آب در كوزه و ما تشنه لبان گرد جهان می گردیم

سال های پس از قهر دو دهه ای طبیعت، دیگری نایی برای منابع آبی چه رو و چه زیرزمینی خراسان جنوبی باقی نمانده است. قنات ها خشكیده اند، دبی آب چاه ها كاهش بسیار یافته و از منابع آب های جاری دیگر خبری نیست.
اقتصاد روستایی كه همان دامداری و كشاورزی است فلج شده، بیشتر زمین های كشاورزی بایر و به تلی از خاكستر تبدیل شده اند. روستاییان در این بحران بی آبی چاره را در مهاجرت و ترك وطن دیده اند.
به طور كل طراوات جای خود را به خشكی داده است و هرجا پا می گذاری و چشم می بیند درختان خشكیده، زمین ها سله بسته و دست های در تمنایی است كه باران را طلب می كند.
درست است كه در اثر تغییر اقلیم رخ داده اقتصاد روستایی استان فلج شده و حدود 500 روستای استان چشم انتظار قطره چكان هایی با نام تانكرهای آبرسانی هستند تا در كام تشنه آن ها قطره ای آب برای رفع عطش بچكانند‌ و طرح كنتور گذاری چاه های كشاورزی برای كاهش و كنترل منابع آب كشاورزی و... به اجرا درآمده است، اما همان طور كه می دانیم یكی از خاصیت های تغییر اقیلم تغییر نوع بارش به نوع رگباری و سیل آساست كه در مدت زمان اندك شاید مقدار زیادی باران به صورت رگباری ببارد كه نتیجه آن به راه افتادن رواناب و سیلاب است چرا كه زمین لخت بدون پوشش گیاه دیگر حفاظی برای نگهداری باران های اندكی كه هراز چندگاهی فرو می ریزد ندارد و در نتیجه چندان عایدی برای خراسان جنوبی تشنه، ندارد.
آن طور كه متولیان امر در این زمینه اعلام می كنند سالانه 700 میلیون مترمعكب رواناب از مرزهای استان خارج می شود بدون این كه نصیبی برای استانی تشنه همانند خراسان جنوبی داشته باشد. علاوه براین شاهد پرت شدن آب های فراوانی در شبكه های شهری و روستایی هستیم كه به دلیل مستهلك شدن شبكه های توزیع و انتقال آب هدر می رود.
بخش كشاورزی كه دیگر نمی شود میزان هدر رفت آب در آن را بیان كرد چرا كه در این بحران بی آبی كه نتیجه دو دهه حضور قهر طبیعت در استان است و انگار روی آشتی هم ندارد علی رغم بهره گیری از روش های نوین آبیاری و تغییر شیوه های كشت با تسهیلاتی هم كه در این زمینه دولت در نظر گرفته است به دلیل معضل اساسی بخش كشاورزی استان كه خرده مالكی است چندان كارایی ندارد.
علاوه بر این در برخی از نقاط چاه هایی برای تامین آب حفر شده است اما زیرساختی مانند برق فراهم نیست تا آب را از چاه بكشند، یا در نقطه ای دیگر یكی از تجهیزات خراب شده است و متولی برای رسیدگی به آن نیست تا كام تشنه مردم آن منطقه یا زمین های كشاورزی آن را سیراب كند. گاهی به این می اندیشم كه اگر درزها و نشتی ها و اجرای پروژه هایی مانند آبخیزداری و طرح های كنترلی دیگر خیلی زودتر از این به اجرا در می آمد شاید سرنوشت خراسان جنوبی در این بحران خشكسالی این نبود. حال كه صحبت انتقال آب از دریای عمان است، باید این موضوع جدی گرفته شود و همه مسئولان حمایت كنند تا شاهد عملیاتی شدن این پروژه عظیم باشیم و این موضوع را در نظر داشته باشیم اگر درز ها و نشتی های آبی در استان گرفته شود، راهكارهای عملیاتی دیگر در خراسان جنوبی فراهم و زیرساخت ها در برخی از نقاطی كه چاه حفر كردند و آب هم دارد ایجاد شود، شاید در كوتاه مدت مشكل نیاز آب استان برطرف شود. گویا آب داریم و حفاظت از آن را در دستور كار نداریم، به قولی آب در كوزه ما تشنه لبان گرد جهان می گردیم.
7559*3028