عبدالله ناصري در يادداشتي در خبرآنلاين آورده است: البته بخش راديكال و افراطي در اقليت محض هستند و چهرههايي چون آقايان ناطق، ولايتي، باهنر و علي لاريجاني در جبهه اصولگرايان معتدل قرار گرفتند.
البته هر كدام اينها را هم بايد در يك طبقه خاص قرار داد. مثلا نوع رويكرد آقاي لاريجاني نسبت به مسائل عمومي، سياسي، اجتماعي و جريان اصلاحات متفاوت تر از نگاه آقاي ولايتي است يا ديدگاه آقاي ناطق نوري خيلي خيلي نزديك به آقاي لاريجاني است. آقاي باهنر شايد موقعيتي بين آقاي لاريجاني و آقاي ناطق با آقاي ولايتي داشته باشد. در واقع همه اينها در يك كفه ترازو قرار نمي گيرند. طيف گسترده اصولگرايان معتدل تجربه كسب كرده اند، اين تجربه براي همه جريانات سياسي بسيار بسيار آموزنده است كه اولويت و منافع و مصالح جامعه را بر منافع حزبي ترجيح دهند، اين اتفاق بزرگي است.
دوره آقاي احمدي‌نژاد را دوره مثبتي براي مديريت توسعه كشور نميدانم. البته جنگ تحميلي نيز پرحادثه و پرخسارت بود اما به تعبير امام يك نعمت بود، به نظر من دوره احمدي نژاد هم به رغم بازدارندگي و ضدتوسعه رفتار كردن و حركت مخالف قانون اساسي، شايد يك نعمت بود!
چه بسا لازم بود كه اين اتفاق براي جامعه اصولگرا و حتي براي اصلاح طلبان بيفتد تا مقداري واقعيات را با آرمان‌هاي خودشان نزديكتر كنند و كانون همسويي و همراهي خودشان را بر محور منافع و مصالح عمومي كشور قرار داده و در عين حال از هويت جناحي و حزبي و گفتماني خودشان مراقبت و محافظت كنند.
اين نكته هم قابل توجه است كه يكي از هوشمنديهاي امثال آقاي ناطقنوري و لاريجاني و برخي ديگر از اصولگرايان معتدل، همراهي با منافع ملي است. آنها به سرعت به خودشان آمدند و جريان تاريخي اصولگرايي را از آقاي احمدي نژاد جدا كردند.
خبرآنلاين/26شهريور96
اول*عليرضافرجي
تهران-ايرنا- خبرگزاري خبرآنلاين در يادداشتي آورده است:دوران آقاي احمدي‌نژاد، دوره اي بود كه اصولگرايان همه سرمايهشان را باتفاق برايش هزينه كردند اما او موجب شكاف گسترده بين اصولگرايان شد و اصولگرايان را به دو بخش 'معتدل' و 'راديكال و افراطي' تقسيم كرد.