به گزارش ايرنا اما گاهي اين شانس شامل همه كودكان نمي شود، كودكاني كه از ابتدايي ترين نياز در زندگي يعني خانواده محروم هستند و گاهي همين امر باعث مي شود كه براي برآوردن كوچكترين نياز خود از زندگي نااميد بشوند.
امنيت مهمترين خصيصه براي هر گروهي است و اهميت آن به قدري است كه در نيازهاي اوليه هر انساني مقدم تر از اقتصاد از آن بحث مي شود. واژه امنيت مي تواند بسيار جامع باشد و براي وجود آن شروط متعددي در نظر داشت كه با بررسي خانوداه كه اولين گروه اجتماعي است كه هر فردي در آن پا مي گذارد قطعا وجود سرپرست يكي از اركان امنيت است كه البته خود سرپرست نيز در معناي عرفي به شخصي اطلاق مي شود كه صلاحيت رهبري جمع را دارد.
يكي از اوصاف ايجاد كننده اين صلاحيت نقطه اتكاي اعضا به سرپرست است بدين گونه كه اعضاي خانواده ستون آن نهاد را در وجود همان رهبر مي بينند كه با پيشرفت جوامع بشري و پررنگ تر شدن نقش زنان در اجتماع اين وظيفه راهبري و راهبردي خانواده بر دوش پدر و مادر تقسيم شده است و در نهايت وقتي مي توان بنياد خانوداه را محكم دانست كه خود امنيت كه دايره وسيعي از حدود نيازها را در بر مي گيرد در جو خانواده حاكم باشد.
كودكي كه حس امنيت را در خانواده تجربه كند از همان بدو ورود به اجتماع فرا مي گيرد كه بايد به جامعه اعتماد كند و اعتماد جامعه را به خود جلب كند و قطعا در پيچ و خم اين فرايند آنچه كه بازتاب اين حس خواهد بود تلاش جهت مفيد بودن فرد در جامعه است.
تا بدين جاي كار شرايط ايده آل مورد بحث قرار گرفت اما در خصوص كودكاني كه سرپرست ندارند يا بد سرپرست هستند آيا مي توان خانواده را به مفهوم عرفي آن تصور نمود؟ آيا بنيان خانواده صرفا در وجود روابط فاميلي از حيث نسب خلاصه مي شود؟ يا اينكه خود در ما نحن في دربردارنده مجموعه حقوق و وظايفي براي افراد خانواده است؟
قطعاَ هر جامعه سالمي پذيراي نظر دوم است اما ممكن است كه به دلايل متعدد مانند اعتياد يا وجود فساد اخلاقي امكان تصور اين مفهوم ممكن نباشد و يا به جهت وضعيت نامساعد اقتصادي قدرت احياي شرايط مقدور نباشد و در فرضي بدتر اصلا ممكن است سرپرستي براي ايجاد شرايط وجود نداشته باشد.
حال در اين وضعيت تكليف چيست؟ زندگي كودكاني كه مهم ترين و اولين ركن اجتماع را كه همان خانواده است از دست داده اند چيست؟ چگونه چنين كودكاني مي توانند در بستري خالي از هر گونه حس امنيت تربيت زندگي اجتماعي سالم را فرا گيرند و براي سرافرازي جامعه و پيشرفت آن اقدام كنند آن هم در شرايطي كه با چنين مفهومي اصلا آشنا نشده اند.
در زندگي كنوني به جهت سنگيني فشار اقتصاد بر بعضي از خانواده ها وجود تصادفات بي شمار كه منجر به از بين رفتن سرپرست خانوار مي شود و يا مواد مخدر در اقلام مختلف امكان وجود كودكاني كه از نعمت واژه خانوده محرومند بسيار روبه فزوني است و تكليف كليت جامعه در قبال اينان كه خود خواسته يا ناخواسته فردي از افراد جامعه اند انكارناپذير است.
هر جامعه اي كه ميل به ترقي دارد بايد تامين اجتماعي مناسب براي سوق دادن اين افراد به سوي سلامت اجتماعي را در دستور كار قرار داد و در اين راستا كمك فكري، مالي و عاطفي فرد فرد جامعه مي تواند پيمودن اين مسير را هموارتر كند.
خانواده بهرامي در اواخر خرداد سال 92 بر اثر سانحه رانندگي در محور قروه - همدان بار سفر را بستند سفري كه باور كردن آخرين بودنش براي يك شهر سخت بود اما تقدير تعريف كننده هر داستاني است كه در مخيله منطق نمي گنجد و تاس تقدير براي اين خانواده آخرين بار بود كه ريخته مي شد تاسي كه هزار چرخ خورد و سفر خانواده بهرامي را به سفر آخرت و ديدار حق پيوند داد و آن همه اميد در خانه اشان باقي ماند.
آنجا بود كه تصميم خانوده هاي منوچهري و بهرامي اميد حاصل را به دختراني بذل نمود كه اميدشان فقط دست تقدير بود و در زندگي كه هيچ براي آنها نداشت و اين هديه آنقدر سخاوتمندانه بود كه نام خانوده را به محبت بي انتها معنا نمود.
