..................................................
خبرگزاری جمهوری اسلامی 89/10/03
فرهنگی.سینما.جشنواره ها
تهران- برگزاری جشنواره های نوظهور سینمایی در کشور سبب شده تا بودجه
کلانی برای این رویدادهای سینمایی هزینه شود و در عین حال دستاوردی برای
بخش فرهنگ و هنر کشور نداشته باشد.
به گزارش روز جمعه خبرنگار گروه فرهنگی ایرنا، برگزاری جشنواره ها و
همایش ها از جمله راهکارهای جریان سازی یک اتفاق فرهنگی، هنری، اقتصادی و
حتی سیاسی است و اساس برپایی آن تاثیر بسزایی در فضای کشور دارد، اما
افراط در این عرصه تنها برای آنکه صرفا جشنواره ای برگزار شده باشد، یکی
از آسیب های چنین رویدادهایی است و متاسفانه این معضل در حوزه فرهنگ و
هنر بخصوص سینما بیش از دیگر عرصه ها دیده می شود.
در کشور ما جشنواره های بسیاری در حوزه سینما برگزار می شود که بدون
اغراق بزرگترین این رویدادها در حوزه فیلم بلند سینمایی جشنواره فیلم فجر
است که تاکنون 28 دوره از برگزاری آن می گذرد.
در حوزه فیلم کوتاه نیز جشنواره فیلم کوتاه تهران و در بخش سینمای مستند،
جشنواره سینما حقیقت را می توان برترین رویدادهای سینمایی کشور برشمرد
که به همت معاونت سینمایی و بر اساس مشارکت عمومی همه فیلمسازان در کشور
برگزار می شود.
علاوه بر این جشنواره ها، شمار دیگری از رویدادهای سینمایی با رویکردهای
متفاوت وجود دارند که نه تنها اتفاق بدی در سینمای ایران نیست، بلکه می
تواند عاملی برای قرار گرفتن فیلمسازان بخصوص کارگردانان جوان سینمای
کوتاه و مستند در فضای فیلمسازی باشد و ورود بخش خصوصی به برگزاری چنین
جشنواره هایی در اصل و اساس حرکت مطلوبی برای سینمای ایران به شمار می
رود.
آنچه این روزها دغدغه آفرین شده، ورود برخی از ارگان های دولتی و اقبال
این نهادها به برگزاری جشنواره های سینمایی است که به هر حال آسیب هایی
جدی را نه تنها برای سینمای ایران بلکه برای بخش های دولتی به دنبال دارد
نهادهای دولتی برای برگزاری چنین جشنواره هایی به توجیهاتی چون سینما
تاثیر بسزایی در فرهنگسازی دارد، دست می آویزند.
براستی اگر قرار باشد، ارگان ها و نهادها به بهانه فرهنگسازی مصرف بهینه
آب، گاز، برق، استانداردسازی، فضای گردشگری، صنعت و... جشنواره راه
بیندازند و مراسم افتتاحیه و اختتامیه ای برگزار و در نهایت با تشویق و
سخنرانی رئیس نهاد در موضوع سینما بدون آنکه واجد تخصصی در این زمینه
باشد، کار را به پایان برسانند، چه فرجامی در انتظار هنر هفتم خواهد بود.
پرسش اینجاست: هدف از تحمیل هزینه های هنگفت به یک نهاد دولتی چیست ؟ صرفا
فرهنگسازی ؟ یا استفاده از منابع دولتی برای .. باید بپذیریم برگزاری این
جشنواره ها هزینه هایی همچون سفارش فیلم با موضوع جشنواره، اطلاع رسانی و
اهدای جوایز را دربر دارد و جالب آنکه حتی فیلم های برگزیده چنین
جشنواره هایی جایی دیده نمی شوند و در آرشیو دبیرخانه نهادهای برگزار
کننده جشنواره ها خاک می خورند.
این وضع سبب شده تا با ورود دلالی به عرصه برگزاری جشنواره های سینمایی
برخی افراد خاص به عنوان دبیر این رویدادهای سینمایی انتخاب شوند و با
قبول برگزاری این جشنواره ها هزینه های کلانی را به نام این رویدادهای
تشریفاتی دریافت و با بودجه ای بالغ بر 400 تا 500 میلیون جشنواره ها را
برگزار کنند.
نام این اشخاص در پس برگزاری این رویدادهای سینمایی دیده می شود و حتی
پیشنهاد برگزاری بسیاری از جشنواره های سینمایی به نهادهای مختلف از سوی
این اشخاص داده می شود.
در این میان، بسیاری از اهالی سینما و هنر بر این اعتقادند که باید ساز و
کار مشخصی در برگزاری این نوع جشنواره ها در نظر گرفته شود تا بودجه های
دولتی برای جشنواره های فاقد اثرگذاری به هدر نرود.
عباس رافعی کارگردان سینما معتقد است که این رویدادها در اساس جشنواره
نیستند.
وی افزود: برگزاری یک جشنواره باید قانون و روند مشخصی داشته باشد و
متاسفانه در بسیاری از جشنواره های سینمایی که برای نخستین بار برگزار می
شوند، این مهم مورد توجه قرار نمی گیرد.
کارگردان فیلم سینمایی کیمیا و خاک خاطر نشان کرد: این نوع مراسم بیشتر
یک سمینار است که با نمایش فیلم همراه می شود و چند میهمان ویژه نیز
نظاره گر آثار سینمایی هستند.
به گفته رافعی، سفارش فیلم 100 ثانیه ای یا یک ساعتی برای چنین جشنواره
هایی دردی را دوا نمی کند و هیچ جایی از دنیا جشنواره ها به این سبک و
سیاق برگزار نمی شوند.
وی تصریح کرد: برگزاری جشنواره به بهانه فرهنگسازی درباره مقولاتی همچون
صرفه جویی در مصرف آب و... نه تنها به هدف کمکی نمی کند بلکه به سینما
نیز ضربه می زند.
رافعی، استفاده ابزاری از سینما را مورد انتقاد قرار داد و پیشنهاد کرد،
برای برگزاری جشنواره های سینمایی باید از اهالی سینما کمک گرفت و به جای
هزینه های بیهوده در برگزاری یک جشنواره به سمت کمک برای ساخت یک فیلم
رفت.
مهدی کرم پور کارگردان سینما و تلویزیون نیز در این باره گفت: نفس
برگزاری یک جشنواره سینمایی خوب است اما باید هدفمندی و برنامه ریزی
مدونی در این عرصه وجود داشته باشد.
وی افزود: اینکه برخی با حضور پنج سینماگر جشنواره ای را برگزار می کنند
سودی ندارد و منافی رسالت اصلی جشنواره یعنی جریانسازی است.
کارگردان فیلم سینمایی چه کسی امیر را کشت خاطر نشان کرد: وقتی نفس
جریانسازی در این رویدادها رعایت نمی شود جایزه دادن اهمیتی ندارد و این
مهم در برگزاری چنین جشنواره هایی مورد نظر قرار نمی گیرد.
کرم پور تصریح کرد: باید از حداکثر ظرفیت های موجود برای بهره وری از
منابع مالی در نظر گرفته شده برای بخش فرهنگ در نهادهای دولتی استفاده
کرد و این بودجه صرف برگزاری نمادین یک جشنواره نشود.
ابراهیم اصغری تهیه کننده فیلم سینمایی به کبودی یاس نیز با انتقاد از
برخی از جشنواره هایی که به بهانه فرهنگسازی برگزار می شوند، گفت:
متاسفانه جشنواره هایی که با موضوعات مختلف برگزار می شوند، به علت
پراکندگی نمی توانند موثر باشند.
وی افزود: بسیاری از این رویدادهای سینمایی می توانند در قالب جشنواره
هایی که به همت معاونت سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزار می شود،
برگزار و به بخشی از یک جشنواره تبدیل شوند.
