متن کامل سخنان نماینده ایران در شورای حکام (1)
#
وین، خبرگزاری جمهوری اسلامی 31/06/84
سیاسی.هسته ای.آژانس.شورا.ایران.وعیدی
"محمد مهدی آخوندزاده" سفیر و نمـاینده دایم ایران در سازمان های بین
المللی مستقر در وین تاکید کرد: برنامه هسته ای ایران باید صرفـا به شیوه
فنی درچارچوب آژانس بین المللی انرژی اتمی بررسی و از پیگیری اهداف سیاسی
اجتناب شود.
آخوندزاده روز پنجشنبه طی سخنانی در نشست شـــورای حـــکام آژانس بین
المللی انرژی اتمی در وین پایتــخت اتریش با بیان اینکه بررسی این پرونده
سیاسی شـــده است، افزود: عبارت "پنهان کاری" در مورد فعالیت های هسته ای
ایران صحیح نبوده و گمراه کننده است.
وی اظـهار داشت: فقدان گزارش فعالیت ها مانند ایجاد تاسیسات هسته ای
که ایران مـــوظف به اطلاع به آژانس از طریق فرم اطلاعات طراحی (دی.آی.کیو)
تحت موافقتنامه جـامع بود، صرفا بایستی 180 روز قبل از آنکه مواد هسته ای
تغذیه شود، اعلام می گردید و چنین اقدامی پنهان کاری نیست.
وی یادآور شد: زمــانی که برخی فعالیت های طراحی و ساخت تاسیسات آغاز
شد، پروتکل الحاقی اساسا وجود نداشت.
وی افزود: چنین مقرراتی نسبت به تاسیساتی ماننـد تاسیسات غنی سازی در
نطنز و تاسیسات تبدیل اورانیوم اعمال می شد که آژانس حتی چهار سال قبل از
آنکه ایران اجباری به اعلام آن داشته باشد، آن را اعلام کرده بود.
سفیر ایران در آژانس بین المللی انرژی اتمی افزود: واقعیت این است که
آژانس در موقعیتی نبوده و نمی تواند در مورد قصد اعـضا قضاوت کند، از این
رو عبارت پنهان کاری خارج از چارچوب است.
آخوندزاده همچنین گفت: ارایه دسترسی ها بـــه سایــت های نظامی مانند
کلاهدوز، لویزان- شیان و پارچین متعاقب اتهام هایی کـه از سوی یک کشور شخص
ارایه شد و یک گروه تروریستی نیز از چنین اتهام هایی حمایت کـــرد، نتیجه
هیچ نشانه ای از فعالیت هایی که متعمن استفاده از مواد هسته ای بــاشد را
نشان نداد و بازرسان آژانس هیــچ تجهیزات بـــا کاربرد دوگانه یا مواد را
مشاهده نکردند.
سفیر و نمایـنده دایم ایران در آژانس بین المللی انرژی اتمی در ادامه
سخنان خود گفت: تنها راه جلوگیری از مقابلـــه، مذاکره با حسن نیت ، بدون
فشار و بدون هرگونه تهدید است و ما برای مذاکرات با صمیم قلب و عزم راسخ
آماده ایم.
وی افزود: بیش از هر چیز این فرایند نیاز به زمان دارد.زیرا شتابزدگی
موجب خسارات زیاد است و اجازه دهید که تهدید را کنار گذاشته، به میز
مذاکره بازگشته و به خودمان برای حل مسالمت آمیز موضوع وقت بدهیم.
متن کامل سخنان نماینده ایران در شورای حکام بدین شرح است:
در آغاز مایلم از گزارش آقای دکتر البرادعی تشکر کنم. همچنان مایلم
از جنبش عدم تعهد برای همکاری و حسن نیت شان قدردانی نمایم. مایلم حمایت
خود را از اظهاراتی که توسط رییس عدم تعهد قرائت شده را بیان نمایم.
با بررسی ابعاد فنی و حقوقی موضوع به آسانی می توان نتیجه گیری نمود
که جامعه بین المللی تا حد زیادی با ارایه اطلاعات جانبدارانه ، سیاسی و
اغراق آمیز در مورد برنامه ها و فعالیت های هسته ای ایران از سوی برخی
گمراه شده است.
برنامه هسته ای ایران که بایستی صرفا به شیوه تکنیکی در چارچوب آژانس
مورد بررسی قرار گیرد سیاسی شده است.عبارت پنهان کاری صحیح نبوده و گمراه
کننده است.
فقدان گزارش فعالیت ها مانند ایجاد تاسیسات هسته ای که ایران موظف
به اطلاع به آژانس از طریق فرم اطلاعاتی طراحی (دی.ای .کیو) تحت موافقتنامه
پادمان جامع (Inferirc214) بود، صرفا بایستی 180 روز قبل از آنکه مواد
هسته ای تغذیه شود، اعلام می گردید و چنین اقدامی پنهان کاری نیست.
