مازندران روی گسل دیابت

به گزارش خبرنگار ایرنا، دیابت یا بیماری قند، ناشی از اختلال متابولیسم و سوخت و ساز بدن است که به دلایل گوناگون ظاهر می شود و با درجه های مختلف کمبود انسولین و یا عدم پاسخ به انسولین در بدن بیمار همراه است.

دیابت به دو نوع است که دیابت نوع یک به دیابت دوره نوجوانی، وابسته به انسولین و دوره کودکی نیز معروف بوده و در اثر اختلال در سوخت و ساز بدن و وارد نشدن قند موجود در خون به سلولها، قند در رگها انباشته شده و موجب افزایش قند خون می شود.

بر اساس تحقیقات انجام شده بین پنج تا ۱۰ درصد بیماران دیابتی در گروه نوع یک قرار دارند. دیابت نوع دوم که ۸۵ تا ۹۰ درصد بیماران دیابتی را در بر می گیرد، بیشتر زمینه ارثی دارد و عوامل محیطی موجب بروز علائم بیماری می شود.

داده های آماری، در ایران بیش از هفت و نیم میلیون نفر از افراد بالای ۲۵ سال به دیابت دچار هستند و که ۱۴ درصد جمعیت کشور در این محدوده سنی از این بیماری رنج می برند.

تغییر سبک زندگی، تغذیه ناسالم و کم تحرکی و چاقی مازندران را روی گسل و در معرض بیماری خاموش و کشنده ای به نام دیابت قرار داده و شمار قابل توجهی از جمعیت استان به بیماری دیابت مبتلا هستند و تغییر سبک زندگی و افزایش شهرنشینی و کم تحرکی و تغذیه نامناسب این استان را در معرض بیماری خطرناک و خاموش قرار داده است.

کارشناسان براین باورند، بیماران مبتلا به دیابت خود باید مدیریت بیماری را برعهده بگیرند زیرا تغییر سبک رفتار و زندگی اصل مهمی در کنترل این بیماری است.

طبق آمارهای علوم پزشکی مازندران شیوع بیماری دیابت در استان ۱۴ درصد و بالاتر از میانگین کشوری است و بیماری‌های زمینه‌ای در بروز آن تاثیرگذار است.

متخصصان کم تحرکی، مصرف دخانیات و تغذیه ناسالم را از جمله عوامل خطر دیابت بر می شمارند و داده های آماری دانشگاه علوم پزشکی مازندران نشان می دهد که ۳۵ تا ۳۶ درصد مردم استان از اضافه چاقی رنج می‌برند و یک سوم مردم استان دچار فشار خون هستند.

همچنین پزشکان شیوع دیابت در استان ۱۴ درصد و شیوع کلسترول خون ۲۰ درصد بالاتر از میانگین کشوری است و برای کنترل دیابت باید به چهار اصل و مهارت شامل پایش فردی قند خون، تغذیه، فعالیت بدنی و استفاده صحیح از داروهای کنترل قند خون توجه ویژه کرد.

در استان ۱۶۵ هزار بیمار دیابتی شناسایی شدند که ۶۰ درصد در شهرها و بقیه در روستاها سکونت دارند و یک چهارم بیماران از بیماری خود بی اطلاع هست.

ابتلا نیمی از دیالیزی‌ها به دیابت

در این ارتباط متخصص نفرولوژی و دانشیار دانشگاه علوم پزشکی بابل در گفت و گو با خبرنگار ایرنا با اشاره به اینکه دیابت بیماری خاموش و بی سروصدا است و به صورت خزنده و به مرور زمان اعضای مختلف بدن را آسیب می زند، افزود: کلیه یکی از اصلی ترین عضو بدن که براثر این بیماری دچار نارسایی شده و از بین می رود و زمانی افراد متوجه چنین وضعیتی می شوند که دیالیزی شده اند.

دکتر رقیه اکبری ادامه داد: متاسفانه نیمی از دیالیزی ها به بیماری دیابت مبتلا هستند و بیشتر آنها تا زمانی که دچار نارسایی کلیه شدند از بیماری دیابت خود مطلع نبوده اند.

رییس بخش دیالیز بیمارستان شهید بهشتی بابل توضیح داد: از زمانی که فرد به دیابت مبتلا می شوند تا زمانی که نخستین درگیری های کلیه بروز کند حدود پنج سال زمان می برد و این بیماری بدون علامت آسیب های خود را به اعضای بدن وارد می کند.

وی گفت: در بیماری های نارسایی کلیه زمانی فرد از بیماری خود مطلع می شود که کلیه به طور کامل از کار افتاده است چرا که کلیه از جمله اعضای بدن است که تا آخرین مویرگ به فعالیت خود ادامه می دهد وکار می کند.

به گفته اکبری مشکلات و نارسایی کلیه از طریق آزمایش معمول خون و ادرار قابل تشخیص نیست و افراد مبتلا به دیابت باید آزمایش های تخصصی تر از قبیل میزان دفع پروتئین و اندازه گیری کراتین خون را انجام دهند.

متخصص نفرولوژی و دانشیار دانشگاه علوم پزشکی بابل اظهارکرد: همچنین بیماران دیابتی که دفع پروتئین دارند باید هر سه تا ۶ ماه آزمایش های مورد نظر را تکرار کنند تا در صورت بروز مشکلی نظیر دفع پروتئین و بالارفتن کراتینه خون اقدامات درمانی لازم برای کنترل این وضعیت را زیر نظر پزشک متخصص انجام دهند.

به گزارش ایرنا، زمانی‌ که کلیه‌ها به‌درستی کار نمی‌کنند، می‌توان با فرآیندی به نام دیالیز مواد زائد و مایعات اضافی را از خون جدا کرد. در یکی از مرسوم‌ترین انواع دیالیز به‌طور معمول خون وارد یک دستگاه می‌شود تا عملیات تصفیه روی آن انجام شود.

در حالت طبیعی کلیه‌ها مسوول تصفیه کردن خون هستند و کلیه‌ها مواد مضر و مایعات اضافی را از خون بر می‌دارند و به ادرار تبدیل می‌کنند که بتوان آن‌ها به‌ راحتی دفع کند.

اگر کلیه‌ها از کار بیفتد مانند کسی که به بیماری مزمن کلیه (نارسایی کلیه) مبتلاست، دیگر کلیه‌ها نمی‌توانند خون را به‌ درستی تصفیه کنند و ممکن است سطح مواد مضر و مایعات اضافی در بدن به‌ حد خطرناکی برسد. در این وضعیت ناخوشایند، اگر کاری نکنیم، ممکن است علائم بسیار نامطلوب و حتی کشنده پدیدار شود. با انجام دیالیز مواد ناخواسته و مایعات مازاد از خون خارج می‌گردد و از بروز این وضعیت ناخوشایند جلوگیری می‌شود.