قصرشیرین، دیار نخلهای سرافراز میزبان مهمانان نوروزی است
.......................................................
کرمانشاه، خبرگزاری جمهوری اسلامی 06/01/87
داخلی.گردشگری.قصرشیرین.
حکایت عشق و دلدادگی، شاخه های پربار نارنج و لیمو، آفتاب داغ تابستان و
رنگ طلایی خرما، صدای موشک و بارش بمب بر بازیهای کودکانه، نخلهای سربریده
و تلی از خاک و خاکستر، آغازی دوباره و رویش دوباره بهار از فراز نخلهای
سرافراز یادآور گوشه هایی از روزگار پرفراز و نشیب شهرستان قصرشیرین است.
شهرستان مرزی قصرشیرین در غربی ترین نقطه استان کرمانشاه در 21 کیلومتری
مرز ایران و عراق و در کنار رودخانه الوند قرار دارد.
این شهرستان بیش از نیمی از مرز مشترک استان کرمانشاه با کشور عراق را
تشکیل می دهد و دارای دو بخش مرکزی و سومار و چهار دهستان است.
قصرشیرین از شهرهای تاریخی و قدیمی استان کرمانشاه است و بنای آن را در
آثار تاریخی و ادبی به خسرو پرویز نسبت می دهند.
مورخان علت نامگذاری این ناحیه به قصرشیرین را احداث کاخی برای شیرین
همسر مسیحی خسرو پرویز در این محل بوده می دانند.
این شهرستان در گذشته به واسطه موقعیت سیاسی و اقتصادی ویژه خود که در
مسیر شاهراه بین النهرین و فلات ایران قرار داشته دارای اهمیت بسیاری بوده
است و امروز هم علاوه بر جاذبه های فراوان تاریخی و دیدنی، طبیعت بسیار
زیبا و آب و هوای مطبوع و دل انگیز و وجود یادمانهایی از دوران دفاع مقدس
همواره پذیرای گردشگران بسیاری بویژه در تعطیلات نوروز است.
آب و هوای این شهرستان از نوع مدیترانه ای با تابستانهای گرم وزمستانهای
معتدل است.
شرایط آب و هوایی گرمسیری، پاییز و زمستان این شهر را از سایر شهرهای
استان متمایز کرده است در فصول سرد و اوایل بهار مردم شهرهای مجاور برای
تفریح و گردش به این شهر می آیند.
در این شهر که زودتر از مناطق دیگر سرسبزی و طراوت بهار را به خود می-
بیند نخلستانهای زیبایی وجود دارد که مناطق جنوبی ایران را در ذهن تداعی
می کند.
قصرشیرین در ناحیه ای تقریبا هموار و در دامنه های غربی رشته کوههای
زاگرس واقع شده و ارتفاعات آن عمدتا کوتاه و فرسایش یافته است.
در شهرستان قصرشیرین ارتفاعاتی وجود دارد از جمله کوههای یازی دراز و
بازی دراز که از پیوند آنها رشته کوههای قلاجه تشکیل می شود، کوه آق داغ،
کمکو، شین ورز، شریفیان و شاکو و تنها دشت این شهرستان دشت سومار است که
از نوع دشتهای دامنه ای و قابل آبیاری است.
مهمترین رودخانه های قصرشیرین الوند و قوره تو است که از کوههای دالاهو
سرچشمه گرفته و به دیاله عراق می ریزد.
باغهای مرکبات از قبیل لیمو، پرتقال، نارنج ، نارنگی و نخلستانها با
خرماهای طلایی رنگ و انواع مختلف آن در مسیر رودخانه الوند زیبایی قابل
توجهی به این شهر داده است.
مردان و زنان دلاور و با صفای قصرشیرین همچنان پوشاک سنتی خود را حفظ
کرده اند.
پوشاک مردان شوی ، شلوار ، کت قصری ، جلیقه، فرنجی و کله بال ، کلاو
دزمال است و کلاش هرسینی به پا دارند.
زنان هم شوی، شوال ، سلته ، زبون به تن دارند، مشکی و گل و نی به سر
می بندند و ماشته را بر دوش می افکنند.
مردم قصرشیرین از اقوام کرد و طوایفی از ایل کلهر ، سنجابی و گوران
می باشند و به زبان کردی با گویشهای کلهری، جافی و گورانی صحبت می کنند.
تنبور، دف ، ساز و دهل ، دوزله و تنبک از سازهای موسیقی سنتی رایج در
این شهرستان است.
از جاذبه های زیارتی قصرشیرین می توان به روایتگاه چم امام حسن و
امامزاده سیدعلی اشاره کرد که همواره حاجتمندان و گردشگران بسیاری را گرد
خود دارند.
از جاذبه های تاریخی شهرستان قصرشیرین می توان کاخ خسرو را نام برد که در
حاشیه شمالی شهر کنونی قصرشیرین و در نزدیکی آتشکده چهارقاپی دیده می شود،
اکثر مورخین این بنا را از عجایب دنیا دانسته اند.
محققان آن را کاخی ناتمام می دانند که خسرو، دل باخته شیرین، آن را در
میان نیزارها و نخلستانهای حاشیه شمالی شهر قصرشیرین و در ساحل راست
رودخانه حلوان (الوند امروزی ) برای اثبات عشق خود به شیرین پیشکش کرده
است.
آتشکده چهار قاپی از دیگر آثار تاریخی قصرشیرین است، چهار قاپو یا
چهارقاپی به معنی چهار در از جمله آتشکده های دوره ساسانی است که از نوع
آتشکده های دارای دالان طواف بوده و به مرور زمان رواق آن فرو ریخته است.
این بنا با استفاده از لاشه سنگ و ملات گچ ساخته شده و گنبد آن آجری
بوده است.
بنای معروف به بان قلعه یا قلعه خسروهم از دیگر آثار تاریخی قصرشیرین
است.
این بنا امروزه به صورت تپه بزرگی دیده می شود که تنها بخشی از ساخت و
سازهای ضلع غربی آن قابل مشاهده است.
پژوهشگران این بنا را قلعه ای از زمان ساسانیان می دانند.
سیستمهای آبرسانی از دیگر جاذبه های تاریخی شهرستان قصرشیرین است.
در جبهه شمالی بنای معروف به عمارت خسرو و به موازات جاده کمربندی قصر
شیرین بقایای سیستم های آبرسانی دوره ساسانی به طول تقریبی 10 کیلومتر
قابل مشاهده است که در میان اهالی محل به نهر شاهگدار معروف است.
این کانال از طریق بندی که از شمال شرقی روستای سید ایاز، آب رودخانه
حلوان را به حاشیه شمالی شهر قصرشیرین انتقال می داده است.
این کانال با استفاده از بلوک هایی از جنس سنگهای ماسه ای خاکستری مایل
به سبز رنگ و ملات گچ ساخته شده است.
دستهای پرتلاش هنرمندان قصرشیرین هنوز هم به آمیزش هنر و صنعت مشغولند
و از صنایع دستی مهم این شهرستان می توان به موج بافی، گلیم بافی و قالی
بافی اشاره کرد.
مهمترین سوغات قصرشیرین خرماست که فرآورده نخلستانهای زیبای آن است و
مرکباتی چون پرتقال، لیمو ، نارنج نیز از سوغاتیهای زبانزد قصرشیرین در
نزد مسافران و گردشگران است.ک4/
7452/567/587
شماره 143 ساعت 18:14 تمام