ارائه برنامه، حلقه مفقوده تبليغات انتخاباتي نامزدها - علي حبيبي*

هر راي دهنده حق دارد كه از برنامه هاي نامزدها آگاه شود و براساس آن به فرد مورد نظر راي دهد و چنين انتخابي مي تواند آگاهانه باشد تا از اين رهگذر همه طرف ها به اهداف مورد نظر خود برسند.
واقعيت اين است كه برخي از نامزدها درصددند در تبليغات انتخاباتي خود از طريق اعلام برخي نارسايي ها و كم و كاستي دولت هاي گذشته كه به هر دليلي حاصل شده و يا نشده، نظر راي دهندگان را براي دادن راي به خود جلب كنند در حالي كه خود نيز برنامه اي عملي و مشخصي براي رفع آن مشكل و مساله ندارند و يا حداقل اعلام نمي كنند.
نقد اقدامات انجام شده و نشده دولت هاي گذشته، حق نامزدها است و به هيچ نامزدي نمي توان بخاطر اين عمل خرده گرفت اما وقتي عمل نامزدي از دايره انصاف خارج شود و بدون ارائه راهكار و برنامه عملي و كارشناسي شده فقط به ادامه چنين نظراتي در هر برنامه انتخاباتي اصرار ورزد، در واقع راي دهنده را نسبت به شناخت نامزدها محروم كرده است.
به طور قطع مردم از طريق برنامه ها به شناخت درستي از نامزدها به ويژه انتخابات رياست جمهوري مي رسند و اگر نامزدي چنين برنامه اي ارائه كند راي دهنده در مي يابد كه آيا نامزد مورد نظر توانايي انجام چنين كاري را دارد يا خير؟
با اين توضيحات ذكر اين نكته ضروري به نظر مي رسد كه غالب برنامه هايي كه تاكنون از نامزدها در برنامه هاي مختلف صدا و سيما ارائه شده تقريبا اعلام كلي برخي موضوعات بوده و نامزدها از ارائه جزئيات برنامه هاي خود صرفنظر كرده اند اگر چه هنوز خيلي از برنامه هاي تبليغاتي نامزدها باقي مانده و بايد منتظر بود كه اين برنامه ها به چه شكلي ادامه خواهد يافت تا مردم به نامزد اصلح برسند.
براي نمونه برخي از آمارها كه از سوي شماري از نامزدها ارائه مي شود ناقص و يا غير واقعي است كه اين مساله باعث مي شود كه نامزد ديگر درصدد پاسخ بر آيد كه اين عمل وقت برنامه را تلف مي كند و در نتيجه راي دهنده به شناخت لازم از نامزدها نمي رسد.
در حال حاضر بخاطر ماهيت مناظره ها و زمان كوتاهي كه به هر نامزد براي پاسخ به پرسش ها اختصاص مي يابد، نامزدها به طور كامل نمي توانند برنامه هاي خود را براي رفع مسائل و معضلات جامعه بيان كنند در حالي كه در برنامه هاي انفرادي(با دروبين) نيز برخي نامزدها بدون ارائه برنامه هاي خود، تقريبا همان روش مناظره ها را ادامه مي دهند و با مخاطب سخن مي گويند.
براي نمونه اشتغال، توليد، مسكن و ازدواج از مسائل مهم جامعه ما است و بطور طبيعي همه نامزدها در خصوص اين مسائل اظهار نظر مي كنند و راه هايي نيز براي رفع آن بيان مي كنند.
اشتغال يك مساله پيچيده جامعه ما است كه عامل بسياري از آسيب هاي اجتماعي از جمله اعتياد، طلاق، حاشيه نشيني و مهاجرت است كه رفع اين موضوع به امكانات فراوان و برنامه هاي دقيق و مستدل نيازمند است.
براي رفع اشتغال بايد ابتدا به توانمندي و امكانات جامعه نگاه كنيم و سپس به ايجاد ثروت براي برطرف كردن آن اقدام كنيم. براي حل اين مشكل فقط نمي توان به ارائه آمارهاي غلط و درست پرداخت و ديگران را متهم به كم كاري در اين زمينه كرد، هر چند بايد اقدامات گذشته نقد شود اما بايد براي حل مساله اشتغال برنامه منطقي، عملي و مستدل ارائه كرد.
