پایان یک بازی خطرناک در بیروت
#
خبرگزاری جمهوری اسلامی 88/12/29
سیاسی.بیروت.لبنان
تهران - از آغاز ماه مارس تاکنون لبنان شاهد بحث و مجادله سختی درباره
نحوه رویارویی با تهدید دشمن بیرونی - اسراییل- شد.
به گزارش ایرنا، یک سوی این بحث احزاب و گروه های سیاسی لبنان قرار دارند
که در جلسات ویژه با رییس جمهور و ارتش لبنان برای یافتن یک استراتژی
دفاعی تلاش می کنند، رشته دوم این بحث به نشست دیپلمات ها و محافل نگران
عرب ختم می شود که سعی دارند از فشار مجامع بین المللی برای فرو نشاندن
آتش توسعه طلبی و ماجراجویی راستگرایان حاکم بر تل آویو بهره گیرند.
اما ضلع سوم این بحث را دیپلمات های غربی در بیروت بویژه میشل سایسون
سفیر آمریکا در لبنان دنبال می کند که به صورت مداوم به ملاقات با سران
احزاب و مقام های سیاسی بیروت پرداخته و درباره خطر شروع جنک تازه از سوی
تل آویو هشدار می دهد.
به این صورت خطر یک جنک تازه در امتداد مرز شمالی فلسطین اشغالی بیش از
هر زمان مذاکرات سیاستمداران خاورمیانه را تحت الشعاع قرار داده است. اما
در نگاه به مجموعه مباحث و مذاکرات به نظر می آید آنچه تازگی دارد، ورود
سفیران خاورمیانه ای آمریکا به موضوع تهدید نظامی اسراییل است و گرنه
جهان عرب بالاخص لبنانی ها و فلسطینی ها از آوریل سال 2009 تاکنون که
گروه افراطی نتانیاهو در تل آویو قدرت گرفت به دلیل خصلت میلیتاریستی این
جناح در آماده باش کامل به سر می برد.
روزنامه الاخبار لبنان - ارگان خبری منسوب به رییس مجلس این کشور خبر
داده که میشل سایسون سفیر آمریکا در بیروت به دیدار مقام های ارشد لبنان
از جمله نبیه بری رفته و از جنک احتمالی اسراییل علیه لبنان سخن رانده
است.
طبق این گزارش توصیه مشترک سفیر آمریکا در همه این دیدارها این بوده که
لبنانی ها برای خلاصی از یک جنک دیگر، دو نگرانی اسراییل یعنی خلع سلاح
مقاومت و اجرای قطعنامه 1701 شورای امنیت اصرار ورزیده است ( قطعنامه 1701
در مرداد ماه 85 با پیشنهادی آمریکا و فرانسه در شورای امنیت به تصویب
رسید و علاوه بر تاکید بر خلع سلاح مقاومت حضور نیروهای بین المللی موسوم
به یونیفل در مرزهای لبنان را مشروعیت می بخشد)
به این صورت موضوع جنک احتمالی اسراییل که به تعبیر سید حسن نصرالله، در
گذشته سناریو موفق تل آویو برای امتیازگیری از اعراب بود، این بار به
صورت یک کارت بازی در شروع کابینه سعد حریری به کار گرفته شد.
آخرین روزهای هفته گذشته روزنامه السفیر صورت جلسه نشست سیاستمداران
لبنان با رییس جمهور این کشور درباره جنک احتمالی اسراییل را منتشر کرد.
این گزارش حاوی این نکته بود که دیپلمات های آمریکایی و فرانسوی توانسته
اند، موضوع تهدید اسراییل را در به یکی از موضوعات اختلافی عمیق در شروع
کار دولت حریری تبدیل کنند و بحث خلع سلاح مقاومت را که در پی تفاهم دولت
حریری با جنبش حزب الله بایگانی شده بود دوباره در دستور کار قرار دهند.
طبق گزارش السفیر در گفت وگوی ملی در کاخ بعبدا مثلث سیاستمداران لیبرال
یعنی فواد سنیوره، سمیر جعجع و امین جمیل همان پیشنهادی را به میشل
سلیمان رییس جمهور لبنان ارائه می کنند که سایسون سفیر آمریکا پیش از آن
به رییس مجلس ارائه کرده بود یعنی آنها نیز در پیشنهاد خویش خواهان حذف
مفهوم مقاومت از استراتژی لبنان می شوند.
نشست های طولانی در کاخ ریاست جمهوری لبنان گرچه با پاسخ قاطعی که محمد
رعد نماینده حزب الله به سنیوره می دهد پایان می پذیرفت اما تنها با موضع
گیری شخص سعد حریری بازی خطرناک دیپلمات های غربگرا می توانست پایان
پذیرد. زیرا کارکرد اصلی کارت تهدید نظامی اسراییل در این شرایط این بود
که دولت سعد حریری در ابتدای مسیر خویش به بازنگری در پیمان خویش با حزب
الله مبادرت کند و همانند دولت سنیوره استراتژی دفاعی آینده لبنان را بر
پایه اتحاد با غرب پیش ببرد. اما بیانیه ها و اظهارات این هفته حریری
حاوی پاسخی ناامیدکننده به این انتظار خوشبیانه محافل غرب بود حریری در
برابر تهدیدات نظامی اسراییل از همان ادبیاتی بهره گرفت که رهبران مقاومت
بر زبان می آورند او تنها راه عبور از فضای خصومت کنونی را -وفاق لبنانی
ها< و یکپارچگی ملت، دولت و ارتش لبنان در برابر دشمن مشترک دانست یعنی
همان خواسته ای که نصرالله در سخنرانی اوایل این ماه در ضاحیه بیروت
مطرح کرده بود.
این موضع حریری موجب شد همکاران حزبی او در 14 مارس پای بیانیه ای را
امضا کنند که در آن از همه گروه های سیاسی خواسته شده در برابر تهدید
رژیم صهیونیستی به طور صریح پایبندی عملی خود به دفاع ملی را اعلام نمایند
اهمیت این بیانیه از آن روست که در آن که برای نخستین بار هرگونه تجاوز
اسرائیل به بخشی از لبنان (مقصود جبهه مقاومت جنوب لبنان ) به مثابه تجاوز
به تمام این کشور تلقی شده و همه گروه های سیاسی برای دفاع ملی
فراخوانده شده اند.
مهم نیست که طراحان این بیانیه آن را به صورت یک تاکتیک سیاسی امضا کردند
یعنی هدفشان جلب رضایت سران مجلس و دولت لبنان و حامیان مقاومت بوده یا
آنکه واقعا به ضرورت ایستادگی برابر تهدید دشمن بیرونی باور پیداکرده اند
بلکه مسئله مهم تر این است که با این موضع گیری حریری و بیانیه جناح 14
مارس توپ بازی تهدید از زمین سیاست لبنان دوره شده و بار دیگر به سمت
رژیم صهیونیستی پرتاب شود.