پیروزی پر گل تیم ملی فوتبال ایران مقابل سوریه در یک دیدار تدارکاتی خوشبختانه با امواج مثبت و حمایتی منتقدان سال‌های اخیر تیم ملی همراه شد؛ این نگاه مثبت به تیم ملی ارزشش بیش از نتیجه به دست آمده در این دیدار است. با این امید که این نگاه حمایتی با قبول این واقعیت که فردی سکان دار تیم ملی شده و تا سه سال آینده حق دارد برای اردوهای آماده سازی برنامه ریزی کرده و با سلیقه خود بازیکن و آرایش و تاکتیک تیم ملی را انتخاب کند ادامه یابد! حق دارد از بازیکنان خود بخواهد باید گل بزنید حتی اگر بازی را ببازید! من پیش از عقد قرار داد ویلموتس بخشی از مواردی که به نظر باید پیش از آن مورد توجه فدراسیون فوتبال قرار می‌گرفت را گفته و نوشته‌ام و امروز نیز مانند گذشته معتقدم برنامه‌های آماده سازی تیم ملی باید در اولویت قرار گیرند.
اما ذکر چند نکته که به نظر مورد توجه مشوقین و حامیان جدید تیم ملی قرار نگرفته ضروری است.
١- این نتیجه بهترین نتیجه تیم ملی در هشت سال گذشته نبوده ما تیم ملی بحرین را در مقدماتی جام جهانی با شش گل برده بودیم.
٢- این بازی هجومی ترین بازی تیم ملی در هشت سال گذشته نبود ما تیم ملی کره جنوبی را با بازی کاملاً برتر در مقدماتی جام جهانی اخیر در تهران برده بودیم.
٣- بازی دوستانه با بازی رسمی تفاوت زیادی دارد به ویژه در بازی با تیم‌هایی چون سوریه که یک بازی کاملاً بسته و فیزیکی را مقابل ما ارائه می‌دهد بازیکنان ما در این دیدار تحت پرس، بازی فیزیکی و من تو من سوری‌ها نبودند و اغلب در محوطه جریمه بدون مراقبت آزاد و رها بازی می‌کردند!
٤- تیم ملی در جام جهانی روسیه پوست عوض کرده بود و تنها با یک تغییر نسبت به گذشته به میدان آمد.
٥- به لحاظ منطقی با سه یا چهار جلسه تغییر امکان تأثیر عمیق تفکر سرمربی روی تاکتیک تیمی و حتی نحوه بازی بازیکنان وجود ندارد.
با این وجود امیدواریم که با حمایت همه جانبه تیم ملی به رهبری ویلموتس قادر باشد. فوتبال ما را به موفقیت‌های بزرگ‌تری برساند به امید آن روز.
------------------------------
کارشناس ورزش
نظر شما