به گزارش ایرنا ، رابطه میان رژیم صهیونیستی و دولت میانمار یك رابطه استثنایی نیست بلكه بخشی از یك كلاف كامل به شمار می رود كه رژیم صهیونیستی به همراه دولت ها و شبه نظامیان مشهور در ارتكاب جنایات جنگی و نقض حقوق بشر تار وپود آن را تشكیل می دهند.
آغاز رابطه تل آویو با میانمار به اواخر دهه پنجاه قرن گذشته میلادی و انعقاد قراردادهای فروش سلاح باز می گردد كه با كودتای سال 1988 در میانمار تقویت و انتشار اخبار مربوط به انعقاد انواع قراردادهای تسلیحاتی میان دو رژیم آغاز شد.
دیدارهای متقابل میان سران نظامی و سیاسی دو طرف در اوایل دهه 90 قرن گذشته میلادی شروع شد .
شركت های خصوصی اسراییلی طی این مدت قراردادهایی برای توسعه تسلیحات و تجهیزات نظامی و آموزش ارتش میانمار منعقد كردند و رابطه نظامی میان دو كشور تا آنجا پیش رفت كه مسلسل دستی ساخت رژیم صهیونیستی از نوع 'یوزی' وتسلیحات ساخت شركت اسلحه سازی اسرائیلی 'سولتام' به اصلی ترین سلاح ارتش برمه تبدیل شدند.
بر اساس گزارش های بین المللی، ژنرال 'مین اونگ هیلینگ' از عوامل اصلی جنایت علیه اقلیت مسلمان میانمار، اخیرا در سفری به فلسطین اشغالی، با رئیس رژیم صهیونیستی و رئیس ستاد مشترك نیروهای مسلح و فرماندهان بلندپایه ارتش این رژیم دیدار و گفت وگو كرد.
در همین راستا، روزنامه هاآرتص در تابستان سال 2016 از بكارگیری تفنگ های اسراییلی ' كرنر شات' توسط ارتش میانمار خبر داد.
روزنامه انگلیسی ایندیپندنت نیز در گزارش دیگری، فاش كرد كه ارتش میانمار در ایالت راخین شمالی - یكی از مراكز خشونت های نژادی در این كشور- توسط یك شركت نظامی اسراییلی آموزش می بیند.
میانمار در آسیای جنوب شرقی واقع شده است و با چین، لائوس، تایلند، بنگلادش و هند مرز مشترك دارد. جمعیت این كشور طبق آخرین آمار، بالغ بر 55 میلیون نفر است. 70درصد مردم میانمار بودایي هستند.
در سال 1982 ، قانون حقوق شهروندی در این كشور به تصویب رسید كه بر اساس آن از میان 144 اقلیت موجود در میانمار 135 اقلیت حق شهروندی دریافت كردند و 9 گروه از اقلیت ها از حق شهروندی محروم شدند كه بزرگ ترین این اقلیت‌ها، روهینگیا است. اقلیت مسلمان روهینگیا 4 درصد از جمعیت میانمار را تشكیل می‌دهد كه بیشتر در ایالت راخین (آراكان) در سواحل غربی میانمار ساكن هستند. بر اساس آمار رسمی، جمعیت روهینگیا 6 میلیون نفر است، اما طبق آمار غیر رسمی جمعیت آنها -كه صد درصدشان مسلمان هستند- به 8 میلیون نفر می‌رسد.
اسلام در قرن اول هجری توسط بازرگانان و دریانوردان ایرانی و عرب تبار در میانمار ظهور و گسترش یافت. زبان مسلمانان این كشور تركیبی از عربی، فارسی و تركی است كه نشان می دهد اسلام از منطقه آسیای غربی به آن منطقه وارد شده است.
كشتار مسلمانان در ماه مه 2012 (اردیبشهت /خرداد 1391) با كشته شدن یازده مسلمان به دست نظامیان آغاز شد. حملات بودائیان تندرو به مسلمانان پس از آن، تحت حمایت ارتش ادامه یافت وبر اثر آن یكهزار نفر از مسلمانان كشته، 500 نفر زخمی و 300 نفر ربوده شدند.
این كشتار همچنان ادامه دارد. ولی از آنجا كه دولت به هیچ خبرنگاری اجازه حضور در آراكان را نمی‌دهد، كسی از ابعاد فاجعه باخبر نیست. البته تصاویری كه در اینترنت قرار گرفته است، صحنه‌های دلخراشی را روایت می‌كنند. كشتار فجیع زنان و كودكان خردسال و یا صد‌ها جسد سوخته شده در محوطه یك مدرسه از جمله این صحنه‌ها و تصاویر است.
