حوادث رانندگی جزو 5 عامل اصلی مرگ ایرانیان است

به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی ایرنا، دكتر كریستف هلمن روز سه شنبه طی سخنانی در دانشگاه نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران (امین) اظهاركرد: آسیب های جاده ای یكی از مهمترین مشكلات بهداشت عمومی و عامل مهم مرگ و میر و آسیب در سراسر جهان است.
وی ادامه داد: بیش از یك میلیون و 25هزار نفر در سال جاری زندگی خود را در جاده ها در سراسر دنیا از دست داده اند و ده ها میلیون نفر به شدت مجروح شده اند.
هلمن افزود:« جاده ها داستان هایی دارند»، شعار امسال روز جهانی یادبود قربانیان حوادث جاده ای است و طبق گفته های بازماندگان، زندگی آنها برای همیشه دگرگون شده است. البته با استفاده از زیر ساخت ها و وسایل نقلیه ایمن تر، قوانین قوی تر و اجرای موثرتر آنها، ترویج رفتار رانندگی ایمن و غیرتهاجمی و مراقبت های پزشكی اضطراری بهتر، باید این حوادث ناگوار را به اقدامات موثر بدل كنیم.
وی افزود: با افزایش خودروها، انتظار می رود كه سوانح ترافیكی جاه ای افزایش یابد. اگر چه نمونه های موفقیت آمیزی در سطح جهان وجود دارد كه توانسته است علی رغم افزایش سریع خودروها، سوانح ترافیكی جاده ای كاهش دهد.
هلمن اظهار داشت: اگر روند فعلی در ایران بدون هیچ گونه مداخله ای ادامه پیدا كند، آسیب های جاده ای به طور چشمگیری افزایش می یابد و بیشترین صدمه، متوجه آسیب پذیرترین افراد جامعه می شود. بنابراین اقدامات فوری، مناسب و هدفمند ضروی است.
نماینده سازمان بهداشت جهانی ادامه داد: به منظور كاهش تلفات و صدمات جاده ای، كشورهای عضور سازمان ملل متحد، چندین قطعنامه و اهداف تعریف شده در آنها را برای بهبود ایمنی جاده ها در سراسر جهان، به امضا رسانده اند.
وی افزود: سومین هدف توسعه پایدار كشورها (تامین سلامتی برای همه) این است كه تعداد تلفات ناشی از تصادفات جاده ای تا سال 2020 باید 50 درصد كاهش یابد. در ایران در سال 1397، یك روند افزایشی 1.7درصدی مشاهده شده است. اگر چه با توجه به روند كاهشی كه در سالهای قبل مشاهده شده بود، هنوز به كاهش تلفات جاده ای امیدواریم.
وی اظهاركرد: اصلی ترین توصیه ها برای كاهش تلفات جاده ای و آسیب های ناشی از آن عبارتند از: تدوین طرح های پیشگیرانه، حمایت طلبی، تقویت سیستم پایش و ارزشیابی، هماهنگی و همكاری های فرابخشی و نیز گسترش مشاركت اجتماعی، این استراتژی های بین المللی همه به خوبی تعریف شده و مورد وفاق در دنیا است، اجرای این استراتژی ها، نیازمند تعهدی بالا و مناسب سازی با زمینه موجود است.
نماینده سازمان بهداشت جهانی تصریح كرد: حمایت طلبی كلی، طیف گسترده ای از ذینفعان را در بر می گیرد، از جمله سیاستگزاران، عوامل اجرایی و مردم. تاكید بر این نكته لازم است كه سیستم پایش و ارزشیابی كارآمد و موثر برای ردیابی عملكرد، ضروری است. علاوه بر این با توجه به اینكه تلفات جاده ای وابسته به شبكه ای پیچیده از عوامل مرتبط با یكدیگر است، برای حل مشكلات به رویكردی فرابخشی نیازمندیم.
وی افزود: به منظور نجات جان میلیون ها نفر، مجمع عمومی سازمان ملل سند دهه اقدام برای ایمنی جاده ها (2020 - 2011) را معرفی كرد. این سند شامل پنج محور اصلی است كه عبارتند از مدیریت ایمنی جاده ها، بهبود ایمنی زیر ساخت های جاده ای، وسایل نقلیه ایمن تر، بهبود رفتار افراد در جاده ها و بهبود اقدامات پس از تصادف است.
وی ادامه داد: به منظور یاری رساندن به كشورها در دستیابی به اهداف توسعه پایدار، با رهنمود برنامه جهانی ، «دهه اقدام » چارچوبی را برای سیاستگزاری، اجرا و حمایت طلبی ارائه می دهد.
نماینده سازمان بهداشت جهانی افزود: جمهوری اسلامی ایران، برنامه راهبردی ایمنی جاده ها (2020- 2011 ) را در راستای پنج محور یاد شده، تدوین كرده است. این برنامه 14هدف راهبردی دارد كه عمدتا در مورد مدیریت سرعت، ایمنی رانندگان و عابران پیاده، توسعه بانك اطلاعاتی جامع برای تصادفات است. لازم به ذكر است كه ظرف 2 سال آینده این برنامه راهبردی نیاز به بازبینی خواهد داشت و WHO ( سازمان بهداشت جهانی) آماده است تا در روند بازنگری آن مشاركت كند.
هلمن تاكید كرد: در جمهوری اسلامی ایران WHO با وزارت بهداشت و آموزش پزشكی و سایر ذینفعان، در زمینه اجرای موارد مهم برنامه كشوری برای ایمنی جاده ها، همكاری می كند. بهبود مراقبت های پزشكی اضطراری، گزارش ایمنی جاده ها و كار بر روی سیستم جامع ثبت مصدومیت های جاده ای، از مهمترین فعالیت های WHO است. همچنین در مدیریت سرعت، انتقال دانش و تجربیات بین المللی، در دستور كار WHO قرار دارد.
اجتمام 1417 * 3063