۱۹ اسفند ۱۴۰۲، ۹:۳۸
کد خبر: 85412526
T T
۰ نفر

برچسب‌ها

درخت؛ ضامن حیات و مایه ثبات بشر

۱۹ اسفند ۱۴۰۲، ۹:۳۸
کد خبر: 85412526
سیدحرمت‌الله موسوی مقدم
درخت؛ ضامن حیات و مایه ثبات بشر

ایلام - ایرنا - نایره برگ درختان، هم‌نوایی گنجشکان صحرا، شاقَ شاق کبک‌های جنگل، نغمه دلنواز آب‌های روان، موسیقی روح انگیز بلبلان بیابان، سمفونی سازگار نسیم بهاری و لالائی طبیعت، همه برای آرامش انسان‌ و هدیه‌ای از خوان خوش الوان خداست.

به گزارش خبرنگار ایرنا، صدای خدا زیبا است، چون به رخت رنگین صداقت مُزین و به بوی خوش آشنایی معطر است.

صدای درخت سلطان صداها، زمزمه زیبای ایزد منان و بَرگ و بارَش، بسان پر و بال پرندگان بهشتی، مقدس و متبرک و شکستن آن نوعی عصیان الهی محسوب می‌شود.

درخت از آزار اره نمی‌نالد، از عذاب تبر شکوه ندارد، به شلاق طوفان بی اعتنا، سوز سرما را بی‌خیال و چون جَبل راسخ ایستاده است، لکن از نامهربانی انسان ناسپاس ملول است و مُکدر.

درخت موجود قشنگی است که کلامش زیبا، نگاهش نعمت، پایش استوار، دستش دهنده و نگاهش منزه و متبرک است.

درخت بر دامان طبیعت بنشسته و سخاوتمندانه‌ در مقابل سنگ نااهلانِ نمک‌نشناس میوه هدیه می‌کند و سایه‌اش هبه دوست و دشمن و شاخ و برگش، تحفه رهگذران است.

شیره جانش تاراج تیشه، برگ و بارش روزی محتاجان، انگشتانش عصای دست پیران و ثمره عمرش هم پیشکش سفره بندگان ناسپاس قادر متعال است.

درخت زبان دارد و آزار دهندگانش را نفرین می‌کند، موجودی است راست‌قامت که تنه‌اش تیر بلا، برگش میزبان جفا، زلفش منبع صفا،‌ قلبش شهد شفاء و صدایش صدای خدااست.

بیائیم به بهانه هفته درختکاری به استقبال مولود پرسود بهار برویم و صدای خدا را قطع نکنیم.

بیاییم با زمین و هوا و خاک پاک خدا محبت کنیم و به عنوان ارباب خود با آن مهربان باشیم زیرا زمین تنها میزبانی است که با تمام ساز و برگش از همه موجودات عالم پذیرایی میکند.

درخت؛ ضامن حیات و مایه ثبات بشر

زمین این میزبان مهربان، آب را می جوشاند، گیاه را می‌رویاند و سیاهی را می پوشاند تا بندگان خدا لَختی بیاسایند.

عشق و امنیت و آرامش بشر تحفه زمین برای حفظ حیات انسان است که درخت، این هدیه شیرین رب جلیل بر بام این تحفه طاهر می‌درخشد.

ایرانیان عزیز طبق یک سنت دیرین الهی و بر اساس یک آداب شریف اخلاقی، درخت را مقدس دانسته، حراست، حمایت، تکریم و تجلیل از این فرشته سبزِ جانبخش را وظیفه خود می‌دانند.

آنان محشر طبیعت را محضر خدا و بستر زمین را نیز حریم خالق کردگار تلقی می‌کنند، تا شاکر این انعام الهی باشند، در پهنه گیتی و گل گشتِ روزگار، ما مهمانیم و زمین میزبان و آسمان نگهبان و رسم زمانه نیز به مهربانی حکم می‌کند.

وظیفه ما در ایام الهی بهار تولد جوانه‌های جان افزا و برگ‌های برکت آفرین، نعمت گرفتن و نفس دادن است، نه کُفر نعمت و نفس بریدن.

پس بیائیم در مقابل جنگل ستیزانِ طبیعت سوز همه صدای درخت باشیم و زبان طبیعت.

چنین باد.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha