آداب زیارت و صلوات خاصه شاهچراغ (ع) به ثبت ملی رسید

مؤید محسن نژاد جمعه این خبر را در آستانه ۱۷ رجب سالروز شهادت حضرت احمدبن موسی الکاظم شاهچراغ(ع) که در تقویم شمسی امسال با 30 بهمن همزمان است، بیان کرد. 

سرپرست اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان فارس در این باره افزود: در دین اسلام و درآیات قرآن کریم به موضوع زیارت پرداخته‌شده و روایات متعددی بر فضیلت زیارت خاندان نبوت و امامت تأکید دارد.

وی گفت: زیارت حضرت شاه‌چراغ (ع) در طول سالیان گذشته تا امروز به‌واسطه ادای احترام، تعظیم و زیارت حرم شکل‌گرفته است که به همین سبب تصمیم گرفته شد تا این آداب‌ورسوم گردآوری شود و به‌عنوان آداب‌ورسوم زیارت شاه‌چراغ (ع) به ثبت ملی برسد.

او با اشاره به اینکه شیراز به واسطه میزبانی حرم شاه‌چراغ (ع) و دیگر امامزادگان والامقام سومین حرم اهل‌بیت در ایران اسلامی است، گفت: در شهر شیراز مرسوم است، هر کس قصد زیارت عتبات عالیات و یا حرم مطهر امام رضا (ع) را داشته باشد، پیش از آنکه شیراز را ترک کند به زیارت شاه‌چراغ (ع) می‌رود و کسب اجازه و رخصت می‌کند.

وی یادآور شد: همچنین مردم شیراز بنا بر رسمی قدیمی، سه روز پس از بازگشت از زیارت عتبات یا مشهد نیز دوباره به پابوس حضرت احمد بن موسی (ع) رفته و ادای احترام می‌کنند.

سرپرست اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان فارس با تشکر از تولیت آستان مقدس احمدی و محمدی (ع) بابت همراهی در این کار ارزشمند، ادامه داد: حضرت احمد بن موسی (ع)، امین ولایت است و از همین رو با توجه به مستندات و تلاش مستمر اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان فارس، آداب زیارت و صلوات خاصه حضرت شاه‌چراغ (ع) به ثبت ملی رسید.

محسن نژاد بیان کرد: شاه‌چراغ (ع) همواره در طول تاریخ همانند نگینی درخشان برای مردم این دیار می‌درخشد، مسلماً وجود چنین گوهر گران‌بهایی در این شهر باعث شده تا سنت‌هایی در رابطه با آن حضرت میان مردم شیراز ایجاد شود.

او بیان کرد: این مکان نه‌تنها برای شیرازی‌ها مقدس و پرخاطره است بلکه برای ایرانیان شناخته‌شده و مورداحترام و تکریم است و به لطف پروردگار مردم همچنان ارادت و اخلاص را نسبت به این امامزاده واجب التکریم دارند.

سرپرست اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان فارس اضافه کرد: ثبت این آیین‌ها در فهرست آثار ملی باعث ماندگاری و شناخت بیشتر آن به نسل جوان خواهد بود و مقدمه‌ای بر انجام پژوهش‌های مرتبط با آداب‌ورسوم، باورها و اعتقادات اقوام مختلف و زمینه‌ای برای بازشناسی حفظ و ترویج آن‌ها در همه کشور است.