محققان دانشگاه مازندران با کمک نانوذرات اثربخشی داروها را افزایش دادند

محققان دانشگاه مازندران با کمک نانوذرات اثربخشی داروها را افزایش دادند # تهران ، خبرگزاری جمهوری اسلامی 88/05/28 علمی آموزشی.پزشکی.دارو جمعی از استادان داروسازی دانشگاه علوم پزشکی مازندران موفق شدند با کمک نانوذرات کلوییدی، عبور دارو را از سدهای سلولی افزایش دهند. نتیجه این تحقیق می تواند در درمان بسیاری از بیماری های پوستی موثر واقع شود. به گزارش روز چهارشنبه ایرنا از سایت ستاد ویژه توسعه فناوری، فرشته پورمراد گفت: با تهیه فراورده های مبتنی بر فناوری نانو، می توان انحلال و اثر داروها را بیشتر کرد و در نتیجه با به کار بردن مقدار کمتر دارو، بیمار را از مضرات و واکنش های ناخواسته دارویی حفظ نمود. پورمراد اظهار داشت: -استفاده از ترکیبات طبیعی از قبیل فلاونوئیدها در فراورده های آرایشی، بهداشتی، دارویی و غذایی بر کسی پوشیده نیست، ولی متاسفانه حلالیت کم این ترکیبات در آب، تهیه فرمولاسیون های دارویی با آنها را با مشکل روبرو می کند و در نتیجه، کاربرد آنها در فرایندهای موضعی، مشکل می شود. وی افزود: برای برطرف کردن این مشکل، به سراغ تهیه نانوذرات کلوئیدی و سیستم های جامد- مایع (پراکندگی های کلوئیدی ) رفتیم و با روش خاصی، موفق به پراکندگی نانوذرات در محلول شدیم. وجود نانوذرات باعث افزایش سطح تماس و افزایش عبور و نفوذ داروها از سدهای سلولی مانند سلول های خونی- مغزی می شود. پورمراد اظهار داشت: -در این پژوهش، به تهیه یک نوع نانوذره به شکل پراکندگی کلوئیدی از کوئرستین و فرولیک اسید به عنوان فراورده ای که دارای اثر بالقوه در درمان اختلالات پوستی مانند پسوریازیس و درماتیت آتوپیک است، پرداخته شد. وی ادامه داد: برای رسیدن به این هدف، ابتدا مخلوط کوئرستین و فرولیک اسید در حلال آلی حل شد. سپس در سه آزمایش جداگانه با افزودن حامل های ئیدروکسی پروپیل متیل سلولز ، لسیتین و پلی وینیل پیرولیدون در متانول یا استون یا اتیل استات به محلول اولیه، پراکندگی نانوذرات تولیدی را با روش نفوذ حلال، بررسی نموده و بهترین حلال و امولسیفایر انتخاب شد. به گفته این پژوهشگر، نتایج بررسی ها، حاکی از آن بود که دو حامل ئیدروکسی پروپیل متیل سلولز و پلی وینیل پیرولیدون، موجب غیر یکنواخت شدن و چسبندگی نانوذرات می شود، در نتیجه مطلوب نیست. اما لسیتین از دیدگاه اندازه و شکل ذرات، نتیجه بهتری را ارائه می دهد. همچنین توئین 80 به میزان مشخص باعث بهبود پراکندگی می شود. پورمراد خاطر نشان کرد: برای تعیین شکل نانوذرات از میکروسکوپ الکترونی، تعیین اندازه نانوذرات و پتانسیل سطحی از دستگاه تعین کننده پتانسیل زتا و سایز ذرات استفاده شد. جزییات این پژوهش با همکاری سهیلا هنری و فاطمه حسینی خواه و آقای محمدعلی ابراهیم زاده انجام شده، در مجله and Science Vacuum of Journal B Technology (جلد 27، صفحات 1583-1585، سال 2009) منتشر شده است.