ایرنا - مشهد - ابوالقاسم فردوسی طوسی شاعر حماسه‌سرای ایرانی و سرایندهٔ شاهنامه حماسهٔ ملی ایرانیان است. برخی فردوسی را بزرگ‌ترین سرایندهٔ پارسی‌گو دانسته‌اند که از شهرت جهانی برخوردار است.
بنای آرامگاه فردوسی توسط «آندره گدار»معمار مشهور فرانسوی و پایه‌گذار دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران که مدیر اداره عتیقات (باستان‌شناسی و موزه) بود، در سال ۱۳۰۷ آغاز به ساخت بنایی شبیه اهرام مصر بر مزار فردوسی کرد. پس از گذشت چند ماه از آغاز عملیات ساخت آرامگاه، «محمدعلی فروغی» با این طرح مخالفت کرد و سرانجام آرامگاه حکیم توس بر اساس طرحی از پروفسور «ارنست امیل هرتسفلد» باستان‌شناس و ایران‌شناس آلمانی، توسط «حسین لرزاده» ساخته شد.
«هرتسفلد» اولین باستان‌شناسی بود که پاسارگاد و تخت‌جمشید را مورد کاوش قرار داد. شاید از همین رو بود که آرامگاه فردوسی به سبک ایرانی هخامنشی ساخته شد. در مهر ۱۳۱۳ به مناسبت جشن هزاره فردوسی و با هدف گرامیداشت سی سال رنج این شاعر بلندآوازه ایران زمین در سرودن شاهنامه ، در شهر توس در بیست کیلومتری شهر مشهد ساخته شد . این بنا در سال ۱۳۴۸ با طراحی تکمیلی که «هوشنگ سیحون» بر اساس آرامگاه کوروش انجام داده بود ، گسترش یافت و باغ اطراف آن به همراه موزه کنارش ساخته شد.
نظر شما