بی خانمانی مشکل پیش روی جامعه ژاپن
#
توکیو، خبرگزاری جمهوری اسلامی 23/09/83
خارجی. ژاپن. اجتمایی
بروز پدیده کارتن خوابی و بی خانمانی از معضلات اجتمایی است که دامنه آن
کشور پیشرفته ژاپن را هم در بر گرفته است.
هنگام قدم زدن در خیابان های تمیز و زیبای شهرهای بزرک ژاپن با مناظری
از زندگی ناگوار بی خانمان ها روبرو می شوی که با دیگر مناظر زیبای این
شهرها بشدت در تضاد است .
"هیراتا" یکی از مسوولان بخش رفاه منطقه ای در وزارت رفاه، بهداشت و کار
ژاپن روز دوشنبه به خبرنگار ایرنا گفت: بر اساس آخرین آمارها در سال
گذشته میلادی، در ژاپن 25 هزار و 296 بی خانمان وجود داشته که نسبت به سال
قبل از آن حدود 300 نفر افزایش یافته است.
این آمار نشان می دهد که شمار بی خانمان ها در ژاپن طی چهار سال اخیر
حدود پنج هزار نفر افزایش یافته است.
وی افزود: استان اوساکا که پس از توکیو دومین استان بزرک ژاپن است با
هفت هزار و 757 نفر بیشترین بی خانمان را در خود جای داده است.
هیراتا اضافه کرد: استان های توکیو و آیچی هم به ترتیب با شش هزار و -
361 نفر و دو هزار و121 نفر در رده دوم و سوم استان هایی هستند که بیشترین
افراد بی خانمان را دارا می باشند.
این مقام وزارت رفاه ژاپن عنوان کرد: پیشتر پدیده بی خانمانی در شهرهای
بزرک ژاپن زیادتر به چشم می خورد اما این موضوع هم اکنون در شهرهای کوچک
هم دیده می شود.
به گفته این مقام ژاپنی از دست دادن شغل و بیکاری از بزرگتری دلایلی است
که سبب شده شمار افراد بی خانمان در ژاپن افزایش یابد.
وی افزود: بسیاری از افراد بی خانمان در ژاپن را کسانی تشکیل می دهند که
از شهرستان ها برای انجام کارهای ساختمانی به شهرهای بزرک مهاجرت کرده اند
اما به دلیل رکود اقتصادی و کاهش یافتن فرصت های کاری، آنها وادار به زندگی
در خیابان ها شده اند.
هیراتا گفت: البته در میان افراد بی خانمان کسانی هم پیدا می شوند که به
دلیل مسایل خانوادگی و مشکلات روحی به این نوع زندگی رو آورده اند.
وی افزود:دولت ژاپن برای از بین بردن پدیده بی خانمانی تدابیری اندیشیده
است.
هیراتا اضافه کرد: با ایجاد تاسیساتی از بی خانمان هایی که مایل به بازگشت
به زندگی اجتمایی هستند، پشتیبانی می شود.
به گفته وی ، در این تاسیسات تلاش می شود که با تشویق روحیه و کار آموزی،
زمینه بازگشت افراد بی خانمان به زندگی معمولی در اجتماع را فراهم کرد.
در ژاپن افراد بی خانمان که نوعا بی آزار هستند با ایجاد چادر در پارک ها
و ساختن محل های کارتونی در کنار پیاده روها به زندگی خود ادامه می دهند.
این افراد در روزهای گرم تابستانی و روزهای سرد زمستانی در درون
ایستگاه های قطار و یا دیگر تاسیسات عمومی که مجهز به دستگاه های گرم و خنک
کننده هستند با خواندن کتاب، روزنامه و مجله ساعات خود را سپری می کنند.
آنان غذای خود را هم از میان زباله های رستوران ها تهیه می کنند و به همین
دلیل می توانند از چنگال مرک نجات یابند.
ازاین رو در ژاپن کمتراتفاق می افتد که بی خانمانی به دلیل گرسنگی و یا
سردی هوا جان خود را از دست داده باشد.
"ناوکی موریموتو" یکی از نویسندگان ژاپنی که پدیده بی خانمانی در این
کشور را بررسی کرده، می گوید: بی خانمان تنها به افرادی گفته نمی شود که
خانه ندارند، که نه تنها خانه، بلکه خانواده، کارهم نداشته و از امکانات
رفاه عمومی همچون بیمه درمانی و بیمه بازنشستگی نیز برخوردار نیستند.
به گفته موریموتو، بی خانمان ها با از دست دادن کار، اتکا به نفس خود در
جامعه و میل به زندگی اجتمایی را هم از دست داده و به همین دلیل زندگی
خیابانی را در پیش می گیرند.
وی می گوید: به همین دلیل تنها فقر مالی سبب آوارگی آنان نشده بلکه از
دست دادن اتکا به نفس اجتمایی و این موضوع که آنها می توانند برای جامعه
مفید باشند، تاثیر زیادی در زندگی بی خانمانی آنها گذاشته است.
در ژاپن که "کار" مقدس دانسته شده و انجام ندادن و یا نداشتن آن یک
سرافکندگی اجتماعی برای مردم محسوب می شود، بیکاری همانند یک ضربه شدید
روحی است که فرد را به ژرفای دریای ناامیدی می برد که فرد به آسانی نمی
تواند خود را از امواج سهمگین این دریا نجات دهد.
در ژاپن علاوه بر دولت، گروه های نیکوکار مردمی هم بگونه داوطلبانه برای
کمک به دگرگون شدن وضع روحی و زندگی افراد بی خانمان در تلاش هستند اما به
نظر می رسد که از میان بردن این معضل بزرک اجتمایی به آسانی امکان پذیر
نیست .
آساق280/ 2110/1443/1513