به گزارش ایرنا، درخت استوار پدر همیشه در مقابل طوفان های زندگی مقاوم بوده و به رغم سختی ها نه تنها سرخم نمی کند بلکه ثمر هم می دهد، شاید با قدرشناسی و تقدیر عملی که مهمترین نمود آن احترام و اطاعت از والدین است بتوان قطره ای از دریای محبت پدران را به جا آورد.
برکت انفاس پدر در زندگی فرزندان قابل وصف نیست و تنها رقیب وی در این وادی مهربانی ها، عطوفت و محبت، مادرها هستند که خداوند به نیکی کردن در حق والدین دستورات فراوانی در کتاب آسمانی داده است به هر ترتیب ما را یارای قدردانی از مقام والدین نیست اما باید با تمام توان در خدمتشان باشیم.
حرمت پدر و مادر گرچه سفارش شده است اما اما اگر فرزندان قدر مرتبه و زحمات والدین به خصوص پدر را بدانند قبل از مرحله سفارش به مرحله عمل می رسند یکی از این تاثیرات قدرشناسی از طریق خود پدران و مادران با احترام به پدربزرگ ها و مادربزرگ ها منتقل می شود و شدت یا خدای نکرده ضعف پیدا می کند، البته خداوند در قرآن کریم احترام به والدین را در هر شرایطی واجب کرده است.
یکی بود یکی نبود، پسری بود که مادرش را در ۱۱ سالگی از دست داد، محبت مادر چنان در دل او ریشه دوانده بود که در این مدت کم پس از ازدواج و صاحب خانواده و فرزند شدن نیز این تعلق خاطر به مادر شدت یافت.
وی در کنار احترام مطلق به پدر هر پنچشنبه یا جمعه با توزیع احسان و نثار فاتحه وفاداری و قدرشناسی مادری را که فقط یازده سال برایش مادری کرده بود را بجا می آورد.
...هنوز بچه سال بودیم که پدرم غروب روزی از روزها، پارچه ای سفید همراه یک قوطی چوبی را به حیاط منزل آورد، با مادرم خصوصی محاوره داشتند طوری که ما سال ها بعد متوجه شدیم که پارچه سفید کفن و قوطی چوبی چیزی شبیه تابوت بوده و آن شب را میزبان مادربزرگ ندیده یمان بودیم.
اون شب (اوایل دهه ۶۰) برای اینکه ما ناراحت نشیم یا خوف نکنیم، نگفت که به علت تغییر کاربری قبرستان محله «دوه جی» تبریز برای ساخت مدرسه و پارک مجبور شدند نبش قبر کنند و نبش قبر طول کشیده تا به گلزار وادی رحمت منتقل شود ضمن اینکه این طول کشیدن بهانه ای شده تا شبانه لای لای های مادرانه را تداعی کند و تا صبح بالای سرش قران بخواند ولی چنان محیطی را در خانه فراهم کرد که لفظ بغض آلود امشب مهمان داریم و علت اشک پنهانی گوشه چشم پدر را پس از سال ها، حالا بدانیم.
پس از این واقعه همیشه ظرف آبی در دست پدر بود و آخر هفته به رغم اینکه حتما باید به عزاداری هیات هم می رسید، سری به گلزار وادی رحمت تبریز و شهدا می زد و اکنون دیگر پدر هم (پدربزرگ ما) رَخت از دنیا بربسته بود.
وقتی سرمزار پدر و مادرش می رسید سرخم می کرد، لحظاتی زانو می زد سنگ را می بوسید فاتحه و قرآن می خواند و نثار روحشان می کرد، مزارشان را جارو و سنگ قبرشان را می شست.
درخت شاه توت قرمز رنگی در حیاط خانه داشتیم، متوجه شدم مدتی شاخه ای از آن داخل یک بطری آب توسط پدر تیمار می شود، وقتی ریشه انداخت از سرنوشت آن بی خبر ماندیم هنوز اوایل مقطع راهنمایی بودم و این موضوع را هم فراموش کردم.
پس از مدتی که کمی بزرگ شدم آن درخت توت جوان، محصول دست پدر را بر سرمزار مادربزرگ یافتم، به گمانم پدر می خواست سایه ای بر سر مادرش بگستراند، تا رهگذران هم بتوانند در تابستان از سایه آن بهره مند شوند و از محصول توت شیرین و قرمز آن تناول کنند و در نهایت، خدایش بیامرزی بگویند.
سال ها گذشت و در تمام این سال ها، هفته ها و روزها با ظرف آبی این درخت را آبیاری می کرد تا تنها از زحمات ۱۱ ساله مادرش تقدیری کرده باشد و بالاخره درخت پدر درخت توت را از گزند طوفان ها و حوادث حفظ کرد همان طور مادر، من و برادرانم را تا آخرین شماره نفس هایش از گزند حوادث روزگار حفظ کرد و اکنون ما برادران آن درخت که اکنون تناور شده را آب می دهیم.
سوزناک ترین قسمت داستان این است که به رغم وصیت پدر برای دفن در آرامگاه ابدی مادر، به علت فوت با بیماری کرونا و قوانین دوران کرونا، اجازه تدفین در آغوش مادر داده نشد.
متاسفانه طوفان کرونا پدر مهربان، فداکار و خادم اباعبدالله حسین(ع) را از ما گرفت، حتی نتوانستیم مراسم تشییع و مراسمی در مسجد برگزار کنیم، چون روزهای سیاه کرونایی بود.
بگذریم، البته ما وفاداری و احترام را از پدر آموختیم و پدر عمق وفاداری را از فاطمه زهرا (س)، شهدای کربلا، سید الشهدا (ع) و ابوالفضل العباس (ع) آموخت، چه میراث گرانبهایی.
خدا تمام پدران آسمانی را رحمت، روحشان را دعاگو و پدران در قید حیات را طول عمر و بهره مند از فرزندان و معنویات قرار دهد، پیامبر اکرم(ص) توصیه می فرمایند که با نیکی به پدر و مادر موجب بخشش و آمرزش گناهان خود شوید گرچه مقام والدین بسیار بالاتر از این نیز هست.
چه روز سزاواری را برای روز پدر انتخاب کردند روز ولادت مولود کعبه، پدر مسلمانان جهان به خصوص شیعیان، مبارک باشد.
نظر شما