در اين راستا برادر مرحومه حوريه منوچهري و مسئول مركز خيريه حمايت از دختران بي سرپرست و بدسرپرست شهرستان قروه در گفت و گو با خبرنگار ايرنا افزود: منزل مرحوم جلال بهرامي، حوريه منوچهري، حميد رضا و زهرا به اولين موسسه دختران بي سرپرست و بدسرپرست سماء اهداء شد.
منوچهري افزود: اين منزل مسكوني با تمامي امكانات و ديه به مبلغ 15 ميليارد ريال وقف اين موسسه شد.
به گفته وي اين موسسه شامل سه طبقه است كه در يك طبقه خوابگاه با پنج اتاق، يك طبقه سالن غذاخوري و پذيرايي و يك طبقه سالن اداري و سرايداري است.
منوچهري با اشاره به اينكه اين موسسه مجوز ظرفيت 20 دختر بي سرپرست و بدسرپرست را دارد افزود: تاكنون 11 دخترشامل شش دختر از شهرستان قروه، سه نفر از سقز، يك نفر از سنندج و يك نفر از بيجار در اين موسسه نگهداري مي شوند.
وي اظهار كرد: كم سن ترين اين دختران هفت سال و بزرگترين آنها 17 سال سن دارد.
منوچهري افزود: هدف از اين كار اين است كه دختران بي سرپرست پناهگاهي داشته باشند تا با نگهداري و تربيت به مسير درست جامعه هدايت شوند.
وي در پايان از خريد يك دستگاه ون خبر داد و افزود: پايان هر هفته اين دختران براي تفريح به گردش برده مي شوند و اميدواريم بتوانيم آنها را به ساير نقاط كشور ببريم.
رئيس بهزيستي شهرستان قروه هم در گفت و گو با ايرنا به يكي از برنامه هاي سازمان بهزيستي در حوزه امور اجتماعي حمايت از خانواده هاي بي سرپرست، ايتام، زنان سرپرست خانوار و دختران خودپرست اشاره كرد و افزود: بهزيستي از خانواده هاي بي سرپرستي كه به دليل فوت سرپرست، طلاق زوجين، از كارافتادگي سرپرست، بيماري هاي صعب العلاج بي سرپرست شده اند و يا خانوداده هايي كه صلاحيت سرپرست مورد تائيد نيست و يا سرپرست موثر ندارند حمايت مي كند.
حسين رسولي افزود: حمايت هاي بهزيستي به صورت مستمر و غير مستمر در راستاي حل مشكلات معيشتي، درماني، اجتماعي و بهداشتي است و در كنار اين حمايت ها در سيستم، خانواده هايي نيز تحت پوشش قرار دارند كه اعضاي خانواده زير يك سقف زندگي مي كنند و از حمايت هاي بهزيستي برخوردارند.
به گفته وي بعضي از گروه هاي هدف سازمان كودكان دختر و پسري هستند كه به نوعي سرپرست خود را به دلايل فوت، طلاق، عدم صلاحيت سرپرستان از دست داده اند و ديگر داراي سرپرست يا سرپرست صلاحيت دار نيستند.
رسولي با بيان اينكه سازمان بهزيستي با بررسي وضعيت اين كودكان و با همكاري مقام قضايي سرپرستي اين كودكان را بر عهده مي گيرد اظهار كرد: براي نگهداري اين كودكان و مراقبت و پرورش آن ها اقدام به راه اندازي مركز نگهداري كودكان و نوجوانان تحت سرپرستي بهزيستي مي نمايد.
وي در ادامه افزود: معمولا كودكان مقيم اين مركز از خانواده هاي بدسرپرست و يا كودكان فاقد سرپرستي است كه هر دو سرپرست پدر و مادر خود را از دست داده اند.
رئيس بهزيستي شهرستان قروه گفت: در حوزه امور اجتماعي در بهزيستي شهرستان قروه 390 خانوار با جمعيت 720 نفر شامل زنان سرپرست خانوار، از كار افتادگان و خودسرپرستان و ايتام از حمايت هاي مستمر و غير مستمر برخوردار هستند.
وي افزود: از اين 390 خانوار مورد حمايت، 271 خانوار با جمعيت 500 نفر در شهر و 119 خانوار با جمعيت 220 نفر در روستاها زندگي مي كنند.
به گفته رسولي از 390 خانوار تحت پوشش بهزيستي 50 خانوار از كار افتاده و 340 خانوار زن سرپرست مي باشد.
وي از راه اندازي اولين مركز كودكان بي سرپرست و بدسرپرست در شهرستان قروه خبر داد و افزود: در شهرستان قروه 11 نفر دختر از سن هفت تا 17 سال در اين مركز مقيم مي باشند.
وي بيان كرد: بهزيستي بابت كمك هزينه نگهداري دختران علاوه بر جذب كمك هاي مردمي ماهيانه مبلغ دو ميليون و 700 هزار ريال يارانه نگهداري پرداخت مي كند.
گزارش از سارا صالحي
7345/6107
سنندج- ايرنا- كودكان در آغاز زندگي خود دوست دارند كه در كنار خانواده زندگي كنند تا با ناز پدر و مادر خود نيازها و علائق خود را بدون منت و در كمترين زمان برآورده كنند.