سيدعلي ميرباقري استاد دانشگاه در يادداشتي در روزنامه آرمان، نوشت: جلسه سوال مجلس از رئيس‌جمهور محترم، با آرامش و متانت برگزار شد، شايد برخي از مردم، انتظار داشتند كه حسن روحاني، براي پنج سوال مهم و بحق مجلس، بسياري از ناگفته‌ها را بازگو نمايد، به‌خصوص كه در نامه چند روز قبل آن، خطاب به رياست محترم مجلس شوراي اسلامي، از حضور در مجلس براي رساندن اطلاعاتي از علت ايجاد مشكلات جاري كشور، به مردم، ابراز خوشحالي هم كرده بود، اما اينك مشاهده مي‌شود كه بسياري از تحليلگران، انتقادهايي را از ايشان به عمل مي‌آورند كه چرا دكتر روحاني، در فرصت فراهم شده، علت اصلي پديد آمدن معضلات كشور را بيان نكرد؟!
در ادبيات فارسي و عربي، صنعتي به كار مي‌رود كه نام «اشاره» به خود گرفته است و معنيش آن است كه، گوينده، يا نويسنده، در الفاظ يا كلماتي اندك، معاني بلند يا مطالب زيادي را براي شنونده بيان يا القاء مي‌كند! شرط اصلي در كاربرد اشاره، اختصار و ترك تفسير است، از اين صنعت ادبي، در قرآن و ادبيات ديني و فرهنگي ما، از انواع مختلف آن، به فراواني استفاده شده است و در مورد آن گفته اند، «اَلعاقِلُ يَكفيهِ الاِشارة» يا به قول سعدي: «در خانه اگر كس است، يك حرف بس است». به اعتقاد من، : «اميدوارم بتوانم نكات و توصيه‌هايي را كه مقام معظم رهبري نسبت به همين جلسه به من فرمودند، دقيقا مراعات كنم...
نكته اساسي اين است كه چه شد كشور، كشوري كه در يك مسير كاملا آرامي حركت مي‌كرد و حتي همين ترامپ هم سركار آمده بود، آمد در منطقه خليج‌فارس، در عربستان، و همان ايام، زمان انتخابات بود كه مردم آن حماسه بزرگ را آفريدند و ضربه بسيار محكمي را به ترامپ و كشورهاي كوچكي كه اطراف آن جمع شده بودند، زدند. چه شد كه يك مرتبه جوّ تغيير پيدا كرد؟ خواهش مي‌كنم به اين نكته توجه فرماييد، تاريخ اين تغيير، 5دي ماه سال 96 است، هر كس تاريخ ديگري بدهد به اعتقاد من آدرس غلط به مردم داده است،...
5دي ماه سال 96 بود كه مردم ناگهان ديدند در خيابان‌ها، عده‌اي آمده‌اند و شعار مي‌دهند و شعارها، كم‌كم تبديل به شعارهاي هنجارشكن و غيرقابل قبول براي همه مردم شد؛ مردم دچار حيرت شده‌اند. اين حادثه يك حادثه كم‌نظيري بود و در سال‌هاي گذشته چنين حادثه‌اي را نداشتيم. حادثه دي‌ماه، آقاي ترامپ را به طمع انداخت، تا اينكه در اواخر دي ماه اعلام كند من در برجام نمي‌مانم مگر آنكه اروپا و ديگران با من راجع به منطقه و مساله موشك همراه شوند و اگر همراه نشوند يكجانبه خارج مي‌شوم؛ سپس بعد از اين تهديد مي‌بينيم، با آن ناآرامي داخل و تهديدهاي بيرون، مردم نگران شده‌اند، برادران و خواهران عزيز من، بدانيد تخريب، خرابي مي‌آورد. البته اگر شعار عليه فردي مثل حسن روحاني داده شود، اهميت ندارد، چون حسن روحاني نوكر و سرباز مردم است و من دلم براي اينها نمي‌سوزد، من اگر تهديد به ترور شوم براي من مهم نيست. چه شد كه يك عده جرأت كردند رئيس‌جمهور كشور را تهديد به مرگ كنند، علت اين بود كه به غلط فكر كردند.
اگر وحدت و اتحاد يكپارچه داشته باشيم، فيضيه مركز انقلاب، تبديل نمي‌شود به جايي كه يك عده، آب به آسياب دشمن بريزند!» دكتر روحاني، در اين جلسه، به نكات كليدي مهمي اشاره كرده است كه در تاريخ پرفراز و نشيب شيعه، بارها اتفاق افتاده است، آيا برپاكنندگان جنگ جمل، يهوديان «بني‌نظير» و «بني‌قريظه» بودند؟ آيا نيروهاي مقابل امام علي(ع) در جنگ نهروان، كافران بي‌دين و لاابالي بريده از مسجد و قرآن و نماز قرار داشتند؟ آيا قاتل اميرالمومنين علي(ع) با نماز و قرآن و سجاده، بيگانه بود؟ آيا اكثر آنان كه جنايت هولناك كربلا را آفريدند، انگيزه يا شعاري غير از قيام في سبيل‌ا... در نظرشان بود؟ آيا شمربن‌ذي‌الجوشن كه سر مبارك امام حسين(ع) را از بدنش جدا كرد، جانباز جنگ صفين در ركاب امام علي(ع) نبود؟
آري در تمام اين حوادث، يك نكته نهفته است، اين افراد، با تمسك به ارزش‌ها و دين و حتي ولايت، در جامعه مسلمين نفوذ كرده و با زدن نقابي دروغين و ساختن حاشيه‌اي امن براي خود، با رويكردي خصمانه و به دور از انصاف و انسانيت، واقعيت‌ها را تحريف كرده‌اند و حوادثي مي‌آفرينند كه هم دشمن را براي حمله اميدوار كرده و به طمع مي‌اندازد و هم رجاله‌جاهلان و نادانان را تحريك مي‌كنند تا با برنامه‌ريزي دشمنان قسم‌خورده اسلام و انقلاب اسلامي، به ميدان آمده و برنامه‌هاي دشمنان را اجرا كنند، چه جمله زيبايي در فرازي از سريال امام علي(ع)، جلوه‌گري كرد، آنجا كه عمروعاص، به معاويه گفت: «فقط دعا كن، در سپاه علي، مردمان جاهل، فراوان باشند». من از مَفصل اين قصه، مجملي گفتم، تو خود حديث مُفصل بخوان از اين مجمل.
*منبع: روزنامه آرمان،1397،6،10
**گروه اطلاع رساني**1893**9131
تهران- ايرنا- آقاي‌رئيس‌جمهور، در لابه‌لاي پاسخ‌هاي متين و سنجيده خود، كه البته، روند و برنامه آن را با توصيه رهبر معظم انقلاب، برگزيده بود، به نكات مهمي اشاره كرد كه شايد براي كساني كه به مسائل و حوادث، با دقت و زيركانه مي‌نگرند، همين اشاره، كافي بود.