به گزارش گروه اطلاع رسانی ایرنا، «هرگز مپرس این ناقوس مرگ کیست که به صدا درمی‌آید/ این ناقوس مرگ توست که به صدا درآمده است.» این بخشی از دیالوگ ماندگار فیلم «زنگ ها برای که به صدا در می آید» نوشته ارنست همینگوی است که زنده یاد پرویز بهرام کار دوبله آن را بر عهده داشت.
پرویز بهرام در چهارم مرداد ۱۳۱۲ خورشیدی در تهران چشم به جهان گشود و دوران کودکی خود را به علت شغل پدر در شهرستان بابل گذراند. بهرام با به پایان بردن تحصیلات متوسطه تصمیم گرفت تحصیل در دانشگاه را با رشته حقوق قضایی آغاز کند. او سال ها به صورت عام المنفعه به شغل وکالت اشتغال داشته است و در مورد انتخاب این شغل گفته است که وکالت را به دلیل هنر دراماتیکی که در نفس وکالت وجود دارد انتخاب کرده است زیرا یک وکیل باید بیان خوبی داشته باشد و حرفه هنرپیشگی و بیان مناسب بخشی از کار وکالت است اما به طور ذاتی عشق به تئاتر و کار دوبله داشت. همین امر سبب شد تا به طور کامل وکالت را کنار بگذارد و سراغ دوبله برود.
پرویز بهرام اهل هنر بودن و برخورداری از مطالعات هنری را در کنار شناخت موسیقی، بازیگری، کارگردانی و فیلم از مشخصات یک مدیر دوبلاژ شایسته و ممتاز می دانست و چیدمان درست گویندگان را هنر بزرگ یک مدیر دوبلاژ می دانست. داشتن ترجمه های خوب و در واقع مترجمان هر چه بهتر و باسوادتر و رعایت حقوق مادی و معنوی گویندگان فیلم ها و مدیران دوبلاژ از مواردی است که پرویز بهرام برای موفقیت دوبله در آینده توصیه می کرد.
بهرام از هنرجویان هنرستان هنرپیشگی با مدیریت مهدی فروغ و مهدی نامدار بود و چهره های سرشناسی همچون جمشید لایق، علی نصیریان و جعفر والی از هم شاگردی های او بودند. وی در ابتدای کار به دوبله نقش اصلی فیلم‌ها می‌پرداخت و در این عرصه بسیار موفق بود، او در آزمون دوبله ایتالیا نیز قبول اما به دلایل خانوادگی از رفتن به این کشور منصرف شد. حرف زدن به جای نقش «اتللو» با بازی «سرگیی باندار چوک »کارگردان و بازیگر اوکراینی نخستین و ماندگارترین آثار دوبله ایران به حساب می آید. بهرام از آن زمان به بعد به جای شخصیت های اصلی بسیاری از فیلم و سریال های ایرانی و خارجی صداپیشگی کرد. مجموعه های امیرکبیر، سلطان صاحبقران، مارکوپولو، درک، ناصرالدین شاه آکتور سینما و بینوایان از جمله صداهایی است که او به جای شخصیت ها سخن گفت.
مستند «جاده ابریشم» با صدایی مخملی و ماندگار این دوبلور سبب شهرت بیش از پیش وی شد اما پرویز بهرام در یکی از گفت وگوهایش «اتللو» را بهترین نقشی می داند که در آن صداپیشگی کرده است و می گوید: «اتللو، جاده ابریشم و مسلمانان» از همه بهتر هستند. البته همه نقش هایم را دوست داشتم و برایم لذت‌بخش بوده‌اند؛ چراکه معتقدم نقشی که می‌گوییم مثل بچه‌هایمان می‌ماند و باید آن را دوست داشته باشیم.»
