در دریای سرخ تقویت کرد و در آوریل 1974 دو ناوچه موشک انداز از
نوع ویشف به نیروی دریایی خود در دریای سرخ افزود.
به دنبال این اقدام، شلومورابیل فرمانده نیروی دریایی وقت این رژیم طی
مقاله ای در روزنامه اسرائیلی معاریو نوشت: این دریا که در گذشته نقطه
ضعف اسرائیل بود، می تواند به صحنه ابتکار عمل اسراییل به هنگام جنگ
تبدیل شود و پشت جبهه مصر و راه های دریایی آن را تهدید کند.
به نظر وی تسلط مصر بر کانال سوئز تنها یک کلید در این گذرگاه آبی را به
نفع مصر رقم می زند و کلید دوم و مهمتر می تواند در دست اسرائیل باشد،
مشروط بر اینکه بداند چگونه برتری دریایی در منطقه دریای سرخ را حفظ کند
و آن را متحول سازد.
رژیم اسرائیل امروزه به این نتیجه رسیده است که باید سیاست توسعه طلبی
ارضی یا دکترین از نیل تا فرات را رها کند. از سوی دیگر در دنیای امروز
مفهوم سنتی قدرت که بر پایه قابلیت های نظامی استوار بوده، تحت تاثیر
مفهوم جدید قدرت یعنی براساس توانایی های اقتصادی و فناوری قرارگرفته است
در حال حاضر قدرت اقتصادی وعقیدتی تعیین کننده جایگاه و نقش کشورها در
نظام بین المللی است. بر همین اساس استراتژی جدید اسرائیل بر مبنای
همکاری های اقتصادی قرار گرفته است و به این نتیجه رسیده است که جنگ با
کشورهای عربی دیگر کارساز نخواهد بود.
در یکی از دست نوشته های شیمون پرز رییس رژیم اسراییل آمده است: با بررسی
جوانب مختلف امور در می یابیم که درگیری و نبرد با عرب ها نه تنها هیچ
ضرورتی ندارد، بلکه خسارت های سنگین جانی و مالی برای ما نیز دارد.
در مقابل، آنچه امروز رژیم اسرائیل را تهدید می کند، فعالیت های انتفاضه
در اراضی اشغالی، حزب الله در لبنان و فعالیت های اسلامی در مصر است.
شیمون پرز در کتاب خود به نام خاورمیانه جدید راه های مقابله با
بنیادگرایی اسلامی را توسعه همکاری های اقتصادی بین اسرائیل و کشورهای
منطقه در چارچوب ایجاد یک سازمان همکاری اقتصادی می داند.
وی اعتقاد دارد که تنها راه حل در ایجاد یک ساختار منظم منطقه ای برای
توسعه اقتصادی و اجتماعی خلاصه می شود و نقطه حرکت استراتژی جدید اسراییل
را -دریای سرخ < می داند.
پرز افزود: ما می توانیم از دریای سرخ شروع کنیم که مصر و سودان و اریتره
در یک سو و اسرائیل و اردن و عربستان در سوی دیگر واقع شده اند. می توان
گفت که دیگر انگیزه ای برای درگیری وجود ندارد.
وی در کتاب خود مدعی شد که اتیوپی و اریتره خواهان ایجاد روابط با
همسایگان خود و از جمله اسرائیل هستند و مصر نیز قبلا با اسرائیل پیمان
صلح کمپ دیوید را امضا کرد.
اردن نیز پیمان صلح وادی عربه با اسرائیل دارد و عربستان نیز خواهان
آزادی دریانوردی و صید و پرواز هستند و می توان به عنوان اولین گام،
مسائلی چون اقدامات نجات دریایی و هوایی و شبکه های ارتباطی و تجهیزات
هشداردهنده و مانورهای دریایی و زمینی و نیز صنایعی مانند گردشگری و غذا
را مورد بحث قرارداد و در مراحل بعدی به ایجاد یک پیمان استراتژیک
پرداخت که در نهایت به سود اسراییل تمام خواهد شد.
پرز در جای دیگری از کتاب خود نوشته است: من اطمینان دارم که دریای سرخ
نقطه شروع برای حرکت روند صلح و حفظ آن خواهد بود. ما می توانیم راه های
طویل در طول سواحل آن ایجاد کنیم و لوله های نفت و گاز و شبکه های برق و
ارتباطات را در آن احیا کنیم و این منطقه را به یک منطقه تجاری و شکوفا
تبدیل کنیم.
به اعتقاد وی دریای سرخ عبارت است از یک خلیج طولانی اما باریک که با توجه
به این خصوصیت می توان پل تسلط بر عرب ها را بر آن ساخت.
***خطرات اسراییل بر رودخانه نیل
کارشناسان وتحلیلگران منطقه همواره از گسترش اندیشه نژادپرستی اسراییل بر
منطقه مشرف بر رودخانه نیل هشدار داده اند.
رودخانه نیل با 6671 کیلومتر طول، طولانی ترین رود جهان است که از رشته
کوه هایی در مرکز قاره آفریقا سرچشمه می گیرد و راه طولانی خود را به سمت
شمال آغاز کرده و در طی مسیر، رودهای زیادی که از کوه های غرب این قاره
سرچشمه گرفته اند، به آن می پیوندند.
این رود از کشورهای اوگاندا، سودان و مصر و از شهرهای مهمی چون خارطوم و
قاهره می گذرد و سرانجام به دریای مدیترانه می ریزد.
نیل شاهراه حیاتی این کشورهای خشک و بیابانی و سبب برتری موقعیت آنها بر
دیگر کشورهای آفریقایی است.
