حقوق انسانی توانیابان مغفول مانده است

خسرو منصوریان روز دوشنبه در گفت و گو با خبرنگار اجتماعی ایرنا اظهار داشت: اگر از نگاه حقوق بشر به این موضوع نگاه كنیم، باید اول این سوال را بپرسیم كه چرا توانیاب؟ درحالی كه همه می گویند معلول. در كشورهای عربی به این افراد می گویند معوق یعنی عقب افتاده. در تاجیكستان می گویند معیوبان و در انگلیس می گویند ناتوان. چرا نگوییم توانا؟ معلول یعنی بیمار، معیوب یعنی عیب دار، معوق یعنی عقب افتاده. آیا كسی كه نابینا است عقب ماندگی یا بیماری دارد؟ در حالی كه نابینایی بیماری نیست.
وی با اشاره به اینكه برای رعایت حقوق انسانی باید از خودمان شروع كنیم، افزود: نگاه جامعه به بسیاری از مسائل و به طور خاص به توانیابان تبعیض آمیز است. در حالی كه ما در انجمن خودمان اول سعی كردیم با تغییر نام معلول به توانیاب، اولین قدم را از موسسه خودمان شروع كنیم و دیدی مثبت به این افراد داشته باشیم و نگاه جامعه را نیز به آنها تغییر دهیم.
وی تاكید كرد: اگر بخواهیم با این افراد كار كنیم باید نگاهمان مثبت باشد نه اینكه حكم صادر كرده و بگوییم این افراد بیمار یا عقب افتاده هستند. اگر دقت كرده باشید پیش از این در آگهی های استخدام نیز به این موضوع اشاره می شد و صاحبان مشاغل فرد را به شرط آنكه دچار معلولیت جسمی حركتی نباشد، استخدام می كردند. در حال حاضر دیگر شاهد آگهی های این چنینی نیستیم اما در عمل و روز استخدام، كارفرمایان از استخدام فردی كه توانیاب است، صرف نظر می كنند. اما چرا باید این افراد را از ساده ترین حقوق شهروندی شان محروم كرد؟ ما تبعیض قائل می شویم و برای این افراد حقوق انسانی برابر با خودمان قائل نیستیم.
منصوریان گفت: همه ما با یكدیگر متفاوت هستیم. به همین دلیل معلولیت عیب نیست، بلكه یك تفاوت است. چرا وقتی فردی كه دچار فلج اطفال است، باید در مدرسه استثنایی درس بخواند؟ او پایش مشكل دارد و قرار نیست با پایش درس بخواند قرار است از مغزش برای درس خواندن استفاده كند. پس به چه دلیل مدیر مدرسه از خانواده او می خواهد فرزندشان را به مدرسه استثنایی ببرند. این افراد درست است كه با یكسری محدودیت ها درگیر هستند اما باید به حقوق برابر آنها احترام بگذاریم.
موسس موسسه توانیاب و احیای ارزش ها اظهار داشت: در این موسسه دو انجمن فعالیت دارند كه شامل انجمن توانیاب و احیای ارزش ها هستند. حوزه فعالیت انجمن توانیاب، حمایت از كودكان و نوجوانان توانیاب است و در این موسسه سرویس های رایگان به كودكان توانیاب جسمی و حركتی غیرذهنی زیر 15 سال داده می شود.
منصوریان همچنین با اشاره به انجمن احیا (حمایت و یاری آسیب دیدگان اجتماعی) این موسسه گفت: سعی كردیم در نامگذاری این انجمن نیز حس زندگی را در ذهن مخاطبان زنده كنیم. یعنی اینكه با ایدز هم می شود زندگی كرد. پس كسی حق آن را ندارد كه حق زندگی را از این افراد بگیرد. باید زندگی كنیم و بگذاریم آنها نیز همانند خیلی از ما زندگی كنند.
وی ادامه داد: ایدز آخر خط و عمر نیست. اگر كسی با ویروس اچ آی وی زندگی می كند، نباید او را طرد كنیم. فردی كه برای ثبت نام فرزندش به مدرسه می رود و خودش را موظف می داند كه بگوید فرزند وی مبتلا به اچ آی وی است، مدیر مدرسه نباید به هر دلیلی از نام نویسی او جلوگیری و فرزند را از حقوق انسانی اش محروم كند. یا اگر فردی زمان مراجعه به دندانپزشكی خودش را موظف می داند تا اعلام كند مبتلا به اچ آی وی است، دكتر وی نباید به بهانه واهی از پذیرفتن او به دلیل بیماریش خودداری كند. این قضاوت، این نگاه اشتباه، این عدم رعایت حقوق انسانی و برابر فقط مختص به آن مدیر مدرسه یا دكتر نیست. خیلی از ما در مواجهه با این افراد آنها را قضاوت و طردشان می كنیم.
منصوریان با اشاره به اینكه گاهی دولت ها نیز نگاه اشتباهی به این افراد دارند، می گوید: دوره ریاست جمهوری احمدی نژاد لایحه ای مصوب و تبدیل به قانون شد. در این لایحه آمده بود كه افراد مبتلا به ایدز از انجام خدمت سربازی معاف هستند. اما كجای دنیا چنین قانونی وجود دارد و افراد مبتلا به ایدز نمی توانند به سربازی بروند؟ این قانون هنوز هم پابرجاست و مشكل دارد.
وی ادامه داد: نه فقط در مورد افراد مبتلا به اچ آی وی و نه در مورد توانیابان بلكه گاهی ما حقوق افراد دیگر مانند زنان را نیز به راحتی زیر پا می گذاریم. در حالی كه حقوق انسانی جنسیت نمی شناسد. به همین دلیل نگاه ما درباره حرمت قائل شدن برای حقوق بشر و حقوق انسانی برخی افراد جامعه نقص دارد و باید تصحیح و بازنگری شود. این درحالی است كه اگر ما به خودمان نگاه انسانی داشته باشیم و حقوق انسانی و برابر برای جامعه مان قائل باشیم، دیگر جوامع دنیا نیز نگاه انسانی به ما خواهند داشت.
مدیر انجمن توانیاب و احیا همچنین افزود: باید یاد بگیریم كه بی تفاوت از كنار هم عبور نكنیم. نگاه بشردوستانه و انسانی به یكدیگر داشته باشیم تا بتوانیم با افتخار خودمان را انسان بنامیم.
اجتمام*ف ش*1834