تنش محیط کار پزشکان را دچار افسردگی می کند
#
لندن، خبرگزاری جمهوری اسلامی 02/11/84
خارجی.علمی.انگلیس.استرس.
تازه ترین آمار درباره دانشکده های پزشکی در آمریکا حکایت از آن دارد
که از هر پنج عضو هیات علمی در این دانشکده ها یک نفر دچار افسردگی روحی
شدید است.
اعتراض در خصوص میزان بالای استرس و تنش در دانشکده های پزشکی و
بیمارستانهای پژوهشی در گذشته نیز وجود داشته اما هیچگاه تحقیقی علمی در
مورد این اعتراضها به انجام نرسیده بود.
به نوشته هفته نامه علمی "نیچر"، "باربارا شیندلر" در یونیورسیتی
کالج درکسل در فیلادلفیا به اتفاق همکارانش پرسشنامه هایی را برای 3500 عضو
هیات علمی در دانشکده های پزشکی در دانشگاههای مختلف آمریکا ارسال کرد.
در این پرسشنامه ها از میزان سلامت جسمی و نیز رضایت روحی و شغلی این
افراد سوال شده بود.
بیش از نیمی از دریافت کنندگان به پرسشها پاسخ دادند و نتایج حاصل از
بررسی این داده ها نشان می دهد که حدود 20 درصد از اعضای هیات علمی
دانشکده های پزشکی اعم از زن و مرد تاکید کرده اند که نشان مستمر افسردگی
شدید در حد بالینی را با خود به همراه دارند.
این میزان با درصد مبتلایان به این بیماری روانی در کل جمعیت آمریکا
همتراز است و نسبت به داده هایی که در همین زمینه در سال 1984 جمع آوری شده
بود، افزایشی 14 درصدی را نشان می دهد.
بر اساس تحقیق جدید، پژوهشگران جوانتر بیشتر در معرض ابتلا به افسردگی
و ناراحتیهای روحی ناشی از استرس و تنش در محیط کار قرار دارند و آن دسته
ار پژوهشگرانی که با بیماران سروکار دارند بیش از پژوهشگرانی که صرفا در
محیط آزمایشگاه کار می کنند دچار ناراحتی روحی هستند.
به گفته خانم شیندلر، اگر 20 درصد پزشکان در جامعه بیمار باشند باید
پذیرفت که جایی از کار دچار یک نقص جدی است.
پاسخ دهندگان به پرسشها علل متنوعی را به عنوان عوامل بروز استرس و
تنش ذکر کرده اند. به عنوان مثال اعضای هیات علمی در دانشکده های پزشکی
می گویند که فشار زیادی از طرف مسوولان بیمارستانهای مربوط به دانشگاههای
پزشکی بر دوش آنان گذارده می شود که بیمارانی را که حق ویزیت می پردازند،
معاینه کنند.
این امر موجب می شود که برای این پزشکان وقت زیادی برای انجام تحقیقات
و انتشار مقالات باقی نماند. عدم انتشار مقالات نیز منجر به آن می شود که
محققان نتوانند ارتقا شغلی پیدا کنند.
بنا بر آمار اتحادیه دانشکده های پزشکی در آمریکا، یکی از نتایج این
عدم خرسندی پزشکان آن بوده که پزشکان از پذیرش مشارکت در تحقیقات پزشکی
طفره می روند و رغبتی به آن نشان نمی دهند.
علت آنست که این قبیل پژوهشها وقت زیادی از آنان می گیرد و به واسطه
وجود تعهدات دیگر آنان عملا نمی توانند تعهد زمانی تازه ای را بپذیرند.
به گفته سخنگوی اتحادیه دانشکده های پزشکی، مسوولان امر از این مشکل
آگاه هستند و برای کاهش میزان تنش و استرس پزشکان کوشیده اند نظام تازه ای
را به اجرا بگذارند که بر اساس آن هر محقق از همفکری یک همکار ارشد و با
تجربه تر که به عنوان مربی همکار جوانتر را زیر بال خود و تحت حمایت خویش
قرار می دهد، بهره مند خواهد شد.
اروپام 2222/345/
علمی.1418