به گفته این تهیه کننده سینما، برپایی جشنواره متناسب با رویکرد نهاد
برگزارکننده ، مطلوب نیست و با این روش نمی توان امیدوار بود موضوعی
فرهنگسازی شود.
کامران قدکچیان بسیاری از جشنواره های سینمایی را که این روزها برای
نخستین بار در کشور برگزار می شوند، غیر ضروری می داند.
این کارگردان سینما در این باره گفت: امروز شاهد تعدد جشنواره های
سینمایی هستیم اما متاسفانه به دستاوردهای این رویدادهای هنری توجه نمی
کنیم.
وی افزود: برخی از این جشنواره ها بیشتر به یک ظاهرسازی و خودنمایی تبدیل
شده اند و در مورد نتایج آنها تدبیری اندیشیده نمی شود.
به گفته قدکچیان، برخی از جشنواره های سینمایی که این روزها تعداد آنها
در حال افزایش است، توخالی هستند و برگزاری آنها ضرورتی ندارد.
وی تصریح کرد که برگزاری چند جشنواره فشرده و متوالی نتیجه ای در بر
ندارد و در بسیاری از این رویدادهای سینمایی فیلم های جدیدی به نمایش در
نمی آید.
کارگردان فیلم سینمایی خاک و خونگفت: فیلم هایی که در این جشنواره ها به
نمایش در می آیند، تنها یک نام را یدک می کشند و به لحاظ هنری و محتوایی
حرفی برای گفتن و در نتیجه تاثیری در سینمای ایران ندارند.
کیوان کثیریان منتقد سینما نیز در این باره گفت: هر جشنواره ای که در
حوزه هنر هفتم برگزار می شود به هر حال اتفاقی سینمایی است و در نهایت
باید به سود سینمای ایران باشد.
وی خاطرنشان کرد: حمایت از چند نفر برای ساخت فیلم یا فیلمنامه، بهترین
بخش چنین جشنواره هایی خواهد بود.
نایب رئیس سابق انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران یادآور شد:
چنانچه جشنواره های سینمایی هدفدار نبوده و علت برگزاری شان مشخص نباشد
به جای آنکه برای سینمای ایران سودمند باشند، فقط صرف بودجه و هزینه
خواهند بود.
به گفته کثیریان، تمرکز جشنواره های مختلف باید بر روی اهدافی خاص باشد
تا نتیجه بهتری به دست آید، در غیر اینصورت سودی از برگزاری این جشنواره
ها حاصل نخواهد شد.
وی، علت برگزاری برخی از جشنواره های سینمایی از سوی نهادهای مختلف را
پرکردن کارنامه فرهنگی آن نهادها دانست و چنین رویدادهای هنری را بی ثمر
خواند.
کثیریان گفت: میزان هزینه کرد بودجه هایی که برای این جشنواره ها اختصاص
می یابد، چندان مشخص نیست. بهتر آنکه این بودجه ها در راه رسیدن به یک
آرمان مشخص صرف شود.
حدود 40 جشنواره سینمایی سالانه در سراسر کشور برگزار می شوند و جالب آنکه
به دلیل محدودیت هایی که در نمایش فیلم های کوتاه و مستند وجود دارد
بسیاری از فیلم هایی که به سفارش نهادهای مختلف و برای حضور در این
رویدادها ساخته می شوند اساسا از سوی مخاطبان دیده نمی شوند که توقع
فرهنگسازی از چنین آثاری داشته باشیم.
بهتر آنکه از روش های دیگری برای فرهنگسازی درباره موضوعات مختلف استفاده
کنیم و بازنگری جدی درباره برگزاری برخی از جشنواره ها صورت گیرد.
رویدادهای سینمایی بدون دستاورد را ادامه ندهیم و هزینه های هنگفت را به
نهادهای دولتی تحمیل نکنیم.
فراهنگ 1549**1983** 1568
شماره 045 ساعت 10:02 تمام