نشست ترامپ و كیم مسیر جنگ با پیونگ یانگ را تغییر می دهد

به گزارش روز یكشنبه ایرنا، 'پاتریك كرونین' مدیر ارشد برنامه های امنیتی آسیا اقیانوسیه در مركز 'نیو امریكا سیكیوریتی' در نوشتاری با عنوان 'ترامپ؛ صلح طلبی كه كره همواره به آن نیاز داشته است'، آورده است: صحبت در مورد خلق و خوی تند دونالد ترامپ رئیس جمهوری آمریكا را كنار بگذارید و او را بنا بر نتایج تصمیم گیری هایش، قضاوت كنید.
ترامپ در اقدامی شگفت انگیز و برخلاف تمامی انتقادهای مخرب و بدبینی های عمیق نسبت به وی، تصمیم خود را برای دیدار با رهبر كره شمالی اعلام كرد. اما پذیرش سریع دعوت 'كیم جونگ اون' (رهبر كره شمالی)، قماری جسورانه از سوی ترامپ است كه در عین حال فرصتی برای ایجاد راهبرد فشار سخت تر را ایجاد می كند. پیش بینی می شود این دیدار در ماه مه برگزار شود.
هرچند انتقادها از ترامپ همچنان ادامه دارد، به خصوص اینكه مشخص نیست پس از این نشست شتابزده میان دو رهبری كه كشورهایشان از سال 1953 تاكنون هیچ رابطه دوستانه ای نداشته اند، چه روی خواهد داد، اما همانگونه كه پیش از این نیز منتقدان اغلب در خواندن خط مشی دولت ترامپ دچار گمراهی می شده اند، این بار هم با نگاه بدبینانه نسبت به این دیدار، شك و تردیدهای فراوانی درخصوص خلق و خوی ترامپ و نتیجه این دیدار مطرح كرده اند.
از نمونه های دیگر رویارویی های این چنینی می توان به گفتگوی دیپلماتیك ایالات متحده و شوروی اشاره كرد. دعوت 'آیزنهاور' رئیس جمهوری وقت آمریكا از 'نیكیتا خروشچف' همتای روس خود به كمپ دیوید و همچنین دیدار رونالد ریگان (رئیس جمهوری پیشین آمریكا) با میخائیل گورباچف (آخرین رهبر شوروی سابق) در سال 1985 در ژنو، نمونه هایی از اینگونه دیدارهاست.
هرچند كره شمالی، شوروی نیست، اما برنامه ریزی برای دیدار رئیس جمهوری آمریكا با رهبر كره شمالی، یادآور مسیر پرپیچ و خم دیدار آیزنهاور و خروشچف روس است كه در كمپ دیوید (آمریكا) با یكدیگر ملاقات كردند.
جنگ لفظی اخیر میان سران آمریكا و كره شمالی، حاصل برخی مبادلات تلخ اواخر دهه 1950 است و در این راستا بسیاری از تحلیلگران، نسبت به نتایج منفی این نشست هشدار داده اند.
با وجود آگاهی از این امر كه رقابت در شرق و غرب پایان نمی یابد، این خبر می تواند با دمیدن روحی تازه در روابط دو كشور، از كنترل تسلیحات و خلع سلاح خبر دهد كه در پایان برقراری رابطه دوباره شوروی و آمریكا، نیز رخ داد و در نهایت به فروپاشی شوروی منجر شد.
در این میان نیت كیم از این دیدار هنوز مشخص نیست و ممكن است افكار بدی در سر داشته باشد. شاید هدف واقعی وی، برداشته شدن تحریم ها بدون كنار گذاشتن سلاح اتمی باشد. در حال حاضر، داشتن سلاح هسته ای، بخشی از قانون اساسی كره شمالی است.
اما دلایلی هم وجود دارد كه باور كنیم نیت كیم ممكن است از این دیدار، كاهش فشارها بر كشورش باشد. ترامپ با كره جنوبی روابط بسیار دوستانه ای دارد و فشارها بر چین نیز به دلیل رابطه پكن با پیونگ یانگ به شدت در حال افزایش است كه می تواند بیش از پیش شرایط این كشور آسیایی (كره شمالی) را دشوار كند، بنابراین شاید هم اكنون بهترین زمان برای خاتمه دادن به این بحران باشد.
از سوی دیگر كیم 34 ساله، زیركی دیپلماتیك چشمگیری در سال 2018 از خود نشان داد: وی در پیام جدید خود به كره جنوبی، با چرخش بسیار فراوان نسبت به مواضع پیشین خود، با نشست مقام های دو كره در ماه آوریل موافقت كرد.
با توجه به اینكه كیم پس از رسیدن به قدرت در دسامبر 2011، كره شمالی را ترك نكرده است، احتمال دارد ترامپ در مرز كره شمالی با كیم ملاقات كند. مهم تر از همه این كه، با در نظر گرفتن تمایل آشكار كیم برای بحث در مورد برچیدن سلاح های هسته ای و آزمایش های اتمی و موشكی، هدف فوری باید تبدیل حرف به واقعیت از طریق روند تایید برای برنامه تسلیحات هسته ای وی باشد. هرچند ممكن است باز هم نظر رهبر كره شمالی عوض شود، اما رها نكردن سیاست هایی كه این پیشرفت اولیه محدود را ایجاد كرده اند یعنی سیاست فشار و تعامل، از اهمیت برخوردار است.
تنها چند ماه پیش، جهان از تشدید تنش ها و وقوع جنگ احتمالی هسته ای، هراس داشت. اما اكنون ترامپ با كمك رئیس جمهوری كره جنوبی و كیم، این روایت را به شیوه ای دیدنی تغییر داده اند. راه پیش رو، طولانی و نامطمئن است و اعلام آمادگی در سخن، بسیار ساده تر از حفظ روندی موفق است. اما به طور قطع نشست ترامپ و كیم بسیار تاریخی خواهد بود و می تواند مسیری را كه منجر به جنگ در شبه جزیره كره می شد، تغییر دهد.
'فارن پالیسی' نام نشریه خبری، سیاسی - اقتصادی است كه در سال 1970 بنیان نهاده شد و بنیانگذاران آن' ساموئل هانتینگتون' و 'وارن منشل' می‌باشند. محتوای اخبار و گزارش های این نشریه، بر امور جهانی، حوادث جاری و سیاست داخلی آمریكا و بین المللی متمركز است. 'موشه نعیم' از سال 2000 تا 2010 سردبیر آن بود. در سال 2008 شركت واشنگتن پست متعلق به هلدینگ گراهام آنرا خریداری كرد، و از سال 2010 سوزان گلاسر سردبیر آن شد'.
اروپام**7276**1486**