'پرویز پورحسینی' كه امروز هفتاد و یك ساله می شود از جمله این بازیگران است كه بیستم شهریور 1320 در تهران به دنیا آمده و كار بازیگری را از سال 1340 با نمایشی تلویزیونی به كارگردانی زنده یاد حمید سمندریان آغاز كرد.
با تشكیل گروه تئاتر پاسارگاد وی بدان پیوسته و در نمایش های مختلفی ایفای نقش كرد.
'چشمه' نخستین فیلم سینمایی پورحسینی است كه نقشی را در آن ایفا كرده و پس از آن تا پیروزی انقلاب در هیچ فیلم دیگری نقش آفرینی نكرد.
در دهه 1360 پورحسینی به یكی از پركارترین بازیگران سینمای نوپای ایران تبدیل شده و نقش های ماندگاری را به یادگار گذاشت كه از مهمترین هایش می توان به 'كمال الملك' ساخته زنده یاد علی حاتمی،'ایستگاه' به كارگردانی یدالله صمدی و 'طلسم' اثر داریوش فرهنگ اشاره كرد كه این آخری نگین كارنامه كاری پورحسینی در چهار دهه فعالیت بازیگری اش به حساب می اید.
طلسم از معدود نمونه های شاخص تولید شده در باب سینمای وحشت است كه گذر زمان نیز چیزی از ارزش های آن كم نكرده است.بخش عمده ای از این ماندگاری به فیلمنامه درخشان طلسم بازمی گردد كه با بهره گیری از مولفه های این گونه سینمایی ساخته شده و تغییرات مختصری جهات بومی تر شدن در آن اعمال شده است.
شروع طوفانی فیلم كه با گم شدن عروس و داماد روستایی در دل جنگل همراه شده، به یكباره مخاطب را بدون زمینه چینی های طولانی وارد داستان كرده است كه از این حیث به نمونه های باكیفیت غیر ایرانی پهلو می زند. در این بخش فرهنگ به عنوان خالق اثر از تمامی نشانه های مربوط به سینمای وحشت همچون:باد،رعد و برق و باران فراوان نهایت استفاده را برده و مخاطب را به تماشای ادامه كار ترغیب می كند.
پدیدار شدن قصری مرموز در دل جنگل كه با ورود این دو بدانجا همراه می شود،اجازه نفس كشیدن به مخاطب داده و آرامش حاكم بر آن حس خوبی را در آنها به وجود می آورد.از اینجا به بعد فرهنگ روی شخصیت ها كار بیشتری را صورت داده و به مرور عروس و داماد روستایی نیز به موازات بقیه كشف می شوند.
شازده به عنوان هسته مركزی داستان، نمادی از اشرافیت رو به اضمحلالی است كه در نهایت نابود می شود بدون آنكه گزندی به نمایندگان نسل نو وارد شود.فرهنگ این نمادها را به گونه ای غیر تحمیلی به كار گرفته كه به هیچوجه گل درشت به نظر نمی رسند.
در كنار وی ضد قهرمان فوق العاده ای قرار گرفته كه ریشه در تاریخ دارد:پیشكار عقیم شازده كه بنا به رسمی قدیمی میان شاهان قجری از نوجوانی عقیم شده و كینه ای عمیق از آنها به دل دارد. شخصیت پیشكار با توجه به سابقه تاریخی اش فوق العاده از كار درآمده و ضد قهرمانی به شدت خاكستری با لایه های مختلف است.
مخاطب در برخورد با او دچار شك و تردیدهایی شده و احساس معلق بودن دارد.فرهنگ به خوبی روی وجوه روحی،روانی شخصیت یاد شده كار كرده و آن را از دام كلیشه های همیشگی و ثابت رهانیده است. پورحسینی در مقام بازیگر به این نقش عمق بخشیده و با درك صحیح خود از آن به لایه های پنهانش نور تابانده است.
در این بین ظرافت ظاهری و فیزیك شكننده این بازیگر با تجربه نیز به كمكش آمده و به باورپذیری هرچه بیشتر نقش كمك كرده است. پورحسینی به خوبی از زبان بدن به عنوان یكی از مهمترین ابزار یك بازیگر،بهره گرفته و نقش را مال خود كرده به گونه ای كه گذشت ربع قرن از نخستین اكران عمومی اش نیز از ارزش های آن نكاسته است.
البته در این بین نباید از نقش چهره پردازی ماهرانه زنده یاد فرهنگ معیری در كیفیت این نقش آفرینی غافل شد چرا كه باورپذیری را به اوج رسانده و در بسیاری لحظات به نمونه های مطرح چهره پردازی سینمای وحشت نزدیك شده است.حضور بازیگر بزرگی همچون 'جمشید مشایخی' در نقش شازده نیز در بالا بردن سطح كیفی كار پورحسینی نقش داشته و بده بستان های خوبی میان این دو روی پرده نقره ای به چشم می خورد.
پورحسینی از آن دسته بازیگران گزیده كار سینمای ایران است كه هیچگاه كارش را سرسری نگرفته و همواره تلاش زیادی برای ایفای هرچه بهتر نقش خود داشته است. اما سینمای ایران با بالا رفتن سن بازیگرانش به مرور آنها را كنار گذاشته و كمتر نقش مناسبی را برای رده سنی آنان خلق می كند كه پرویز پورحسینی یكی از شاخص ترین آنهاست.
فراهنگ**9173**م.ج**
تهران - پس از پيروزي انقلاب اسلامي سينماي ايران نياز بسيار به بازيگران تازه نفسي داشت تا چرخ زنگ زده آن را پس از مدتي ركود به حركت درآورد كه در اين ميان بازيگران تئاتر سهم به سزايي داشتند.