اسراییل، گرفتار بحران هویت است
#
بیروت، خبرگزاری جمهوری اسلامی 27/10/84
خارجی.سیاسی.اسراییل.فلسطین.
رژیم اشغالگر قدس از سال 1948 میلادی که به طور غیرقانونی و با فشار غرب
در سرزمین فلسطین تاسیس شد به دلیل نداشتن مقبولیت و مشروعیت درون و برون
این سرزمین همچنان گرفتار بحران هویت است.
برغم این که رژیم صهیونیستی سلاحهای هسته ای، میکروبی، شیمیایی و امکانات
و جنک افزارهای غیر متعارف و پیشرفته دارد اما تا زمانی که حقوق فلسطینیان
بخصوص حق تشکیل کشور مستقل را به رسمیت نشناخته و به منازعه اش با اعراب
پایان نداده است راهی برای خروج از این بحران ندارد.
ظرف 38 سال گذشته دو جریان سیاسی چپ و راست که رژیم صهیونیستی را به
کمک آمریکا هدایت و به شکل ایدئولوژیک اداره کرده اند نتوانسته اند آن را
از بحران هویت و مشروعیت خارج کنند و بعید است که بتوانند در قرن 21 که
اهمیت و جایی برای ایدئولوژی های سیاسی وجود ندارد، اسراییل را از این
بحران نجات دهند.
کارشناسان اسراییلی و غیر اسراییلی بر این باورند که حزب تازه تاسیس
کادیما یا "پیشرو" به ریاست "آرییل شارون" نخست وزیر بیمار رژیم اشغالگر
قدس نیز در صورت به دست گرفتن قدرت مانند دو حزب کار و لیکود نخواهد
توانست به این رژیم هویت ببخشد.
"عوزی بنزیمان" تحلیل گر سیاسی رژیم صهیونیستی بر این باور است که
رخدادهای اخیر در اسراییل پس از تشکیل حزب کادیما نشان داد که این حزب در
صورت به دست گرفتن قدرت قادر به حل بحران نخواهد بود زیرا قرار است در
قالب های سنتی و ایدئولوژی حاکم بر اسراییل عمل کند.
شارون ماه گذشته پس از استعفا از ریاست حزب حاکم لیکود به کمک شماری از
راست گرایان اسراییلی حزب کادیما را تاسیس و اعلام کرد که این حزب قصد
ازسرگیری گفت وگوهای به اصطلاح صلح با فلسطینی ها به شکل مشروط را دارد.
حفط و تامین به اصطلاح امنیت اسراییل، ادامه ی ساخت شهرک های یهودی نشین
در کرانه ی باختری و پیرامون قدس، ادامه ی ساخت "دیوار حایل" در این منطقه،
خلع سلاح گروه های مبارز فلسطینی و ابدی بودن بیت المقدس به عنوان پایتخت
"اسراییل" از جمله شرطهای حزب کادیما بوده که از طرف فلسطینیان رد شده
است.
این حزب از زمان اعلام موجودیت تاکنون کوشیده در تبلیغاتش به اسراییلی ها
القا کند که در صورت رسیدن به قدرت و تصاحب بیش ترین کرسی های "کنیست" ،
منازعه با اعراب و فلسطینی ها را حل خواهد کرد.
افزون بر این که تحقق این وعده با شرطهای پیش گفته سازگاری ندارد، با
مرک مغزی و کنار رفتن شارون از عرصه ی سیاسی، آینده ی حزب کادیما مبهم و
این پرسش مطرح شده است که سرنوشت سیاسی این حزب و نیز نظام اسراییل چه
خواهد شد؟
هر چند "ایهود اولمرت" سرپرست نخست وزیری رژیم صهیونیستی دیروز به طور
موقت به ریاست حزب کادیما انتخاب شد اما این پرسش مطرح است که وی تا زمان
برگزاری انتخابات مجلس "اسراییل" از نظر سیاسی و امنیتی و نیز در رقابت
با دو حزب کار و لیکود چگونه رفتار خواهد کرد؟
اگر چه نتایج نظرسنجی ها در "اسراییل" نشان می دهد که حزب کادیما همچنان
رتبه اول را دارد و بیشترین کرسی ها را در انتخابات کنیست که هشتم فروردین
برگزار خواهد شد، به دست خواهد آورد اما نمی توان به باقی ماندن این نتایج
تا زمان انتخابات اطمینان داشت زیرا مردم اسراییل در حال حاضر به وضع
شارون از زاویه ی عاطفی و احساسی می نگرند و نظر خوشی به جانشین موقت او
دارند.
