محمدرضا نجفی روز چهارشنبه در جلسه علنی مجلس در نطق میان دستور خود اظهار داشت: ملت شریف ایران، ایران آخرین سال قرن را در شرایط دشوار اجتماعی و اقتصادی ناشی از تحریم‌های غیرانسانی و عدم کارآمدی مسئولین بخش‌های مهم آغاز کرد.
نماینده مردم تهران در مجلس افزود: سوز بیماری عالم‌گیر کرونا نیز در برهه اقتصاد سلامت ما وزیدن گرفت. ارزیابی و عبرت‌آموزی از آنچه مدیریت بحران تاکنون انجام داده مجالی دیگر می‌طلبد. اما اگر در نگاهی رویکردی آن را به سنگ محک بکشیم، علیرغم خدمات ارزنده آنها کادر ایثارگر درمان، سازمان‌های مردم نهاد و همکاری بخش‌های بزرگی از مردم دو نقص عمده بیش از موارد دیگر رخ می‌نماید و چه بسا خود علت پاره دیگری از ریسک‌ها و مخاطرات باشد.
نجفی بیان داشت: کوچک‌شماری و تاخیر، در فقدان رویکرد استراتژیک آنچه از تصمیمات و برنامه‌های اجرایی می‌توان فهیم این است که وضعیت را عادی اعلام می‌کنیم بار دیگر به شرایط اوج نزدیک شدیم مجددا سیاست‌های انقضباضی را به‌کار می‌بندیم. نوعی از فاصله‌گذاری پراکنده و گاه‌گاهی، بدون ورود به نقد این رویکرد بنابر بر الزامات مدیریت بحران، در شرایط کشور ما نیز به آن متصل خواهیم بود اما توجه شما را به چند نکته جلب می‌کنم.
وی اضافه کرد: این رویکرد مبتنی بر پیش‌فرض کم‌خطر بودن کرونا کمی خطرناک‌تر از آنفلوآنزا است و اقدامات و کنترلی آن نیز با این تناسب طراحی می‌شود. اما این راهبرد متضمن تمهید امکانات درمانی همچون پرسنل تازه‌نفس، تخت‌های آی سی یو، و تجهیزات تنفسی برای نقاط اوج بیماری است.
نماینده مردم تهران در مجلس تصریح کرد: در همین رویکرد خوشبینانه رخدادهایی مبتنی بر کثرت بیماران بدحال و تلفات بسیار وسیع‌تر از موج اول محتمل است. بنابر این حتی در صورت پذیرش مبانی و رویکرد آسان‌گیرانه جاری نیاز به برنامه حیاتی انکارناشدنی است.
نجفی با اشاره به تمهید مراقب از جان غریب به ۱۴ میلیون ایرانی پرخطر بالای ۶۰ سال و بیماران زمینه‌ای و تجهیز سازمان درمان از لحاظ نیروی انسانی و تجهیزات، ادامه داد: آنچه پیش روی این رویکرد است اوج‌هایی متعدد بیماری است و تا دستیابی به واکسن و داور ممکن است این امواج به هم متصل شود و باعث غافلگیری و خسران شود.
وی افزود: خواهران و برادران آنچه دوستان ما در مدیریت بحران بر آن اتکا کرده‌اند نیمی از احتمال ممکن است نیمی دیگر آن سناریوی بدبینانه و منتج به فاجعه است.
نماینده مردم تهران در مجلس عنوان کرد: اگر با ویروسی سراپا متفاوت با آنفلوآنزا و قدرت کشندگی بیش از ۲ درصد روبرو باشیم، آنگاه چه؟ ما هم امیدواریم سناریوی اول درست باشد و در کمتر از یکسال اکتشافات علمی، واکسن و دارو گره از ریسمان در هم پیچیده این بلا بگشاید.
نجفی افزود: اما برنامه برای نیمه دیگر محتمل ماجرا چیست؟ بگذارید صریح بگویم. چنانچه خدای‌ناکرده با ویروسی با کشندگی بالا مواجه باشیم که رفتار و جهش‌هایش تغییر کند در پاییز و همزمان با شیوع احتمالی آنفلوآنزا چنان بهمنی سازمان سلامت در جامعه را درخواهد نوردید که مدیریت بحران فرصت اتخاذ سیاست‌های انقباضی را نخواهد داشت. به ویژه وقتی آن را در پس‌زمینه شرایط اقتصادی و اجتماعی خود بازخوانی کنیم حول و هراس چنان تصویر آشوب‌زده‌ای صد چندان می‌شود.
وی خاطرنشان کرد: سوال این است برای این احتمال چه کنیم. خواهران و برادران هیچ استراتژیست و محققی در وضعیت مذکور توان دولت‌ها و حکومت‌ها را برای مدیریت بحران مکفی نمی‌داند از وضعیتی سخن می‌گویم چنان قدرت ملی و توان اجتماعی و سرمایه انسانی را می‌لرزاند که هر عاقبتی پس از آن محلی از احتمال دارد.
نماینده مردم تهران در مجلس یادآور شد: اکنون باید به این سناریو اندیشه شود و پاسخ روشن است مدیریت بحران با استفاده از ابتکارات و ظرفیت‌ها و اقدامات محلی و گروه‌های اجتماعی به بیان دیگر برای مهیا شدن در برابر آن سیل احتمالی سیل‌بند حکومت کفایت نمی‌کند.
نجفی گفت: تک تک واحدهای اجتماعی باید مستحکم و فعال شوند. تکیه بر ابتکارات و ظرفیت‌ها و جوامع داوطلب محلی، توانمندسازی و ساماندهی قابلیت‌های منطقه‌ای و محلی دولتی و غیردولتی، جلب مشارکت سرمایه‌های نمادین ملی و منطقه‌ای، اعتماد به نهادهای مدنی و سازمان‌های مردم نهاد بخشی از اقداماتی است که مدیریت رویدادهای بدبینانه اما محتمل را ممکن می‌کند.
وی بیان داشت: ما همچون سایر مردمان سایر این کره خاکی علیرغم عادی‌نمایی و ساده انگاری‌های رایج ممکن است در وضعیتی وخیم گرفتار شویم. راهکار و تمدیدات مقابله را باید امروز فراهم کنیم.
این جامعه برای مقابله با چنان بحرانی نیازمند تقویت سرمایه اجتماعی و احیای دوباره است. این امر تنها از دلسوزان کشور و مقامات ارشد نظام میسر است. امروز برای مدیریت آن وضعیت احتمالی، صداقت، شفافیت به هر آنچه که باعث افزایش اعتماد عمومی شود لازم و ضروری است. تحلیل مساله به مساله ستادی و اداری به بیراهه رفتن است. هر آنچه که پیش از این پذیرش و انجامش به نظر هزینه داشت در چنان تصویری شدنی است بله. از وفاق ملی، آشتی ملی، عفو عمومی و بازسازی اعتماد سخن می‌گویم.
نظر شما