کارشناسان می گویند: رژیم صهیونیستی می خواهد با محاصره و فشار بر مصر و
ایجاد ناامنی دررودخانه نیل، علاوه بر تسلط نامشروع بر آن به مقادیری از
آب این رودخانه دست یابد.
کارشناسان مصری با اشاره به اینکه در طول تاریخ معاهده های زیادی درباره
آب نیل امضا شده، خاطرنشان کردند: دولت مصر باید از امضای هر توافقنامه
ای پیرامون این رود با اسراییل خودداری کند وموضع خود را برای حفظ آب های
آن استوار نگاه دارد، چرا که این کشور در حال حاضر به دلیل افزایش جمعیت
نیاز بیشتری به آب دارد.
هانی رسلان رییس اتحادیه پژوهش های نیل در مرکز پژوهش های سیاسی الاهرام
تاکید دارد که تجاوز به سهم تاریخی مصر در آب رودخانه نیل، خط قرمزی است
که هیچ مسوول مصری نمی تواند از آن عبور کند، به ویژه پس از آنکه این
کشور دچار کم آبی شده است.
وی افزود: هر فرد مصری می تواند سالانه از 800 متر مکعب آب استفاده کند که
این مقدار کمتر از معیار جهانی 1000 متر مکعب برای هر نفر در سال است.
رسلان در ادامه خاطر نشان کرد: مصر در 20 سال آینده دچار بحران کم آبی
خواهد شد
احمد یوسف القرعی کارشناس مسایل آفریقا نیز گفت: رژیم صهیونیستی می خواهد
با ایجاد نا امنی در حوزه رود نیل به آبهای آن دست یابد، لذا دولت مصر
باید با آگاهی به این اهداف اسراییلی از امضای هرگونه معاهده با این رژیم
در مورد آب نیل خودداری کند.
وی تاکید کرد: اسراییل می خواهد خود را به عنوان 11 کشور حوزه رود نیل
معرفی کند تا در آینده نزدیک بتواند در تقسیم آب آن شریک شود وخود را از
صاحبان ومدعیان آن قلمداد کند.
***حفر کانال درسرزمین های اشغالی فلسطین
در ادامه سیاست های توسعه طلبانه رژیم صهیونیستی این رژیم در برنامه
درازمدت خود قصد دارد یک کانال جدید در صحرای نقب و بین دریای مدیترانه و
دریای سرخ حفر کند که ادعا می کند می تواند جایگزین کانال سوئز شود و با
حفر آن کشتی های غول پیکر و ناوهای بزرگ جنگی با بیش از 50 متر عرض می
توانند به راحتی بین آسیا و اروپا تردد کنند.
طراحان اقتصادی رژیم صهیونیستی گفته اند: حفر این کانال اقتصاد راکد
اسرائیل را از مشکلات بسیاری رهایی می بخشد و سرمایه های یهودیان جهان را
به سمت خود جلب می کند.
براساس گزارش های منتشرشده کانال جدید مورد نظر رژیم صهیونیستی حداقل 120
متر عرض و 300 کیلومتر طول خواهد داشت وبراساس محاسبات و در صورت ساخت
آن می توان سالانه مبلغی معادل 5/1 میلیارد دلار را نصیب اسرائیل کند.
ایده این طراحان اقتصادی که تصمیم دارند با پیاده کردن طرح خود کانال
سوئز را از رونق بیندازند با استقبال شدید بنیامین نتانیاهو نخست وزیر
اسراییل مواجه شده است.
***طرحها وشگردهای شوم اسراییل برای تصاحب بحر المیت اردن
رژیم صهیونیستی که عطش تسلط همه جانبه بر منابع آبی وزمینی کشورهای عربی
منطقه را دارد علاوه بر سیاست توسعه طلبانه ، اهداف دراز مدت نامشروعی نیز
در سر می پروراند.
این رژیم به منظور تصاحب موقعیت راهبردی آبی بحر المیت راه های
فریبکارانه ای در پیش گرفته است.
ابتدا با امضای قرارداد صلح میان خود ودولت وقت اردن که به قرارداد وادی
عربه معروف شد دولت اردن را ناگزیر ساخت تا امنیت منطقه کرانه باختری را
که قبلا در اختیار این کشور بود و با شیوه مزورانه آن را اشغال کرد، تامین
کند.
سرانجام اسراییل با پیشنهاد ایجاد یک کانال ارتباطی که دریای سرخ را به
بحر المیت مرتبط می کند از اردن وتشکیلات خود گردان خواست که این طرح را
بپذیرند تا خشکسالی آنن را تهدید نکند.
اردن وتشکیلات خود گردان فلسطین که با کمبود آب روبه رو هستند، از هراس
اینکه مبادا در آینده در این مناطق جیره بندی آب رخ دهد بی درنگ و بدون
در نظر گرفتن عواقب ناخوشایند این طرح به خواسته اسراییل پاسخ مثبت دادند
مقامات اردن ادعا می کنند که این طرح آبرسانی در منطق ؟ خاورمیانه بی
مانند است واز آن با عنوان طرح (نجات بحرالمیت ) نام می برند که برای
مقابله با خطر خشکسالی اجرا می شود.
آنها مدعی هستند که با اجرای این طرح میلیون ها تن از مردم و به ویژه
ساکنان اردن که یکی از ده کشور کم آب جهان است، از تشنگی نجات خواهند
یافت.
هزین ؟ این طرح در مرحله اول حدود دو میلیارد دلار برآورد شده و شامل طرحی
با عنوان کانال بحرین است که به منظور تغذی ؟ آب بحر المیت، آب دریای سرخ
را به این دریا منتقل خواهد کرد.
موضوع قابل تامل در این طرح جایگاه آمریکا وکشورهای غربی در حمایت از
شماره 026 ساعت 12:19 تمام