به گزارش روز دوشنبه ایرنا، خانم اکاترینا النا ماتوی (Ecaterina Elena Matoi ) پژوهشگر رومانیایی حوزه مطالعات خاورمیانه از شرکت کنندگان در اولین کنگره بینالمللی بانوان تاثیرگذار تهران بود. وی که در زمینه امنیت ملی و مطالعات خاورمیانه، فرهنگ ها و تمدن ها و جغرافیای سیاسی منطقه خاورمیانه پژوهش میکند، گزارشی توصیفی- تحلیلی از سفر خود به ایران منتشر کرد.
وی مطلب خود را که در موسسه مطالعات سیاسی و اقتصادی خاورمیانه بخارست منتشر شد، با جملهای از سیمون دو بووار نویسنده فمینیست فرانسوی آغاز میکند: من بیش از حد باهوش، بیش از حد خواستار و مدبر هستم که کسی نمی تواند مسئولیت من را به طور کامل به عهده بگیرد. هیچ کس مرا نمی شناسد و کاملاً دوستم ندارد. من فقط خودم را دارم.
وی از این اشاره و نقل قول استفاده میکند تا به این واسطه دیدگاه این نویسنده علاقهمند به بررسی نقش و تاثیر زنان در جامعه را در مقابل نقش زنان در جامعه ایرانی قرار دهد که در رسانههای غربی « محروم از حقوق و تحت تسلط مردان» معرفی میشود.
ماتوی از همان ابتدای ورود به تهران کوشیده تا هر عقیده یا دیدگاهی که قبل از سفر به تهران در مورد ایران داشته را فراموش کرده و این بار بر مبنای مشاهدات عینی خود این کشور را بشناسد. وی در همین راستا به رفتار توام با ادب و نزاکت ماموران تشریفاتی فرودگاه و زیرساختهای ارتباطی فرودگاه با شهر که نویسنده آن را با زیرساختهای کشورهای پیشرفته مقایسه کرده است و هتلی که طرح و ظرافتش از رابطه عمیق بین مردم و تاریخ حکایت دارد، اشاره می کند که او را متحیر کرده است.
وی مینویسد : نمی توان گفت فشار تحریمها در زندگی روزمره مردم ایران احساس میشود، اما نمی توان گفت که ایران زانو زده است، بهعکس به نظر میرسد این جامعه با وجود فشارهای عظیم اقتصادی و اجتماعی در نتیجه بیش از ۴۰ سال تحریمهای سخت راه و تعادل خود را پیدا کرده است.
پژوهشگر حوزه مطالعات خاورمیانه، زندگی ایرانیان در تحریم را به آب چشمه ای تشبیه کرده است که برای رسیدن به سطح زمین در بیشتر مواقع راه خود را از میان سنگ باز میکند. هرچه مسیر مقاومت بیشتری داشته و فیلترهای بیشتری برای آن عبور وجود داشته باشد، آب خالص تر میشود.
وی پس از بازدید از نمایشگاه دستاوردهای زنان ایرانی در نمایشگاه بین المللی تهران، ایران را ترکیبی از رنگها، طعمها و مردمان گوناگون و منحصر به فرد مانند تپهها، درهها، رودخانهها و کوههایش معرفی می کند که به سختی قابل تعریف و طبقه بندی هستند.
اکاترینا النا ماتوی در ادامه گزارش مفصل خود میآورد: در ایران نیز مانند سایر کشورها بیش از یک نوع زن وجود دارد؛ زن ایرانی به طور کلی زنی تحصیلکرده، مدرن با رویاها و میل به تعالی حرفهای برای رسیدن به اهداف مورد نظر خود است البته زنانی هم هستند که شاید برای امرار معاش با سختیها دست و پنجه نرم میکنند اما کجا چنین زنانی وجود ندارند؟
این کارشناس امنیت ملی و مطالعات خاورمیانه در مورد کسانی که وانمود میکنند میخواهند به زنان ایرانی کمک کنند تا حقوق خود را به دست آورند، می گوید: همه زنان کفشهای یک اندازه نمیپوشند شما نمی توانید تنها قوانین مربوط به زنان را بدون تغییر ذهنیت مرد و یا ذهنیت جامعه تغییر دهید.
وی میافزاید: برای آغاز یک تغییر آنچه ارائه میشود باید بهتر از آنچه وجود دارد باشد و به همان اندازه با ارزشها، اصول و سنتهایی که قرنها بر جامعه مورد نظر حاکم بوده سازگار باشد. به همین ترتیب، آنچه ارائه می شود باید ماهیت داشته باشد و نباید مجبور به اجرا شود زیرا نتایج ممکن است تعجب آور باشد.
این پژوهشگر رومانیایی در نهایت میان زنی که در نقل قول آغازین مطلب خود آورده و زن معاصر ایرانی ارتباط برقرار میکند چرا که به گفته او در ایران، با زنانی آشنا شده که چادر سر میکردند و در واقع قوی تر بودند حتی قوی تر از زنی که اگزیستانسیالیست و مقاله نویس فرانسوی توصیف میکرد.
ماتوی گزارش خود را اینچنین به پایان میبرد: در پایان متوجه شده بودم که زن ایرانی بسیار قادر است از خود، خانواده و کشورش مراقبت کند.
نظر شما