«ناصر ممدوح» دوبلور در خصوص صدای بهرام می گوید: «از همان ابتدا بهرام اخلاق خوشی داشت و با همه خیلی خوب برخورد می‌کرد. او به لبخندی که همیشه گوشه لبش جا خوش کرده بود، شهرت داشت و با طنزهایی که می‌گفت دوستان دوبلور را به وجد می‌آورد. اوج کار پیشکسوتانی همچون پرویز بهرام در دهه ۴۰ خورشیدی بود که بهترین کارهای سینمایی از بهترین کارگردانان و با نقش‌آفرینی بازیگران خوب بین‌المللی دوبله می‌شد. در آن دوره سینماها خیلی فیلم فارسی نشان نمی‌دادند و اغلب کارهای دوبله روی پرده سینماها قرار می‌گرفت.»
«ابوالحسن تهامی‌نژاد» دوبلور و از دوستان نزدیک پرویز بهرام از او به عنوان یکی مهمترین دوبلورهای ایرانی نام می‌برد و می گوید: «کسی که کار دوبله را شروع می‌کند در وهله اول باید بازیگر باشد. شما تمام بدن خود را برای بازگویی مطالب و احساسی که می‌خواهید به تماشاگر منتقل کنید نیاز دارید اما در دوبله منحصر می‌شود به صدای شما، و باید هنرپیشه قدری باشید تا تمام احساساتی که از دست و چشم و حرکات بدن به تماشاگر منتقل می‌شود را در بیان‌تان بیاورید و آن احساس را منتقل کنید.»
به پاس خدمات ارزنده پرویز بهرام در زمینه صداپیشگی و به مناسبت هشتادو و دومین سالروز تولدش در مرداد 1394 خورشیدی، جشنی به همت دیگر هنرمندان برای او برگزار شد تا به او بگویند که مردم ایران با صدایش زندگی کرده اند. در آن مراسم بسیاری از بزرگان صدا و سینما، تئاتر، موسیقی و ورزشکاران نیز آمده بودند. «سعید راد» بازیگر فیلم سینمایی «فرمان» ساخته کوپال مشکوت در آن مراسم گفت:«من برای قلب بزرگ، بخشنده و مهربان پرویز بهرام اینجا هستم او در 1361 خورشیدی افتخار داد در فیلم «فرمان» به جای من حرف بزند که جزو فیلم های ماندگار من است. هرگاه صحبت صدا می شود من دلم می لرزد. در زمان قدیم که فیلم های فارسی هم دوبله می شدند ما جرات نمی کردیم وارد اتاق دوبله شویم و جای خودمان حرف بزنیم چون این حرفه بسیار تخصصی بود.»
** سرانجام بهرام
پرویز بهرام پس از سال ها فعالیت در زمینه دوبله سرانجام با تحمل یک دوره بیماری در 6 خرداد 1398 خورشیدی در 90 سالگی رخ از نقاب کشید. در همین زمینه «تورج نصر» صداپیشه درگذشت بهرام را ضایعه ای تلخ می داند و می گوید: «سال‌ها افتخار همکاری با این استاد بزرگ را داشتم. استادی که نمونه آن دیگر نخواهد آمد. او بسیار خوش‌صدا و به معنای واقعی کلمه استاد بود. وقتی کنار او می‌نشستیم و گویندگی می‌کردیم برایمان افتخار بزرگی بود و از صدای زیبا و گویش او لذت می‌بردیم. بهرام بهترین «شکسپیرین» ایران بود و نقش «اتللو» را هم در زمان‌های گذشته ایفا کرده بود. بهرام مردی بسیار باسواد، باوقار و مهربان بود. در تمام این مدتی که با ایشان همکار بودم، هیچ کدورتی از او ندیدم. هیچ‌گاه ندیدم که به کسی توهین کند یا حرفی ناشایستی بزند. وجود او برای همه ما افتخارآفرین بود. تعداد زیادی از نسل جدید که وارد حرفه دوبله شده‌اند خوب هستند اما ماندگار نخواهند شد. به خاطر اینکه دیگر فیلم خوب نیست و کار خوب هم به آن صورت انجام نمی‌شود. همچنین با وجود اینکه تکنولوژی به کار دوبله سرعت داده است اما دوبله ایران دیگر حال و هوای گذشته را ندارد.»
پژوهشم**9117**2002**9131
نظر شما