به گزارش خبرنگار قرآن و معارف ایرنا، چقدر سخت است هم برای مداحان و هم برای مهمانان، که در جشن بعثت حضرت محمد (ص) شرکت کنند و شاد باشند، ولی کف نزنند.حکایت چنین مراسمی شاید همچون رادیو معارف و رادیو قرآن باشد که هیچ‌وقت موسیقی از آن پخش نمی‌شود یا مانند شبکه قرآن و معارف سیما که هیچ‌وقت آگهی بازرگانی در آن نمی‌بینیم.
امسال امام رئوف دعوت کرده بود تا به همراه خانواده در روزهای پایانی ماه رجب پابوس حرمش مشرف شویم و فیض زیارت رجبیه امام هشتم (ع)نصیبمان شود. در این میان حواسم بود که ضمن زیارت ثامن الائمه (ع) سری هم به محفل اشک بزنم که هر روز در مسجد صدیقی‌ها برگزار می شود. یعنی بعد از صحن پیامبر اعظم(ص) از باب الهادی به این مسجد می رسیم.
اشکی برای ارباب بی کفن
سال گذشته گفتم که محفل اشک چگونه از زمان دفاع مقدس در کنار حرم شاه خراسان شروع شده و هر روز به جز جمعه‌ها میزبان زائران رضوی و ذاکران و مداحان اهل بیت (ع) است.
محمود یزدانخواه که باعث و بانی این برنامه عاشقانه است، گفته بود که در روزهای جشن و شادی هم محفل اشک برقرار است ولی با مدیحه سرایی و مولودی خوانی حالا که خدا توفیق داده تا شب مبعث را در رواق‌ها و صحن‌های رضوی باشیم، چه خوب است که ببینیم زائران چگونه در محفل اشک، سور و سات جشن بعثت ختمی مرتبت را برپا می‌کنند.
البته یزدانخواه گفته بود که خود مردم اصرار دارند که در پایان مراسم جشن و شادی هم اشکی برای ارباب بی کفن بریزند.
امسال بیست و هفتم رجب، مصادف با ۱۹ بهمن و پنجشنبه است که دنبال کنندگان برنامه‌های اتاق اشک می‌دانند این روز برای دختر سه ساله امام حسین (ع) مرثیه سرایی می کنند و اشک میریزند ولی امروز مداحان و ذاکران از بعثت خواندند و از امیر مومنان (ع).
محفلی ۴۰ ساله که برخی از آن بی‌خبرند
با این که یک ربع قبل از اذان ظهر در مسجد حاضر شدیم، ولی نیمی از مسجد پر شده بود و هنگام اذان به افق مشهد تقریبا جای خالی وجود نداشت. نمی خواهم برای این برنامه بازار گرمی کنم که خود افتخار است ولی نماز جماعت که به پایان رسید، یزدانخواه، میکروفون را دست گرفت و از نمازگزاران خواست تا جاهای خالی را پر کنند تا کسانی که بیرون از مسجد هستند در سرما نمانند و حتی این گونه درخواست کرد که کفش‌ها و لباسهای گرم را روی پاهای خودتان بگذارید و به دیگران جا دهید.
نگاهی به جمعیت داخل مسجد انداختم؛ شاید حدود ۴۰۰ نفر حضور داشتند. پایان مراسم از یک خادم امام رضا(ع) که مشغول جمع کردن استکان های چایی بود، پرسیدم که گفت در چنین روزهایی شاهد جمعیتی فراتر از ۸۰۰ نفر هم هستیم. البته جمعیت بانوان در طبقه بالا دست کمی از آقایان نداشت ولی برخی از آقایان مجبور شدند در بیرون از مسجد در سرمای زمستان از مراسم استفاده کنند.
تاکنون ندیده بودم که جایی برای محفل اشک تبلیغات کنند به جز کانال این برنامه در فضای مجازی. گاهی که از برخی مداحان از این برنامه سوال می‌کنم با کمال تعجب می بینم که از وجود این برنامه ۴۰ ساله بی‌خبرند. به یاد بعضی از آگهی‌های بازرگانی تلویزیون افتادم که به زائران امام رضا (ع)توصیه می‌کند که از موج‌های آبی مشهد استفاده کنند و ده‌ها میلیون هم جایزه بگیرند ولی آیا کسی نیست به آنها بگوید که این همه برنامه های مفید فرهنگی و اجتماعی در این شهر به ویژه در اطراف بارگاه امام رضا (ع) اجرا می شود و مردم از آن بی اطلاع هستند؟
یکی از زیباهایی مراسم اتاق اشک تزیین مسجد به تصاویر شهدای دفاع مقدس و مدافعان حرم بود و گلدان های جلوی مسجد طراوت ویژه ای به این محفل داده بود به گونه ای که مادران از فرزندان خود در این سرسبزی عکس یادگاری می گرفتند.
