به گزارش خبرنگار ایرنا، احمد توکلی روز شنبه در جلسه مدیریت بحران مازندران افزود: : با توجه به تنوع مخاطرات طبیعی در مازندران، اطلس مدیریت بحران استان باید به روز شود.
وی بیان داشت: اگرچه دستگاه های مرتبط در تامین اعتبار برای اجرای طرحهای پیشگیری و جلوگیری از مدیریت بحران با چالش مواجه اند، اما اولویت اجرای طرح های پیشگیری مدیریت بحران به توجه به کمبود اعتبار مورد اهتمام قرار بگیرد.
معاون هماهنگی امور عمرانی استانداری مازندران به اهمیت مدیریت رودخانه های استان با توجه به کاهش تراز آب دریا به منهای ۲۹ اشاره کرد و توضیح داد: اکنون پل، تاسیسات و دیوار های حفاظتی رودخانه ها به خاطر شدت جریان آب با خطر تخریب مواجه شده است.
توکلی با بیان اینکه مدیریت کف و حریم رودخانههای استان مازندران نیز مهم است، اظهار داشت: ساماندهی رودخانه ها برای کاهش سرعت جریان آب ضروری است.
معاون استاندار مازندران با اشاره به کاهش بارندگیهای به خصوص در غرب استان که مشکلات تامین آب شرب را دوچندان کرده است، افزود: ذخیره آب و مدیریت مصرف آب شرب را باید داشته باشیم.
وی گفت: رودخانه های بزرگ مازندران از جمله چشمه کیله، نکا رود، تجن، تلار و بابلرود باید مورد توجه مدیریت بحران قرار بگیرد.
به گزارش خبرنگار ایرنا، نمونه بارز تغییرات اقلیمی در خطه شمالی، ۲ مرحله بارش سنگین در آبان ماه سال جاری است که در بازه زمانی۲ تا چهار ساعت بارندگی سیل آسا در مازندران ۹۰ تا ۱۰۰ میلیمتر باران به ثبت رسید، بارش باران شدید سیزدهم آبان ماه به میزان ۱۲۰ میلیمتر در یک شبانه روز استان مازندران است، طبق آمار هواشناسی در مدت ۲ ساعت، بیش از ۹۰ میلیمتر باران در این استان بارید.
بنابرگزارش شرکت آب منطقه ای مازندران، مجموع حجم ریزش باران در این بارندگی ۳۹۱ میلیون متر مکعب برآورد شد که ۱۶۶.۳ میلیون مترمکعب در مناطق غربی، ۲۱۸.۸ میلیون متر مکعب در مناطق مرکزی و ۶.۶ میلیون متر مکعب در مناطق شرقی ثبت شده است.
مازندران حدود ۱۲۰ رودخانه اصلی و فرعی به طول هفت هزار کیلومتر دارد که دستکم ۲۰ رودخانه از این تعداد رودخانههای بزرگ و اصلی هستند. در این بین نیز رودخانههای تلار، تجن، بابلرود، چشمهکیله، سردآبررود، چالوس، نکارود و هراز مهمترین رودخانههای این استان محسوب میشوند.
یکی از مهمترین مشکلات رودخانههای مازندران که قدمتی حدود ۶ دههای دارد، ساخت و سازهای مسکونی، تجاری و موارد دیگر در حریم رودخانهها است. از مجموع طول رودخانههای مازندران، یکهزار و ۵۰۰ کیلومتر آن از مناطق شهری و روستایی عبور میکند و همین نکته نیز خطرساز بودن رودخانهها در زمان وقوع سیل و طغیان را بیشتر میکند.
سیل و طغیان رودخانهها یکی از پدیدههای عادی طبیعت هستند و در استانی مانند مازندران نیز با توجه به بارندگیها و تعدد رودخانهها و شرایط توپوگرافی منطقه، رخ دادنشان امری عادی درچرخه طبیعت است. برای جلوگیری از وقوع خسارت در چنین مناطقی باید گامهای مختلفی برداشت که یکی از این گامها آزاد نگه داشتن حریم و بستر رودخانههاست.
نظر شما