دولت میانمار برای رفع اختلافات و مشكلات میان مسلمانان و بوداییان، سیاست كوچ اجباری تمامی 6 میلیون مسلمان روهینگیایی را از منطقه آراكان اتخاذ كرده است. به واسطه این سیاست، دولت قریب به 150 هزار نفر از این مسلمانان به بنگلادش، 50 هزار نفر به تایلند ،40 هزار نفر به مالزی و تعداد قابل توجهی به دیگر كشورهای آسیایی مهاجرت كردند. در رییس جمهوری میانمار در آخرین اظهار نظر خود گفته است كه باید 800 هزار نفر از این مسلمانان از میانمار اخراج شوند تا تنش‌ها پایان یابد.
شمار زیادی از مسلمانان آواره (بین 90هزار تا 300هزار نفر) هم اكنون در اردوگاه‌های مرزی نزدیك به بنگلادش به سر می‌برند، اما از ظلم نظامیان میانمار و خشم طبیعت در امان نیستند.
از یك طرف در اردوگاه‌هاي مرزي كه در آنها غذا به اندازه كافي یافت نميشود، گرسنگی، باران‌های موسمی و بیماری‌های واگیر آنها را آزار می‌دهد و از طرف دیگر به گفته نشریه انگلیسي 'ساندي تایمز' نظامیان، مردم مسلمان را مورد ضرب و شتم قرار می‌دهند، به زنان در جلوی چشم دیگران تجاوز می‌كنند و هر كه را می‌خواهند به قتل می‌رسانند.
آنها اگر با قایق به بنگلادش فرار كنند، پذیرفته نمی‌شوند چون دولت داكا می‌گوید گنجایش پذیرش بیش از 300 هزار آواره میانماری را ندارند. اگر به تایلند بگریزند، به دریا برگردانده می‌شوند و بر اثر گرسنگی و تشنگی می میرند و یا امواج اقیانوس آنها را می بلعد. به همین خاطر، در سرزمین مادری خود می‌مانند و منتظر مرگ می‌نشینند؛ مرگی كه یا به دست بودائیان متعصب و تحریك شده رقم می‌خورد و یا بر اثر خشم طبیعت، باران‌ها و گردبادهای موسمی و بیماری‌های واگیر و خطرناك از راه می‌رسد.
مسلمانان میانمار از داشتن كارت شناسایی ، مسافرت ، تحصیل در دانشگاه ها ، استخدام در ادارات دولتی ، ازدواج بدون كسب مجوز ، خدمات عمومی مانند خدمات بهداشتی و آموزش و پرورش ، اجازه تعمیر و نوسازی مساجد و مدارس خود بدون مجوز دولت و دایر كردن فروشگاه شخصی محروم هستند.
نهادهای بین المللی و در راس آنها سازمان ملل به این محرومیت ها اعتراف كرده اند اما برای احقاق حقوق مسلمانان این كشور تا كنون هیچ اقدامی انجام نداده اند.
این درحالی است كه پخش تصاویر كشتار مسلمانان میانمار به دست بودائیان طی روزهای اخیر -كه به طرز مشكوكی از جانب رسانه‌های اصلی جهان نادیده گرفته شده است- لزوم توجه جدی و همت كشور‌ها و سازمان‌های اسلامی به حمایت از مسلمانان فراموش شده میانماری را می‌طلبد.
در یك ماه اخیر، در كنار برخی پایگاه‌های اینترنتی، رسانه‌های اندونزی، مالزی، شبه قاره و تلویزیون‌های پاكستان و ایران تحولات ایالت راخین را پوشش می‌دادند؛ با این حال، هنوز رسانه‌های تأثیرگذار بیین المللی مثل 'سی ان ان'، 'بی‌بی‌سی' و 'الجزیره' در قبال تحولات غرب میانمار سكوت اختیار كرده اند.
شیخ 'عبدالمعروف' از رهبران دینی میانمار در ارتباط با عمق مظلومیت هموطنان مسلمان خود گفت: مسلمانان این كشور در سایه سكوت كشورهای مسلمان كشتار می‌شوند. هیچ ملتی تاكنون این گونه در میان این درجه از خونسردی و سكوت بین المللی و بی‌خیالی سركوب نشده بود.
'تون خین' رئیس سازمان 'روهینگیا' از جامعه جهانی خواست یك اقدام فوری در رابطه با وضعیت موجود در میانمار انجام دهد.
میانمار عضو اتحادیه كشورهای جنوب شرق آسیا 'آ سه آن' است. در این اتحادیه چند كشور مهم اسلامی همچون اندونزی، مالزی، برونئی عضویت دارند. در فیلیپین و تایلند نیز شمار زیادی مسلمان زندگی می‌كنند. این كشور‌ها باید با هم رایزنی كنند تا سازمان آ سه آن یك موضع قوی در مورد جنایت های دولت میانمار علیه مسلمانان اتخاذ كند.
خاورم ** 1487 ** 1049
گزارش از : قاسم غضبانپور / انتشار دهنده : مریم كاظمی
تهران – ایرنا – جنایات ضد بشری در هر نقطه جهان كه صورت می گیرد، دست رژیم صهیونیستی در آن مشهود است. و در این میان، كشتار مسلمانان روهینگیا با تسلیحات صهیونیستی توسط دولت میانمار، نمونه دیگری از این امر است.