روزنامه زمان: اعتراضات مردم تركيه واكنش نسبت به قدرت حاكمه است

این روزنامه با تاكید بر اینكه تظاهرات اخیر در تركیه تنها در اعتراض به تخریب پارك میدان تقسیم استانبول مربوط نمی شود، می نویسد: موضوع تخریب پارك تنها موجب برملاء شدن مسایل اصلی تركیه شد و در پشت تظاهرات مردمی در تركیه واكنش نسبت به یك قدرت حاكمه كه همه روزه قدرت را در دست گرفته و سعی در شبیه سازی دیگران به خود را دارد، نهفته است.

آنچه كه موجب تشدید واكنش ها در تركیه شد، در اصل تلاش حاكمیت برای تاسیس هویت های مشابه به جای برقراری اصول دمكراتیك است.

روزنامه زمانه با اشاره به اینكه در سال های اخیر در تركیه تحولات مهمی در راستای عادی سازی امور انجام شده بود، نوشت: بحث های مخربی همانند لائیسم را تركیه پشت سر گذاشته بود. مساله حجاب از حوزه بحث های اجتماعی و تضاد اجتماعی خارج شده بود و حتی دینداری و مساله علویگری نیز به مجرای عادی خود وارد شده بود و حتی تركیه بجای مساله كرد از صلح با كردها سخن به میان می آورد.

در چنین جوی به جای بحث پیرامون قانون اساسی جدید غیر نظامی حاكمیت ترجیح داد در زمینه تبدیل سیستم پارلمانی به سیستم ریاستی به بحث بپردازد. به جای بحث در زمینه مشاركت همگانی بحث در مورد تبدیل نحوه زندگی اقلیت با تكیه به قدرت دولت را آغاز و یك برنامه مهندسی اجتماعی آغاز شد.

در چنین جوی تلاش برای اتصال دادن رخدادهای اخیر به قدرت های خارجی و یا وابسته قلمداد ساختن آن به گروه های افراطی با تكیه بر ایدئولوژی های متفاوت بیهوده است.

این روزنامه می نویسد: 'رجب طیب اردوغان' نخست وزیر تركیه، تمامی مخالفین و معترضین را متهم به افراط گرایی می كند، ولی در اصل باید این سووال از او پرسیده شود كه تا چه اندازه در نقطه مركزی سیاسی تركیه قرار دارد؟ چرا كه اردوغان با گفتار و اعمال خود از نقطه 'مركزی' سیاست در تركیه دور شده است.

این روزنامه با یادآوری سخنان اردوغان مبنی بر اینكه 'اگر مخالفین 100 هزار نفر را به خیابان ها می ریزند ما یك میلیون نفر را خواهیم ریخت' و یا ' به زور 50 درصد رای دهندگانی كه به حزب حاكم عدالت و توسعه رای داده اند را در منازلشان نگه داشته ایم' نوشت: این سخنان، بیانات یك سیاستمدار كه خود را در 'مركز دولت ' می خواند، نیست.

نه حزب حاكم 'عدالت و توسعه' و نه رهبر آن 'اردوغان' چهره ' مركزی' را كه از خود در انتخاباتهای 2002 و 2007 ترسیم كرده بوده اند، محافظت نكرده اند و اردوغان را در حال حاضر در كفه 'تورگوت اوزال' و یا 'عدنان مندرس' كه از آنان به عنوان رهبران

'مركز' در تركیه یاد می شود، نمی توان گذاشت.

به نوشته این روزنامه، نه اوزال و نه مندرس در صدد مهندسی جامعه و وضع جامعه ایده آل نبودند، بلكه تلاش آنان برای بهبود مسایل اقتصادی ، دمكراتیزه شدن و گسترش دامنه آزادی ها در تركیه بود ولی اردوغان با تكیه بر قدرت دولتی سعی در ایجاد یك جامعه ایده آل مورد نظر خود است.

روزنامه زمان با تاكید بر اینكه حداقل یك سوم از رای دهندگان به اردوغان به دلیل اینكه وی را در 'مركز دولت ' مشاهده می كردند به وی رای دادند، افزود: این گروه با در نظر گرفتن دیدگاه های اخیر اردوغان در جایگاهی متزلزل قرار دارند و در دفاع از حزب حاكم عدالت و توسعه با دشواری مواجه هستند.

روزنامه زمان با هشدار به اینكه جوامع همانند احزاب نیستند، می نویسد: اگر شما درصدد پیاده كردن مساله اطاعت از خود كه در احزاب موجود است در سطح جامعه بر آیید موفق به این مساله نخواهید شد و جوامع را نمی توان از بالا به پایین ' نظم و انضباط ' داد و تحت تسلط درآورد و اصولا واقعیت وجود حزب حاكم نیز از این مساله و واكنش به تلاش برای به تسلط درآوردن جامعه از بالا به پایین و تشكیل یك جامعه یك پارچه در گذشته مبتنی است.

در این مقاله با تاكید بر اینكه همه افرادی كه با حاكمیت فعلی در ارتباط هستند دارای دو دیدگاه متضاد هستند، آمده است: یكی از این دیدگاه ها، دیدگاه رسمی و دیگری دیدگاه شخصی آنان است و این افراد در گفتارهای شخصی حاكمیت، حزب عدالت و توسعه و اردوغان را مورد انتقاد جدی قرار می دهند، ولی در گفتارهای رسمی، در شبكه های تلویزیونی از حاكمیت و اردوغان حمایت می كنند و یك جو كه انسانها را به دوریی سوق می دهد در جامعه حاكم است.

این روزنامه می نویسد: از اشخاصی كه از بیان دیدگاه های واقعی خود سر باز می زنند، سودی به هیچ كس نخواهد رسید و اگر افرادی هستند كه اردوغان را واقعا دوست دارند واقعیات را به وی بگویند.

خاورم**2012** 230**1368**