به گزارش خبرنگار ایرنا، دشت یكی از مناطق سرحدی وسیع ،صاف و دارای آب وهوای خنك درفصل تابستان در دامنه كوه خامی واقع شده است و وجود كلان 'درخت انجیر ' دیم با قدمت طولانی به آن ویژگی خاصی داده است.
این كلان درخت انجیر حكایت روزگار را در ترك ریشه های كهنسال خود به زبان بی زبانی با هر بازدید كننده ای بازگو می كند، كه چه آدمها را با میوه خوش طعم خود سال های سال میهمانی كرده و اینك تلاطم دیده از روزگار تنها مانده است.
برای رفتن به محل رویشگاه این درخت از روستای سادات شازین الدین علی (ع)واقع در 30كیلومتری شهر باشت حداقل 20كیلومتر باید پیاده رویی كرد.
این درخت كه 'دیو پیری ' تنه های پرشمار و شاخسار آن را فرسوده كرده است، پس از سال ها قدمت، مقاومت و سبزی ریشه های كهنسال آن اینك در معرض انقراض قرار دارد.
یك مردسالخورده از اهالی روستای سادات امام زاده زین الدین علی (ع )در این باره به خبرنگار ایرنا می گوید: تاریخ كاشت این انجیز به حدود سه پشت(نسل ) از مردم این منطقه می گذرد و مالكیت آن از سه طایفه در گذر زمان نقل و انتقال شده است.
حاج سید سالارحسینی نژاد كه خود روزگاری را در سرحد دشت وكنار این انجیز گذرانیده افزود: سه ساله بودم كه از میوه انجیر استفاده نمودم و براساس نقل و قول بزرگترهای ایل شاید قدمت آن به سه قرن هم برسد.
وی كه حدود هشتاد سال سن دارد،گفت: در حدود یك قرن پیش محدوده اطراف این انجیر پوشیده از باغات انجیر و انگور بود اما باگذشت زمان تنها این درخت بزرگ باقی مانده است.
یك كارشناس ارشد باغبانی از این انجیر به عنوان یك 'ابردرخت 'میوه با قدمت ناشناخته یاد كرد و گفت: این درخت دو دهه پیش حدود 18 شاخه بزرگ داشت كه اندازه هر كدام از یك انجیر معمولی بزرگتر بود، اما برخی از شاخه های آن در گذر زمان از بین رفته است.
مهندس سید ' عبدالمحمد محمدی ' با ابراز تاسف از قرار گرفتن گرد پیری برشانه ی این درخت به عنوان یك پدیده باغی و ابر درخت انجیر با شرایط ویژه ، افزود: هم اكنون 12 شاخه این درخت كه بیش از یك تاچند قرن قدمت دارد، پا برجاست اما دیگر در شرایط مطلوب گذشته نیست.
این كارشناس رشته باغبانی كه خود روزگار نوجوانی خود را در كنار این كلان درخت بزرگ گذرانده بود، گفت: در گذشته نه چندان دور حدود 25سال پیش زمانی هر برداشت این درخت بیش از 250 كیلوگرم و تولید سالانه آن حدود سه تن بود.
وی با بیان اینكه ارتفاع انجیر در گذشته بیش از شش متر و طول دور آن حدود 400متر مربع بود افزود: دانه ی انجیر بزرگتر از انجیر معمولی است و به لحاظ دیم بودن بسیار خوش طعم است.
مهندس محمدی با بیان اینكه براساس روایت افراد سالخورده این منطقه در فاصله چند نسل (پشت) از میوه این درخت استفاه كرده اند،گفت: میوه این درخت تابستان ها در گذشته دور قوت غالب اهالی این سرحد بود.
وی به اهمیت تاریخی و ژنتیك این درخت اشاره كرد و افزود: حمایت سازمان جهاد كشاورزی برای حصاركشی و غرس نهال در محدوده آن برای حفظ این گونه ارزشمند بیش از پیش ضروری است.
وی مهاجرت اهالی روستایی به شهرها را یك پدیده زیانبار دانست وافزود: چند قطعه باغ دیم در چند منطقه سرحدی واقع در دامنه كوه خامی وجود داشت كه براثر مهاجرت ،ضعف فرهنگی و دانش كاری دیگر همه نابود شده اند.
رئیس مركز علمی كاربردی جهاد كشاورزی گچساران گفت: این منطقه از نظر ایجاد باغ دیم و پرورش دام یك پتانسیل اقتصادی محسوب می شود كه به دنبال مهاجرت روستاییان به شهر كمتر از آن استفاده می شود.
وی گفت: این درخت از لحاظ تاریخی همانند 'سرو ابركوه' از اهمیت بالایی برخوردار است در عین حال با وجود شرایط ویژه به دلیل قرارگرفتن در یك منطقه كوهستانی كمتر مورد توجه قرار گرفته است.
انجیر بزرگ سرحد دشت موسوم به انجیر (سورو) با شهر باشت مركز شهرستان نوپای باشت حدود 50 كیلومتر فاصله دارد.
671/681
ياسوج- انجير بزرگ 'دشت ' به عنوان يكي از مواهب طبيعي شهرستان 'باشت 'از توابع كهگيلويه وبويراحمد با چند قرن گمنامي، همچنان چون گنجي سبز مقاوم ايستاده است.