صادرات نفت و گاز به عنوان مهمترین منبع درآمد ارزی دولت و مجرای توسعه اقتصادی کشور، همزمان با روی کار آمدن «دونالد ترامپ» هدف اصلی تحریمهای آمریکا قرار گرفت. دو سالی می‌شد که اجرایی‌سازی برجام، با رفع تدریجی موانع صادرات نفت و توسعه صنایع نفتی، روزنه‌های تازه‌ای به روی این بخش مهم از اقتصاد کشور گشوده بود که خروج یکجانبه آمریکا از برجام و تعیین هدف «به صفر رساندن» صادرات نفت ایران، بار دیگر این بخش اقتصاد کشور را در تنگنا قرار داد.
مسئولان نفتی کشور ولی از پای ننشستند و به رغم سختی‌ها و محذوریت‌های بسیار، با عزمی جدی به اقدامات خود در مسیر توسعه این صنایع ادامه دادند. در نتیجه سیاستگذاری مدیران و تلاش متخصان و مهندسان این حوزه، امروز می‌توان از نفت و گاز به عنوان یکی از موفق‌ترین بخش‌های صنعتی کشور نام برد که توانسته در شرایط تحریمی به رشد خود ادامه دهد و کشور را از توسعه خود منتفع کند.
در این میان، صنعت گاز به عنوان یک صنعت زیربنایی، تامین‌کننده انرژی پاک و عامل توسعه کشور، رشدی چشمگیری را در هفت سال گذشته تجربه کرده است.
در نتیجه تلاش‌های بی وقفه در این زمینه، تولید روزانه گاز خام در کشور با رشدی ۳۷ درصدی از ۶۰۰ میلیون متر مکعب در سال ۹۲، اکنون به حدود یکهزار میلیون متر مکعب در روز رسیده است. به پشتوانه افزایش جهشی تولید گاز کشور در پارس جنوبی، ظرفیت تولید گاز خام کشور در اسفند ۹۸ برای نخستین بار تا این اندازه افزایش یافت.
با کار عظیمی که در میدان‌های مشترک گازی در این دولت انجام شده، امروز تولید گاز ایران از منابع مشترک ۲.۵ برابر افزایش یافته است. پیشی گرفتن ایران در تولید گاز از کشور قطر از میدان پارس جنوبی در شرایطی که سهم ایران از این میدان بسیار کمتر از قطر است، نتیجه تلاش شبانه‌روزی مسئولان و متخصصان نفتی است. اکنون همه فازهای میدان پارس جنوبی به جز یک فاز به مرحله بهرهبرداری رسیده است.
وزارت نفت همچنین توسعه شبکه گازرسانی را هم در دستور کار خود دارد. امروز شبکه گازرسانی با رشدی ۵۰ درصدی نسبت به سال ۹۲ به ۴۱۰۰۰ کیلومتر افزایش یافته است. نهضت گازرسانی که با مطالعات اقتصادی در ۱۳۹۲ با جدیت آغاز شد توانست تعداد روستاهای گازرسانی شده را از حدود ۱۴۰۰۰ در ابتدای دولت یازدهم به حدود دو برابر و بیش از ۳۵۰۰۰ روستا برساند. اکنون درصد جمعیت برخوردار روستایی از گاز، رشدی ۴۶ درصدی را در مقایسه با سال ۹۲ تجربه می‌کند.
بنابراین، اقدامات دولت یازدهم و دوازدهم در این حوزه موجب شد ایران در بخش تولید گاز به خودکفایی برسد. به گفته رئیس‌جمهوری در آیین بهرهبرداری از طرح‌های ملی وزارت نفت، می‌توانیم در فصل زمستان حدود ۸۰۰ میلیون متر مکعب گاز در اختیار خانه‌ها و مصارف کشور قرار دهیم؛ این معادل ۵ میلیون بشکه نفت است.
گاز صنعت استراتژیکی است که ضمن تضمین تامین انرژی پاک ، اسباب توسعه کشور را هم فراهم می‌کند. گاز به عنوان صنعتی زیربنایی، سوخت لازم برای صنعت بزرگتری مانند پتروشیمی را تامین می‌کند.
افزایش تولید گاز، زمینه توسعه صادرات در این حوزه را هم فراهم کرده است. امروز در غرب کشور گاز را به ترکیه و عراق صادر می‌کنیم . توان صادرات گاز به کشورهای شرقی هم وجود دارد و در این راستا خط لوله گاز تا مرز پاکستان کشیده شده است. افزایش بیش از ۹۰ درصدی میزان صادرات گاز کشور نسبت به آغاز به کار دولت و دستیابی به رکورد ۷۵ میلیون مترمکعب در روز، دستاوردی قابل توجه در این زمینه است.
علاوه بر آنچه گفته شد، پرهیز از خام‌فروشی در دستور کار ویژه وزارت نفت قرار دارد که در این راستا، وزارت نفت با احداث مجتمع‌های پتروشیمی اقدامات خوبی در این زمینه انجام داده است. به گفته روحانی در آیین بهرهبرداری از طرح‌های ملی وزارت نفت ، دولت آینده وقتی کار خود را آغاز می‌کند که پتروشیمی از ۵۶ میلیون تن به ۱۰۰ میلیون تن و از ۱۱ میلیارد دلار به ۲۵ میلیارد دلار رسیده است.
به رغم همه این اقدامات و دستاوردهای مثبت در شرایط تحریمی، ولی وزیر نفت مدت‌ها است هدف هجمه مخالفان قرار دارد. نامه استیضاح وزیر در مجلس همچنان از سوی مخالفان برای گردآوری امضا می‌چرخد. برخی نمایندگان هم در اقدامی خلاف قانون و عرف سیاسی، از سران سه قوه خواسته‌اند وزیر نفت را برکنار کنند. منتقدان دوآتشه دولت یکی از موفق‌ترین وزیر دولت را مورد حمله قرار می‌دهند و به صورت غیرمستند و غیرمستدل او را به تضییع حقوق و منافع کشور متهم می‌کنند.
با این حال وزیر نفت، بر اساس رویکرد کلی دولت، در سخت‌ترین شرایط هم به دنبال جنجال‌آفرینی نیست و به خاطر مصلحت کشور، سکوت پیشه کرده است.
وزیر نفت در حاشیه افتتاح پروژه‌های نفتی در پاسخ به پرسشی در مورد هجمه‌های مطرح شده علیه خود گفت: منتقدان، بنده را به خیلی چیزها متهم می‌کنند اما تحمل می‌کنیم و می‌شنویم و چاره‌ای نداریم زیرا آدمی که بار سنگینی روی دوش دارد نمی‌تواند به هر انتقادی پاسخ دهد. بنابراین اگر حرف نمی‌زنم به این معنا نیست که زبان ندارم. اگر سکوت می‌کنم به خاطر مصلحت کشور است، زیرا در دعوا نان ما در نمی‌آید و خدمت نیاز به آرامش دارد.
نظر شما