کارگردانی که هنوز مقتدر است

مجیدی کارگردانی است که هنوز مقتدر است و همانند برخی از هم نسل های خود به هر قیمتی فیلم نمی سازد، تکلیفش با جهان فیلمسازی اش مشخص است و می داند از سینمایی که می خواهد در آن قصه روایت کند چه می خواهد و این خیلی اتفاق مهمی است.

نکته ای که در معادلات سینمای ایران کمتر به آن توجه می شود و فیلمسازان برای این که قطار در حال حرکت جا نمانند، به هر قیمتی فیلم می سازند اما مجید مجیدی طی این سال ها ثابت کرده است که هربار دغدغه داشته باشد، فیلمی را جلوی دوربین می برد.

مجیدی در تازه ترین فیلمش با عنوان خورشید از معضل نوجوانان دهه نودی حرف می زند، کودکانی که امروزی تر اند و پدران و مادران دهه شصتی آن ها را تربیت کردند و خروجی این نسل هستند، نسلی که جنس طغیان نسبت به کنش های اجتماعی در جامعه امروز متفاوت است. جنس دغدغه های نوجوان نقش اول خورشید (روح الله زمانی) با علی (بچه های آسمان) تفاوت زیادی دارد و او در مقام کارگردان به طرز جذابی این جهان را با تکنیک های منحصر به فرد خود در عرصه کارگردانی به تصویر می کشد.

خورشید مجیدی با فیلمنامه مهمی از نیما جاویدی به شدت فیلم درستی است، ساختار و تکنیک، مضمون و محتوا و انتخاب  بازیگران سه رکن مهم و اصلی در سینما است که می تواند یک اثر را مهم جلوه دهد، در خورشید قصه بیشترین کارکرد را دارد و مخاطبش را با جدیت تمام وادار می کند که قصه بشنود و فیلم کارگردانی اصولی دارد و ردپا و حضور مقتدرانه کارگردانش در تمامی سکانس ها به وضوح حس می شود.

فیلمبرداری و قاب بندی های شگفت انگیزی دارد و در لحظه های ملتهب دوربین روی دست اصولی دارد که در خدمت قصه است. محتوایی که ارائه می کند معضل نوجوانان است و به طرز محترم و موشکافانه ای به موضوع مهاجرین افغان می پردازد که شکل انسانی و اصولی دارد و از زاویه درستی به ماجرا نگاه می کند. در بحث انتخاب بازیگرانش، مجیدی باز هم نابغه کشف می کند و بازیگر نوجوانی با نام روح الله زمانی را به سینمای ایران معرفی می کند که "تکنیک در بازیگری" را به ذات بلد است و به بهترین شکل از او بازی می گیرد.

در مقابل طناز طباطبایی در فیلم مجیدی در چند سکانسی که حضور دارد بار هم نبوغ اش را به رخ می کشد و ثابت می کند که اگر در فیلم مجیدی به ایفای نقش می پردازد به واسطه این است که او جز بازیگران زنی است که در بازیگری اش از هوش و ذکاوت خود بهره می برد و نقش را طوری زندگی می کند که کسی همانند او نتواند در شخصیت هایی که او بازی می کند، نقش را ایفا کند.

خورشید یکی از بهترین فیلم های مجید مجیدی است که از زاویه های مختلف که به این اثر سینمایی نگاه می کنید، همانند یک اثر هنری ارزشمند و یا یک تابلوی گران بها نقاشی است و پر از خلاقیت. ای کاش که مجیدی با همین لحن و فرم همیشه فیلم بسازد.