كاهش ديپلماسي و افزايش قدرت نظامي؛ محور اصلي سياست خارجي آمريكا

جزييات منتشر شده بودجه سال 2018 رييس جمهوري تازه آمريكا، آشكارا حكايت از اولويت بخشيدن به تقويت توانمندي هاي نظامي اين كشور دارد.
ترامپ در طول رقابت هاي انتخاباتي آمريكا بازگرداندن عظمت از دست رفته كشورش و ابقا دوباره سيطره و رهبري آمريكا در جهان را كه به گفته او سياست هاي غلط اوباما و ساير رييس جمهور هاي آمريكا موجب از ميان رفتن آن شده است، شعار اصلي تبليغات انتخاباتي خود قرار داد و معتقد است كه تنها راه بازگرداندن اين عظمت تقويت هر چه بيشتر توانمندي هاي نظامي كشورش خواهد بود.
براين اساس ترامپ تصميم گرفت تا 10 درصد به بودجه نظامي اين كشور در نخستين بودجه پيشنهادي خود به كنگره اضافه كند كه افزايشي بي سابقه بحساب مي آيد. اما آنچه كه ماهيت غير قابل كتمان و سلطه طلبانه سياست هاي خارجي ترامپ را بر ملا مي كند اينكه رييس جمهور نوپاي آمريكا تصميم گرفته است تابودجه لازم براي اين افزايش را نه تنها از محل كاهش بودجه بسياري از نهاد هاي فرهنگي و اجتماعي كشورش بلكه بويژه با كاستن از بودجه وزارت خارجه آمريكا كه ماشين اصلي ديپلماسي اين كشورمحسوب مي شود، تامين كند.
چنين رويكردي آشكارا در تضاد كامل با سياست هاي موسوم به 'قدرت نرم' رييس جمهور سابق آمريكا به شمار مي آيد كه تلاش مي كرد تا ضمن حفظ توانمندي هاي نظامي كشورش سياست هاي خارجي خود را بر پايه ديپلماسي و تعامل به اجرا در بياورد.
ترامپ در اين بودجه در نظر دارد بالغ بر 28 درصد از بودجه وزارت خارجه آمريكا بكاهد كه سهم عمده اي از اين كاهش نصيب بخش كمك هاي خارجي توسعه وزارت خارجه آمريكا خواهد شد.
به اين ترتيب دور از پيش بيني نيست كه برغم شعار هاي ترامپ در طول انتخابات آمريكا مبني بر خودداري از دخالت نظامي در كشور هاي ديگر، در آينده شاهد نمونه هايي از اين گونه سياست هاي سلطه طلبانه وي باشيم.
ترامپ در اين بودجه در نظر دارد بيش از 4 ميليارد دلار به ساختن ديوار جنجال بر انگيز بين آمريكا و مكزيك كه همچنان مصرانه معتقد است پول آن را بالاخره از دولت مكزيك خواهد گرفت، اختصاص دهد كه اين رويكرد نيز حتي اگر ادعا و خوشبيني ترامپ به گرفتن پول آن از مكزيك درست از آب در بيايد از همان جنس رويكرد هاي سلطه جويانه و مبتني بر باجگيري است كه او چه در طول مبارزات انتخاباتي و چه پس از آن از بر ملا كردن آن ابايي نداشته است.
ترديدي نيست كه از طرفي ترامپ با آگاهي بر فوايدي كه حضور نزديك به 11 ميليون مهاجر غير قانوني مكزيكي براي اقتصاد آمريكا در بر دارد كوچكترين تمايلي به اخراج و بازگرداندن آن ها به مكزيك را ندارد و از طرف ديگر به هيچوجه مايل نيست كه سردي روابط با مكزيك به مبادلات تجاري 50 ميليارد دلاري ميان دو كشور لطمه اي وارد بياورد.
بنابر اين ترامپ كه فردي تاجر مسلك و قمارخانه داري اهل ريسك و مخاطره است احتمالا در اين سودا بسر مي برد كه شايد بتواند با تهديد به بازگرداندن مهاجرين مكزيكي به كشورشان و يا كشيدن ديوار مرزي ميان آمريكا و اين كشور ، بعنوان حربه اي به منظور تحت انقياد در آوردن همسايه جنوبي خود استفاده كند.
ترديدي نيست كه مكزيك از اقتصاد چندان پر رونقي برخوردار نيست و در حالي كه از بدهي هاي ملي بالغ بر 700 ميليارد دلار رنج مي برد ترجيح مي دهد به خطر پذيرش 11 ميليون مهاجري كه دست كم در نخستين سال هاي بازگشت به كشور خود از نظر اقتصادي سرباري براي دولت خواهند بود، تن ندهد.
اما اينكه آيا چنين سياست هايي با توجه به اعتراض شديد قانونگذاران آمريكايي و بويژه دمكرات ها به بودجه پيشنهادي ترامپ و احتمال عقيم ماندن آن شانسي براي به اجرا در آمدن و ثمر بخش بودن براي كاخ سفيد ترامپ دارند يانه هنوز معلوم نيست .
اروپام-4-541 ** شبس 1574 ** انتشار دهنده: محسن تهوري