باید یادآوری شود که زمانی که برخی از فعالیت های طراحی و ساخت
تاسیسات آغاز شد، پروتکل الحاقی اساسا وجود نداشت. چنین مقرراتی نسبت به
تاسیساتی مانند تاسیسات غنی سازی در نطنز و تاسیسات تبدیل اورانیوم اعمال
می شد که آژانس حتی چهار سال قبل از آنکه ایران اجباری به اعلام آن داشته
باشد، آنرا اعلام کرده بود.
آخر اینکه، واقعیت این است که آژانس در موقعیتی نبوده و نمی تواند
در مورد قصد اعضا قضاوت نماید، از اینرو عبارت پنهان کاری خارج از چارچوب
است.
به عنوان یک مورد در تایید این اظهارات مبنی بر سوء تعبیر و قضاوت در
مورد برنامه هسته ای ایران، مایلم اطلاع دهم که طبق موافقتنامه پادمان
جامع اوره اورانیوم که به عنوان کیک زرد شناخته شده ذیل هرگونه مقررات
پادمان قرار داشته و صرفا بایستی صادرات و وارداتی که در بند "ب "و "آ"34
و موافقتنامه پادمان اشاره شده گزارش می گردید.
ایران 530 تن از این موارد وارد کرده و آژانس را مطلع ساخته است. اگر
چه چنین مواردی قبلا تحت پادمان قرار داشته (safeguared Pre)، اما چنین
موادی کاملا در سال 1989 از سوی آژانس مورد راستی آزمایی قرار گرفته است.
اطلاعات طراحی تاسیسات تبدیل اورانیوم در سال 2000 به آژانس گزارش
شده و این زودتر از آن بود که ایران مجبور به چنین کاری شود.
ایران در طول 26 سال گذشته صرفا 57 کیلوگرم از این موارد را در سطح
تحقیقات آزمایشگاهی مورد استفاده قرار داده و برخی از آنها در سطح رساله
دانشجویان بوده است.
در موارد متعددی نتیجه این تحقیقات منتشر شده، در کنفرانس های بین
المللی ارایه شده و حتی در فرم درخواست بورسیه در آژانس نیز منعکس شده
است. با وجود شفافیت کامل و کمیت جزیی اورانیوم طبیعی که در تحقیقات و
توسعه استفاده شده جریانات سیاسی در این باره جنجال نموده اند.
در نتیجه اقدامات اصلاحی و سایر فعالیت های ایران، آژانس تا نوامبر
2004 میلادی توانست که بخشی از ابعاد اظهارنامه های ایران را مورد تایید
قرار دهد (فعالیت های تبدیل اورانیوم و غنی سازی لیزری ) و همانطور که به
شورا گفته شد به عنوان مسایل عادی پادمان تحت موافقتنامه پادمان و پروتکل
الحاقی مورد پیگیری قرار خواهد گرفت.
درباره موضوعی که در بیانیه اتحادیه اروپا در خصوص معدن گچین مطرح
شد، باید اشاره شود که اگر چه ایران موظف به اطلاع دادن در مورد معادن
اورانیوم تحت موافقتنامه 214 نبوده، اما ایران اطلاعات جامعی در مورد
معادن از جمله معدن گچین ارایه نموده است که در کتاب آژانس با عنوان
"منابع اورانیوم، تولید و تقاضا" که به عنوان "کتاب قرمز" شناخته شده چاپ
شده است.
در این خصوص طبق پروتکل الحاقی ایران بایستی به آژانس اظهارنامه ای
ارایه دهد که آن اظهارنامه متضمن تعیین محل، وضعیت عملیاتی و ظرفیت سالانه
تقربیی معادن اورانیوم باشد. از این رو عجیب است که اتحادیه اروپا موضوع
جزیی مانند پوشش اسم تکنسین را که نقشه های فرایند خرد کردن اوره را تهیه
کرده دلیلی برای ارجاع موضوع ایران به شورای امنیت تلقی کند.
در ارتباط با بیانیه ای که اتحادیه اروپا قرائت کرد، مبنی بر این که
تعداد کلی Uo2 (یو.او2) بازفرآوری نشده ذخیره شده در کانتینرها بیش از
تعدادی است که قبلا اعلام شده گمراه کننده است، زیرا آژانس از تعداد کامل
بسته ها که مورد نظرش است و نه تعداد هریک از کانتینرها آگاه بوده است.
همانطور که آژانس می داند موضوع مرتبط میزان مواد هسته ای پرتوزدایی
شده با میزان اعلام شده سازگار بوده و نه با تعداد کانتینرهایی که قرار
بوده است به عنوان ضایعات معدوم شود.
در مورد موضوع پلوتونیوم به نظر می رسد که اتحادیه اروپا هنوز این
را مورد شناسایی قرار نداده است که پلوتونیوم مواد هسته ای نبود و هر
فعالیتی که مربوط به تولید یا استفاده باشد، تحت موافقتنامه پادمان و
حتی پروتکل الحاقی قابل گزارش نیست.
ایران علیرغم این به عنوان همکاری اطلاعات لازم را در مورد پروژه
تحقیقاتی که یک دهه قبل خاتمه یافته، ارایه نموده است.
ادامه دارد....
اروپام/2270/371