گزارش تکان دهنده هفته آمریکایی از جنایات سربازان آمریکا در عراق (9)

گزارش تکان دهنده هفته آمریکایی از جنایات سربازان آمریکا در عراق (9) ..................................................................
نیویورک، خبرگزاری جمهوری اسلامی 06/05/86 خارجی.سیاسی.آمریکا.عراق.
... دست من در حقیقت وارد جمجمه او شده بود و به عبارتی من مغز آن مرد را در دستان خود داشتم. متوجه شدم که مرتکب اشتباه شده ام،من به دنبال جراحت های خارجی بودم ولی آنچه را که نمی دانستم این بود که خودروی هاموی که در پشت ما قرار داشت پس از آنکه آن خودرو توسط سه گلوله اول متوقف نشده بود بیست یا سی گلوله به سمت آن شلیک کرده بود که من هیچگاه نشنیده بودم.
به گفته او "من صدای سه گلوله را شنیدم، سه سوراخ دیدم و فکر می کردم می دانستم اوضاع از چه قرار است لذا من حتی زخم سر او را مداوا نکردم، به هر پزشکی که می گویم به من می گوید البته گلوله به سر او برخورد کرده بود و تو کاری نمی توانستی انجام دهی، ما کاملا مطمئن هستم که نمی توانستی خونریزی اینچنینی را متوقف کنی.
خودروی او تمیز بود، هیچ چیزی در آن وجود نداشت ولی او در دستان من در حال جان باختن بود." هرچند بسیاری از کهنه سربازان گفتند کشتن غیرنظامیان شدیدا باعث آشفتگی آنها می شد، ولی آنها این را هم می گفتند که هیچ راه دیگری برای انجام ایمن گشت زنی وجود نداشت.
کمبل به نقل از دوستانش به شرح ماجرایی پرداخته و می گوید یک پسر 14 ساله عراقی تفنگی در دست داشت و می خواست به سمت کاروان شلیک کند.این یکی از زشت ترین صحنه های است که می توانید شاهد آن باشید. همه خارج شدند و شروع به تیراندازی به سمت این بچه کردند آنها از بزرک ترین سلاحهایی که می توانستند بیابند استفاده کردند و او را تکه تکه کردند." کمبل در آن حادثه که در خادمیه رخ داده بود حضور نداشت ولی تصاویر آن را دیده بود و توصیف آن را از چند تن از شاهدان یگان خود شنیده بود.
"همه بسیار خوشحال بودند، گویی که راحت شدند که در نهایت یک شورشی را کشتند، سپس آنها به آنجا رفتند و متوجه شدند که تنها یک بچه بوده است، من می دانم که این مساله واقعا باعث ناراحتی بسیاری از آنها شد. آنها همه تصاویر را نشان داده بودند و برخی نیز بسیار خوشحال بودند برخی می گفتند ببینید ما چه کار کردیم و عده ای دیگر می گفتند دیگر نمی خواهم آن را ببینم." کشتن غیرنظامیان عراقی به اندازه ای عادی شده بود که بسیاری از نیروهای نظامی گفتند این مساله به بخشی پذیرفته شده از زندگی روزمره آنها تبدیل شده بود.
گروهبان دافرتی حادثه دیگری را که در دسامبر 2003 رخ داده بود تعریف می کند که در آن سرجوخه وی به پشت یک غیرنظامی عراقی تیراندازی کرده بود.
یکی از هم تیمی های او اینگونه داستان را برای او تعریف کرده بود.
طرز تفکر سر جوخه ما این بود که ما باید آنها را در اینجا به قتل برسانیم تا مجبور نشویم آنها را در کلورادو به قتل برسانیم. به نظر می رسید که از نظر او "هر عراقی یک تروریست بالقوه است." تعدادی از مصاحبه شوندگان گفتند در برخی موارد چنین قتل هایی این گونه توجیه می شد که این افراد بی گناه تروریست بوده اند. این اقدامات بیشتر پس از آن رخ می داد که نیروهای آمریکایی به جمعیتی از عراقی های غیر مسلح تیراندازی می کردند نیروها سپس آنهایی را که زنده مانده بودند دستگیر و به شورشی بودن متهم می کردند.
آنها همچنین در کنار اجساد اسلحه های 47-AK قرار می دادند تا اینگونه نشان دهند که غیرنظامیان به قتل رسیده جنگجو بوده اند. به گفته متخصص عون آنها همیشه از سلاحهای AK استفاده می کردند زیرا در عراق تعداد زیادی از آنها وجود دارد.
"جو هتچر" دیده بان زرهی 26 ساله از ایالت ساندیگو گفت از کلت های 9 میلی متری و حتی بیل نیز استفاده می شد که اینگونه نشان داده شود که این افراد در حال کندن گودالی برای کار گذاشتن یک IED بودند.
