كارشناس شهرسازي:وضعيت ناموزون و بهم ريختگي شيراز متأثر از جنبه تاريخي آن است

مجيد رحيمي، سه شنبه در گفت و گو با ايرنا افزود:مركز استان فارس از تناسب برخوردار نيست و عامل عمده آن، آثار و بافت هاي پراكنده تاريخي است كه رشد شهرنشيني را به ويژه پس از انقلاب اسلامي خطي كرده است.

او بيان كرد:از ديگر عوامل متأثر مي توان به عوامل انساني ، يكجانشيني طولاني مردم ، وجود اقوام مختلف، مهاجرت روستاييان و مردم شهرهاي كوچك ، وزش باد ، محصور شدن اطراف شهر بوسيله كوه ها اشاره كرد كه اجازه بافت پيوسته، همگن و همساز را به شيراز نمي دهد.

رحيمي اضافه كرد: البته غير از عوامل انساني و طبيعي ، عوامل سياسي نيز در اين فضاي كالبدي دخيل هستند از جمله دستگاه هاي دولتي كه با فشار بر روي شهرداري براي تفكيك اراضي شهري موجب تخريب اراضي مرغوب شده اند مانند باغ هاي قصردشت و همين محدوديت ها به جايي رسيده كه ساخت و سازها به سمت جنوب و جنوب شرقي تمايلي نشان نمي دهد مگر داير كردن كارگاه ها و ميدان هاي تره بار.

مدرس دانشگاه آزاد اسلامي واحد شيراز افزود: در واقع حركت شهرنشيني در شيراز به صورت شكل مارخزنده است و در جهت هايي توسعه مي يابد كه اراضي رسوبي است و كالبد فيزيكي نامناسبي دارند.

وي عمده ترين عيب توسعه ناهمگون مركز فارس را مربوط به برخي تعاوني هاي مسكن كه با سپردن ابنيه سازي به سودجويان موجب تشديد اين ناهمگوني شده اند، دانست و گفت: دست اندازي بر روي زمين هاي بزرگراه حسيني الهاشمي در نقطه شمالي شهر شيراز كه حفظ زمين هاي آن كمك به اقتصاد شهري و ويژه خدمات شهري هستند متأسفانه با تغيير مداوم كاربري اراضي فاقد ساختار سيستماتيك شده است.

رحيمي نقطه عطف اين معضل را از ابتداي اجراي طرح جامع شهري در سال 1351 خواند و بيان كرد: پيش بيني هاي غلط و تصميم گيري نامناسب مسوولان وقت آن زمان بزرگترين آسيب را به طرح هاي توسعه شهري زد و چون طرح مورد اشاره از ابتدا اشتباه بود شيراز امروز تطابقي با استانداردهاي جهاني ندارد.

اين استاد دانشگاه آزاد اسلامي واحد شيراز ، بهترين شيوه برون رفت و ممانعت از گسترش توسعه خطي شيراز را كنترل بر همين نحوه تصرف اراضي خواند و بيان كرد: با قطع دست زمين خواران از اراضي داراي قدرت كاربري خدمات شهري مي توان حداقل پاره اي از مشكلات ناموزوني شهر صاحب نام جهاني را رفع كرد.ك/3

1876