رمان‌نويسي نيازمند حرف‌هايي از جنس مردم است

به گزارش روز سه شنبه خبرنگار فرهنگي ايرنا از مجمع ناشران انقلاب اسلامي جشن امضاي كتاب نفس در سي و دومين نمايشگاه كتاب تهران برگزار و نويسندگان و منتقدان ادبي طي نشستي در حاشيه اين برنامه به بررسي وضعيت رمان نويسي در كشور پرداختند.
وجيهه ساماني از داستان‌نويسان كشور و منتقد ادبي گفت: در مورد ژانر رمان «نفس» بايد بگويم اين كتاب، زندگي‌نامه داستاني است كه داراي قدمت زيادي در ادبيات داستاني دنياست، از زندگي‌نامه داستاني در دوره‌اي در كشورمان غفلت شد تا اينكه در اين يك دهه اخير آثار خوبي را در اين ژانر در ادبيات دفاع مقدس مي‌بينيم.
به گفته اين نويسنده، اين كتاب‌ها چون مبتني بر واقع‌نمايي است و نه تخيل، مي‌تواند تاثيرگذاري زيادي نيز روي مخاطب داشته باشد. «نفس» از دسته آثاري است كه هرچند در اين زمره است، وجه داستاني آن بيشتر است.
اين نويسنده گفت: اگر در داستان‌نويسي به دنبال گرفتن جوايز و جشنواره‌ها باشيم، ديگر آثار مخاطب‌پسند نخواهد شد. جاي خوشحالي دارد كه نويسندگاني مثل بهزاد دانشگر، مخاطب را فراتر از جوايز مي‌داند و حرفي را مي‌زند كه از جنس نيازهاي مردم باشد.
ساماني تصريح كرد: خواندن كتابي مثل «نفس» در قامت زندگي‌نامه، به نظرم مي‌تواند براي مخاطبان ايجاد تجربه كند؛ تجربه‌اي كه به مخاطب در زندگي واقعي خودش نيز كمكي جدي خواهد كرد. دست ما در حوزه مسائل اجتماعي در حيطه داستان خالي است و وجود امثال «نفس» خود غنيمتي است.
در ادامه نشست نيز بهزاد دانشگر، نويسنده كتاب «نفس» گفت: زندگي‌نگاره كه به اسامي ديگري هم مطرح مي‌شود، يك ژانر در روايت است؛ هرچند كه دوستان اين را به عنوان گونه ادبي نمي‌دانند. اين من نويسنده هستم كه براي بيان حرفم دست به انتخاب يك ژانر مي‌زنم؛ همچنان‌كه «نفس» لزوماً زندگي‌نامه داستاني نيست. حتي رمان هم نيست.
اين نويسنده تأكيد كرد: فضاي مستند كتابم بر داستاني بودنش غالب است. فضا و شخصيتش واقعي است و تنها رگه‌هايي كه باعث مي‌شود مخاطب، شخصيت‌ها را در عالم واقعيت بشناسد، به سمت داستان برده‌ام. در واقع فضاي داستاني را براي جذاب‌تر كردن روايت به كار گرفتيم؛ اما اصل محتواي كتاب را واقعي بدانيد.
فراهنگ**3009