چگونه روستای پلکانی "نیمدور" گچساران خالی از سکنه شد

این روستا که بر اساس شواهدی مانند نوع واحدهای مسکونی به شکل پلکانی، سنگ نوشته ها و طبق گفته های اهالی سابقه ۵۰۰ سال سکونت دارد مردم آن در سال های نیمه نخست دهه پنجاه هجری قمری به علت نبود امکاناتی مانند آب، برق، گاز، جاده های ناهموار در کنار عواملی مانند قرار داشتن در مرز میان شهرستان های گچساران و باشت تصمیم به ترک زادگاه خود گرفتند و به شهر دوگنبدان مهاجرت کردند.

نیمدور که به انارستان ها، تاکستان ها، شالیزارها،نارنجستان هایش مشهور است با وجود ۶ چشمه دائمی در گرداگرد آن همچون نگینی درخشان در میان روستاهای کهگیلویه و بویراحمد می درخشید در کمتر از پنج سال خالی از سکنه شد.

مردم روستای نیمدور می گویند در دهه پنجاه باید کیلومترها مسیر را با پای پیاده پیمایش می کردند تا به جاده که خودروها در آن تردد می کردند برسد و این مردمان سخت کوش که باید میوه های تولیدی خود را برای فروش با چهارپایان به سایر روستاها می بردند از چنین روندی سختی خسته شدند و فرار را بر قرار ترجیح دادند.

آنان تاکید می کنند که قرار داشتن نیمدور در مرز میان ایل های بویراحمد گرمسیری و بابویی که نیمدور را محل کشمکش میان خان ها بر سر قدرت در دوره پهلوی کرده بود از دیگر عوامل مهاجرت مردم به شهر بوده است.

در این اختلافات چندین نفر از اهالی روستای نیمدور کشته شدند و اموال مردم به غارت رفت.

مردم روستای نیمدور با اشاره به اینکه زادگاه آنان به غیر از خاک حاصلخیز ظرفیت های بی نظیری برای رونق صنعت گردشگری دارد می گویند در صورتی که آن زمان بنیاد مسکن انقلاب اسلامی فعالیت داشت وضعیت با حال حاضر تفاوت داشت.

آنان با یادآوری اینکه پس از پیروزی انقلاب اسلامی سیمای روستاهای کهگیلویه و بویراحمد با انجام اقدام هایی مانند طرح های هادی، آسفالت معابر،جدول گذاری، کانال کشی متفاوت شده می گویند: به دلیل اینکه روستا تقریبا خالی از سکنه است بنیاد مسکن هم اقدام چندانی برای توسعه این روستا انجام نداده است.

اگرچه پس از پیروزی انقلاب اسلامی جاده دسترسی به روستا و خدماتی مانند لوله کشی آب در روستای نیمدور انجام شد اما روستای نیمدور برای بازگشت به روزهای طلایی نیازمند همت مسئولان است.

برنامه های دولت برای احیای روستای نیمدور

مدیرکل راهداری و حمل ونقل جاده ای کهگیلویه و بویراحمد می گوید:طرح احداث پل بزرگ ارتباطی به روستای نیمدور که هم اکنون ۸۰درصد پیشرفت فیزیکی دارد از مهمترین برنامه های دولت برای توسعه روستای نیمدور است.

عابد محمدی بدون اشاره به میزان اعتبار تاکید کرد: بودجه مورد نیاز تکمیل پل دسترسی این روستا بر روی رودخانه شاه بهرام پیش بینی شده و امید داریم این طرح تا پایان سال جاری بهره برداری شود.

وی ابراز کرد: پل فلزی روستای نیمدور با ۶ متر عرض ۱۷ متر ارتفاع ،۴۰ متر دهنه و ۸۰ تن وزن پیش از این خریداری و نصب شده اما بخش هایی مانند کف سازی طرح باقی مانده است.

وی عنوان کرد: عملیات اجرایی پل دسترسی به روستای نیمدور سال ۱۳۹۳با ۶ میلیارد ریال اعتبار آغاز شده است.

مدیرکل راهداری و حمل ونقل جاده ای کهگیلویه و بویراحمد تصریح کرد: همچنین یک راه دسترسی آسفالت از سمت روستای موگ برای نیمدور در سال های پیش احداث شده است.

محمدی عنوان کرد: براساس برنامه ریزی صورت گرفته قرار است راه دسترسی روستای نیمدور از سمت روستای موگ بهسازی و آسفالت شود.

به گفته مسئولان بنیاد مسکن کهگیلویه و بویراحمد انجام طرح های توسعه روستایی براساس اولویت در روستاهای با جمعیت بیشتر از ۲۰ خانوار انجام می شود و در سال جاری برنامه ای برای ایجاد زیرساخت های رفاهی روستای نیمدور پیش بینی نشده است.

جاذبه های گردشگری نیمدور

سنگ های بزرگ و شگفت انگیز در نیمدور از زیبایی های منحصر به فرد آن است که آن را مستعد گردشگری کرده است تا جایی که بسیاری از مکان های این روستا با نام سنگ ها نامگذاری شده است به عنوان مثال سنگ کنار مسجد که بسیار بزرگ بوده و به زبان محلی برد کنار مسجد نام دارد و جایگاه خواندن نماز میت بر مردگان قلمداد می شد یا سنگ گله که محل استراحت گله های گوسفند بوده است.

وجود سه جایگاه بزرگ با نام دو سنگی که برای در امان ماندن چوپان ها از باد و باران از آن استفاده می شد از دیگر جاذبه های طبیعی این روستاست و به طور خلاصه ۲۰ سنگ بزرگ که مهمترین آن به شکل یال اسب است و به زبان محلی برد یال نام دارد در این روستا خودنمایی می کند.

۲ غار بزرگ که ظرفیت اسکان ۲۰ انسان را دارد و در فصل تابستان به دلیل خنکی هوا در آن استراحت می کردند از دیگر شگفتی های طبیعت در این روستاست.

۱۰ چشمه و آبشار که ۶ چشمه آن دائمی است وجود امامزاده ابراهیم (ع) و امامزاده بی بی خاتون (ع) و قدمگاه هایی که مورد احترام مردم بوده از دیگر جاذبه های دیدنی این روستاست.

نیمدور در زمان های گذشته دارای آسیابی آبی بوده که نیروی محرکه خود را از رودخانه‌ای که پایین دست آن جریان دارد تأمین می کرده است، بقایای این آسیاب آبی هنوز در جای خود باقی است.

در روزگاران کهن نیمدور به دلیل اینکه تنها نیمی از روستا را آفتاب می گرفت به نیمروز می نامیدند و بعدها به دلیل دور دست بودن به نیمدور تغییر نام یافت.

روستای نیمدور در 35 کیلومتری غرب باشت قرار دارد.