ارائه آماري ناقص از اينكه دولت مستقر آماري از رفع بيكاري اعلام كرده و آن را عملي نكرده و يا بيان موارد مشابه هيچ سودي به حال مردم ندارد بلكه تكرار اين مساله در تمام برنامه ها از جمله مناظره مي تواند راي دهندگان را از مساله اصلي كه همانا شناخت واقعي نامزدها است دور كند كه اين مساله آسيب هاي فراواني به جامعه وارد خواهد كرد.
براي رفع بيكاري خيلي راه ها وجود دارد اما همه راه ها بايد به صورت كارشناسي مورد بررسي قرار گيرد تا به نتيجه دلخواه رسيد. توسعه و رونق گردشگري در كشور يكي از راه هاي مطلوب براي افزايش اشتغال در كشور است. ايجاد زير ساخت هاي گردشگري مثل راه ها، محل هاي اقامت و هتل و استاندارد كردن وسايل حمل و نقل از جمله هواپيما از جمله ضرورت هاي توسعه اين صنعت در كشور است.
اما وقتي همه اين امكانات فراهم شود ولي گردشگر براي سفر به ايران احساس امنيت نكند، تامين همه اين امكانات و برنامه ها بيهوده خواهد بود. ايران از نظر امنيت، در شرايط بسيار مطلوبي بسر مي برد اما هنوز برخي اظهارات و رفتارها اين امنيت را در نزد گردشگران خارجي خدشه دار مي كند و آنان در عين علاقه به ديدن آثار تاريخي و طبيعي ايران، از سفر به كشور ما سرباز مي زنند.
براي نمونه حمله به يك سفارتخانه در كشوري، شايد بدترين اتفاق براي صنعت توريسم باشد و همين مساله بسياري از گردشگران را براي سفر به كشور مقصد دچار ترديد مي كند. معمولا گردشگران به كشورهايي سفر مي كنند كه احساس امنيت كنند. در كشور ما امنيت بطور كامل بخصوص براي گردشگران وجود دارد و همه ما اين نكته را مي دانيم. واقعيت اين است كه برخي از گردشگران به غلط درخصوص وضعيت ايران احساس ناامني مي كنند كه اين مساله از نبود امنيت در يك كشور زيان آورتر است.
ما اكنون برنامه ششم توسعه كشور را در مقابل داريم كه براساس اين برنامه هر سال بايد 20 ميليون گردشگر خارجي به ايران سفر كنند در حالي كه هم اكنون اين رقم چيزي حدود 5 ميليون نفر در سال است. براي رسيدن به رقم 20 ميليون بايد خيلي اقدامات صورت گيرد تا به اين رقم برسيم كه احساس امنيت براي گردشگران يكي از آنها است.
اگر برنامه 20 ميليون گردشگر خارجي تحقق يابد ميليون ها شغل از اين راه حاصل مي شود و پايدار بودن اين شغل نيز به مقدار زيادي به ايجاد احساس امنيت در كشور بستگي دارد و گرنه جذب 20 ميليون گردشگر در سال شايد آسان باشد اما حفظ آن خيلي دشوار خواهد بود.
اگر نتوانيم 20 ميليون گردشگر را براساس برنامه ششم حفظ كنيم ممكن است در سال هاي آينده خيلي از شغل هايي كه از اين طريق ايجاد شده از بين برود و افراد زيادي بيكار شوند و اين عامل مي تواند به بحران بيكاري در جامعه منتهي شود.
بنابراين در تبليغات و شعارهاي انتخاباتي بايد دقت كنيم و براساس امكانات و سرمايه جامعه برنامه هاي خود را اعلام كنيم در غير اين صورت سطح انتظارات جامعه بالا خواهد رفت و اين مساله بر مشكلات و بدبيني ها خواهد افزود.
-----------------------------------------------------------------
*خبرنگار ايرنا