یکی از علل این موضوع فعالیت مداوم رسانه های اسراییل همزمان با بیماری
و بستری شدن شارون و تبلیغات فزاینده به نفع او است و این موجب شده که
صهیونیست ها با همان نگاه عاطفی که به وضعیت کنونی شارون دارند، به حزب
کادیما بنگرند.
اما تاثیر عامل عاطفه و احساس به تدریج و بخصوص با شدت یافتن تبلیغات
دو حزب رقیب یعنی لیکود و کار کاهش خواهد یافت و این احزاب می کوشند تا
جلوی حزب کادیما و اعضا و رییس موقت آن "ایهود اولمرت" را بگیرند.
به بیان دیگر نظر مردم اسراییل به حزب کادیما، بر اساس اقدام رییس و
اعضای بلندپایه اش و واکنش آنان به مواضع رقیبانش مشخص خواهد شد و این
امری است که حزب کادیما و اولمرت از پس آن برنمی آیند.
انتظار می رود کادیما و اولمرت برای اثبات توانایی خود در اداره ی رژیم
صهیونیستی و رویارویی با بحران های داخلی و خارجی بویژه بحران هویت،
وعده هایی را به اسراییلی ها و عرب ها بدهند و در غیاب موسس حزب مانند او با
افکار عمومی یهودیان و اعراب بازی و به نمایش "مانور" سیاسی اقدام کنند.
به عبارت دیگر کادیما بر جلوه دادن شخصیت اولمرت در نظر مردم اسراییل
به عنوان مردی که نگه دارنده ی ارث و میراث شارون و روش اوست، تکیه خواهد
کرد اما این روش در برابر انتقادات و موضعگیری های احزاب مخالف و نیز
مقاومت و مبارزه ی فلسطینیان موثر واقع نخواهد شد.
رقیبان انتخابانی اولمرت، پرسش هایی را درباره ی مسایل مربوط به مبارزان
فلسطینی، حکومت خودگردان و مشکلات اقتصادی و امنیتی داخلی و روش او برای
حل این مسایل مطرح کرده اند که حزب کادیما و اولمرت تاکنون به آن ها پاسخ
روشن نداده اند.
به عنوان یک نمونه، برخی رقیبان اولمرت می پرسند که آیا او و حزبش، روش
جدایی از فلسطینی ها را در پیش خواهند گرفت و یا اسراییل از کرانه ی باختری
(سرزمین اشغال شده در سال 1967) خارج خواهد شد؟
باید توجه داشت که شارون در این باره مانور می داد، از پاسخ دادن به
چنین پرسش هایی خودداری می کرد و از این رو دستور صریح و موضع روشنی در
باره ی برنامه های آینده ی حزب کادیما بر جای نگذاشته است.
بعید است که اولمرت جانشین موقت شارون بتواند توان خود را در مقابله با
پرسش رقیبان و فشارهای فلسطینیان به اسراییل برای عقب نشینی از کرانه ی
باختری و تشکیل کشور مستقل به منصه ی ظهور و اثبات برساند.
از این رو اولمرت نیز به احتمال زیاد مانند خلفش دست به مانور خواهد زد
و به "جرج بوش" رییس جمهوری آمریکا پناه خواهد برد که تشکیل کشور مستقل
فلسطین را به سال 2009 میلادی و پیش از پایان دوره ی ریاستش بر کاخ سفید
موکول کرده است.
پیش بینی می شود بوش و دیگر راست گرایان محافظه کار آمریکا، اولمرت را
بپذیرند و زمینه ی موفقیتش در راه به دست گرفتن زمام رژیم صهیونیستی پس از
شارون را فراهم کنند زیرا به همکاری او با واشنگتن و تامین منافع و اهداف
خاورمیانه ای آمریکا بیش از رقیبانش مطمئن هستند و اولمرت بیش از دیگران
تن به خواست آمریکا خواهد داد.
تماس تلفنی اولمرت با بوش یک روز پس از انتخاب شدن به عنوان جانشین
موقت شارون و دعوت آمریکا از وی برای سفر به واشنگتن در ماه پیش روی
فوریه، نشانه های کوچک شکل گیری هم پیمانی راست گرایان در تل اویو و واشنگتن
است.
با این همه، آمریکایی ها که زیر فشار گروه های صهیونیست و تندرو تاکنون
نتوانسته اند گام مهم و لازم برای تشکیل کشور فلسطین بردارند نخواهند
توانست به سران رژیم صهیونیستی برای تغییر وضعیت کنونی این رژیم یعنی
خروج از بحران هویت کمک کنند.
خاورم 2087/265/266