صدا و سیما در حالی عنوان «رسانه ملی» را یدک می کشد که برخی از مجریان آن خواسته یا ناخواسته در بحث ورزشی رنگی عمل کرده و هوداران سرخآبی را در برابر هم قرار می دهند. نکته تاسف بار موضع گیری های این مجریان این است که کری خوانی آنان نه تنها ورزشی نیست بلکه گفتار برخی از آنان را می شود در زمره سخنان دور از انتظار تعریف کرد.
استفاده از الفاظ نامناسب در برنامه زنده تلویزونی که میلیون های ببننده از نسل های مختلف دارد بدون شک با اخلاق سازمانی و ایدئولوژی حاکم بر صدا و سیما متفاوت است. اما با این وجود مجریان برای جذاب کردن برنامه به هر قیمتی دست به کارهایی می زنند که با اصول وحدت ملی به ویژه وحدت در ورزش مغایرت دارد. جهت گیری های خاص مجریانی مانند «حسین کلهر» در برنامه «سلام صبح بخیر» و «علی ضیاء» در برنامه فرمول نمونه‌های بارز این ادعا است. مجری برنامه سلام ایران روز گذشته نسبت به لوگوی باشگاه استقلال سخنان به زبان آورد که با واکنش های مختلف روبرو شد.
البته پیش از موضع گیری خاص کلهر، ضیاء مجری برنامه فرمول یک در یکی از برنامه‌های خود با دعوت از پیشکسوت سابق پرسپولیس، به وی اجازه داد تا الفاظ توهین آمیزی نسبت به سرمربی سابق و کاپیتان پیشین استقلال (علیرضا منصوریان و سیدمهدی رحمتی) مطرح کند. همچنین هنر مجری برنامه فرمول یک دروازه بان پرسپولیس را به حاشیه برد. در این برنامه مجری با سوق دادن «علیرضا بیرانوند» به سمت کری خوانی های رنگی، زمینه ای را فراهم کرد تا دروازه بان سرخپوشان پایتخت در فضای مجازی مورد اهانت هوادارن رقیب قرار گیرد.
این سوگیری های خاص برخی از مجریان تلویزیونی موجب شد تا اهداف رسانه ملی به عنوان یک رسانه وحدت بخش در در سایه علایق رنگی به فراموشی سپرده شود. این فراموشی زمانی بیش از پیش نکوهیده است که براساس قانون حاکم بر رسانه ملی، مجری گری امر فراتر از علایق شخصی به شمار می رود و خبرنگار یا اصحاب رسانه که بر صندلی این پست قرار می گیرند نمی توانند آمال و آرزوهای خود را از دوربین رسانه ملی به تمام جامعه تعمیم دهند. اما واقعیت برخی از این مجریان نه تنها احترام به صندلی و بینندگان تلویزیونی نیست بلکه آنان برخی از شکست های تیم خود در میدان مسابقه، کری خوانی های شخص را به برنامه زنده کشانده و سعی دارند از طریق دوربین زنده به یک تیم و میلیون ها هوادار آن توهین کنند.
توهینی که بازخورد منفی در جامعه دارد و پس از سخنان نسنجیده کلهر علیه تیم استقلال تهران، پای برخی دیگر از سلبریتی ها به کری خوانی باز شد. «سامان گوران» طنز پرداز ایران در واکنش به این هتاکی کلهر از ادبیات به مراتب بدتری نسبت به تیم رقیب استفاده کرده است. ادبیاتی که حیثت سه تن از بازیکنان کنونی و سابق تیم را هدف قرار داده و با یادآوری اتفاقات بازی پرسپولیس و داماش گیلان حرکات منشوری «شیث رضایی» و «محمد نصرتی» را برای هواداران پرسپولیس یادآور شده است.
به نظر می رسد رنگی کردن برنامه های تلویزیونی برای رسانه ای که انحصار پخش رقابت های ورزشی به ویژه فوتبال را در اختیار دارد یک سم به شمار می رود. زیرا ایجاد دودستگی و پخش برنامه های جانبدارانه علیه یک تیم خاص ممکن است با عکس العمل دیگر تیم ها را به همراه شود.
همچنین برخی از مجریان جوان که سودای چهره شدن را در سر دارند نمی توانند با چنگ زدن به ریسمان کری خوانی های ورزشی در میان هواداران تیم مقابل برای خود جایگاهی پیدا کنند. اگر قرار است یک مجری تلویزیونی که ورزش از علایق او به شمار می رود جایگاه در میان جامعه داشته باشد، نباید هنر خود را در ایجاد تفرقه تعریف کند بلکه با ریشه یابی مشکلات ورزش به ویژه فوتبال باشگاهی زمینه را برای توسعه فوتبال در ایران فراهم کنند. کاری که در ۲ دهه گذشته «عادل فردوسی پور» با حرفه‌ای گری در برنامه «نود» آن را انجام داد و کمتر خود را درگیر کری‌خوانی های رنگی کرد.
نظر شما