نجف چه جای قشنگی برای تدفین است
بگذریم؛ بعد از نماز عصر محفل اشک با مولودی خوانی احد سبزی آغاز شد که در ابتدا چند بیت در وصف امام زمان (عج) خواند و سپس به مدح امیر مومنان(ع) پرداخت و گفت
«تمام دلخوشی زندگی من این است/ که وقت مرگ بیایی؛ مرگ شیرین است
مگر نگفتی علی جان فمن یمت یرنی / بیا که وقت وفایت به عهد دیرین است
شهادتین مرا فاطمه تقبل کرد / بیا همه کس و کارم زمان تلقین است
سلام وادی من وادی السلام علی / کجاست وادی امن کسی که مسکین است
کفن کنید مرا رو به قبله حرمش / نجف چه جای قشنگی برای تدفین است»
توصیه برای شکوه جشن مبعث
علی کارگر به عنوان دومین مداح از پیامبر (ص)و علی (ع) خواند و یزدان خواه با پخش شکلات در وسط مدیحه سرایی کارگر شوری دیگر به این مراسم داد.
در روایات آمده است که "ذکر علی عباده" و حالا مداحان همه را به عبادت مشغول کرده اند. قدر و قیمت روز مبعث به اندازه ای است که برخی علمای اخلاق سفارش کرده اند «مبادا جشن مبعث را کمرنگ تر از جشن های خودتان برگزار کنید» ؛ یکی از توصیه های وارد شده در مفاتیح، زیارت امیر مومنان(ع) است.
ما تشنه ایم و در کف تو جام کوثر است
هنگامی که حجت‌الاسلام سید احمد صفایی شروع به خواندن کرد، برخی جوانان در گوشه و کنار مسجد دست زدند و صفایی یادآوری کرد که حرمت مسجد را نگه دارید ولی در عوض خواست تا با شور و حرارت دست راست خود را بالا بیاورند و شعرش را پاسخ دهند. البته وی در میانه خواندنش از یزدانخواه که قصد پخش کردن شکلات داشت خواست تا بعد از شعرش شکلات را در میان جمعیت پخش کند.
محمدعلی ترابی هم علی‌گویان از قرآن و پیامبر(ص) گفت و شوری دیگر به مجلس داد. او با شور و حرارت این شعر را خواند:
«که صدبار گفته اند ولی باز نوبر است / از هر زبان حدیث تو قند مکرر است
ما تشنه ایم و در کف تو جام کوثر است / هفت آسمان قلمرو جولان حیدر است»
او می خواند و آن گونه در وصف حیدر خواند که ناخودآگاه آدمی را به یاد این شعر شهریار می انداخت:
«نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت / متحیرم چه نامم شه ملک لافتی را.»
دست به دامن حضرت رقیه (س) و اشکی بر حسین (ع)
عقربه‌های ساعت حکایت از گذشت یک ساعت از برنامه داشت ولی نه کسی مجلس را ترک می کرد و نه کسی خسته می‌شد. یزدانخواه دوباره میکروفون به دست گرفت تا بگوید وقت مجلس تمام است ولی این مطلب را هم گفت که «بعضی عزیزان درخواست کرده اند که امروز کمی هم روضه خوانی کنیم» ؛ البته رسم محفل اشک در هر پنجشنبه این است که مداحان دست به دامن حضرت رقیه (س) می شوند ولی امروز عید مبعث است که مومنین با شادی و جشن این روز را گرامی می دارند.
یزدانخواه برای این که مطمئن شود چه تعداد از حاضران می خواهند با ریختن اشکی بر حسین (ع)، مجلس را نمکین کنند، گفت هر کس خواهان ذکر مصیبت است، صلوات بفرستد و فضای مسجد با عطر صلوات و مصیبت یکی شد.
البته از ابتدای مراسم هم معلوم بود که به قول بزرگی برخی از افراد شرکت کننده همچون آتشی بودند که بنزین روی آن ریخته باشند و فقط منتظر ذکر مصیبت بودند. یزدانخواه گفت که فقط پنج دقیقه ذکر مصیبت داریم.
هنوز علی کارگر یکی دو بیت نخوانده بود که صدای گریه مردم بلند شد. کارگر هم، شب جمعه را بهانه کرد که همه پیامبران و ائمه (ع) در چنین شبی به زیارت کربلا می روند و گفت که امام رضا (ع) هم دست تک‌تک زائرانش را می‌گیرد تا به کربلا ببرد. بعد هم از فاطمه زهرا (س) گفت که به کربلا می رود و این گونه به کربلا گریز زد
«همه منتظرند مادرش برسه / کاش صدای برادر به خواهرش برسه...»
این ذاکر اهل بیت (ع)، عجب روزی مصیبت امام حسین (ع) را خواند، شبی که سیدالشهدا (ع) با اهل و عیال عازم مکه می‌شود و در واقع آغاز سفر کاروان کربلاست. السلام علیک یا اباعبدالله (ع).
نظر شما