هتچر که از فوریه 2004 تا مارس 2005 به همراه گردان چهارم کاوالری در اسکادران اول در منطقه اددوار، بین سامره و تکریت، خدمت کرده بود می گوید: "همه پلیس های خوب وسایلی اضافی با خود حمل می کنند. اگر کسی را کشتید و دیدید که غیر مسلح بوده، یکی از آن وسایل را در کنار آنها قرار می دهید." البته آنهایی که جان سالم به در می برند نیز به اتهام شورشی بودن زندانی می شوند.
در زمستان 2004، گروهبان کمبل در حال رانندگی در جاده خطرناکی در نزدیکی غرب بغداد بود که صدای تیر اندازی شنید. به او که از نوامبر 2004 تا اکتبر 2005 به عنوان پزشک به همراه گردان 256 پیاده نظام در آن منطقه خدمت کرده بود گفته شده بود که تک تیراندازان ارتش بین پنجاه تا شصت گلوله به سمت دو شورشی که از خودروی خود پیاده شده بودند تا بمب های IED کار بگذارند شلیک کرده اند. به پای یکی از این مظنونان سه یا چهار گلوله اصابت کرده بود که پس از معالجه اولیه توسط بالگرد نظامی از محل خارج شد حال آنکه مرد دیگر که تنها در اثر اصابت خرده شیشه جراحت سطحی برداشته بود نیز مداوا و پس از دستگیری زندانی شد.
کمبل می گوید: "من بعدها هنگامی که در حال معالجه او بودم متوجه شدم که تک تیراندازها پس از آنکه جستجو کردند و چیزی در اطراف این دو مظنون نیافتند اقلام لازم برای ساخت بمب را در کنار آن فرد قرار داده بودند، زیرا آنها نمی خواستند بخاطر این تیر اندازی مورد تحقیق قرار گیرند." (او تصویر یکی از تک تیراندازها را به هفته نامه نیشن نشان داد که بیسیم او در جیبش بود، همان بیسیمی که او بعدها آن را در کنار آن مرد گذاشت و از آن به عنوان مدرک یاد کرده بود).
"تا به امروز هم به یاد دارم وقتی آن مردی را که به او گلوله برخورد نکرده بود به زندان ابوغریب می بردم تنها به او گفتم متاسفم، زیرا من هیچ کاری نمی توانستم در مورد آن انجام دهم. من فکر می کنم وظیفه اخلاقی من این بود که چیزی بگویم ولی اگر این کار را انجام می دادم از یگان خود اخراج می شدم و خائن لقب می گرفتم." ** ایست های بازرسی به گفته بیست و شش تن از سربازان و تفنگداران دریایی که با آنها مصاحبه کردیم و خود آنها یا در ایست های بازرسی مستقر بودند یا وظیفه پشتیبانی از آنها را برعهده داشت، ایست های بازرسی آمریکا در سراسر عراق وجود داشتند و غالبا برای غیرنظامیان مرگبار بودند.
عراقی های غیر مسلح به اشتباه شورشی تلقی می شدند و قوانین درگیری بسیار مبهم نا مشخص بود.
نیروهای نظامی که همیشه از بمب گذاران انتحاری و موشک های آرپی جی هراس داشتند غالبا به سمت خودروهای غیر نظامی تیراندازی می کردند. نه تن از آن سربازان گفتند شاهد آن بوده اند که غیرنظامیان در ایست های بازرسی مورد تیراندازی قرار گرفته اند. این حوادث به اندازه ای عادی بوده است که ارتش در مورد تمامی موارد آن تحقیقات انجام نمی داده است.
گروهبان کنون که در چندین ایست بازرسی مختلف در تکریت خدمت کرده است می گوید: "اکثر اوقات آنها خانواده هستند، البته هرچند وقت یک بار بمب هم وجود دارد و آن مساله ترسناک است." به گفته هشت تن از کهنه سربازان، در سراسر عراق تعدادی ایست بازرسی های دایمی وجود داشت، ولی برای غیرنظامیان بی گناه ایست های بازرسی موقت بسیار خطرناک تر بود.
این پست های بازرسی ظرف چند لحظه ایجاد و سریعا برچیده می شدند که هدف اصلی از راه اندازی آنها دستگیری شورشیان هنگام قاچاق تسلیحات یا مواد منفجره، دستگیری افرادی که حکومت نظامی ها را نقض می کردند، یا افراد مظنون به بمب گذاری یا تیراندازی بود.
ادامه دارد...
شبد/اروپام 2252/360/ شماره 007 ساعت 01:06 تمام