كره جنوبي راه وحدت را بدون آمريكا مي پيمايد- علي نصيري*

اهداف بلند مدت كره جنوبي براي تامين آينده اي فرحبخش براي شهروندان دو كره با آنچه كه آمريكا در شرق آسيا به دنبال آن است سازگاري ندارد؛ بنابر اين خواهي نخواهي بايد در آينده، راه خود را از آمريكا جدا كند.
آمريكا و كره جنوبي بي ترديد قادر نخواهند بود بازي را در ارتباط با كره شمالي مديريت كنند كه هدف اين بازي از همه جهات با هم تطبيق ندارد.
مثلا اگر چه شايد ديدارهاي رهبران دو كره با هماهنگي واشنگتن شكل مي گيرد، اما اين دو رهبر بي ترديد اهدافي را پي مي گيرند كه با هدف مقامات واشنگتن براي كره شمالي يا حتي كره جنوبي مطابقت ندارد؛ بنابراين رهبران دو كره صرف نظر از اهداف بلند مدت يا ميان مدت آسيايي آمريكا در منطقه، سعي مي كنند اهداف مشترك خودشان را پي بگيرند.
چون در اواسط شهريور بود كه كره جنوبي سعي كرد به كمك كره شمالي يك دفتر حافظ منافع در پايتخت هاي يكديگر راه اندازي كند، اقدامي بدون هماهنگي با واشنگتن كه با مخالفت آمريكايي ها رو به رو شده بود.
به همين دليل بود كه كانگ كيونگ وا وزير خارخه كره جنوبي بطور علني به سرزنش واشنگتن پرداخت از اينكه چرا در قبال خواسته هاي كره شمالي انعطاف به خرج نمي دهد.
يك هفته بعد از آن بود كه وي در اقدامي غيرمترقبه اعلام كرد سئول قصد دارد در ارتباط با موضوع كشتي غرق شده كره جنوبي در سال 2010، تحريم ها عليه پيونگ يانگ را بردارد.
همان روز يك مقام عالي رتبه ديگر كره جنوبي نيز ادعاي مشابهي كرد كه دونالد ترامپ رئيس جمهوري آمريكا مجبور شد اعلام كند 'كره جنوبي هيچ اقدامي را در اين خصوص نبايد بدون هماهنگي با واشنگتن انجام دهد' اظهار نظري كه موجب ناراحتي سئول شده بود.
در 20 مهر ماه بود كه يك فرمانده جديد ارتش كره جنوبي متعهد شد نيروهاي كنترل عمليات كشورش (موسوم به 'اوپكون') را كه دهه ها است در واشنگتن مستقر هستند، به كشورش باز مي گرداند.
اما چند روز بعد از اين موضع گيري كره اي ها، وزارت خارجه آمريكا نسبت به آن واكنش نشان داد و ابراز نگراني كرد از اينكه دو كره تصميم گرفتند از يك ماه ديگر ميان دو پايتخت (سئول و پيونگ يانگ) خط آهن و جاده بكشند.
در 26 مهر ماه بود كه رويترز گزارش داد واشنگتن به سئول فشار مي آورد تا از طرح مشترك خود با پيونگ يانگ براي ايجاد يك منطقه پرواز ممنوع در منطقه خلاع سلاح شده در كره شمالي دست بر دارد.
در واقع اين موارد اختلاف به تدريج مي رود ائتلاف قديمي واشنگتن و سئول را تضعيف كند و مشاركت هاي دوجانبه در مديريت امور شبه جزيره كره را با برخي سوالات جدي مواجهه سازد، به ويژه در حالي كه يكي از كشورها در كشور مقابل نيروي نظامي دارد كه مي تواند زمينه بروز جنگي باشد كه ديگري به هيچ وجه خواهان آن نيست. چون تا زماني كه اين ائتلاف پا بر جا است، وجود نيروي يك كشور در كشور ديگري مشكلي ايجاد نخواهد كرد اما وقتي كه اين ائتلاف به هر نحوي زير سوال برود، بي ترديد وجود چنين نيروهايي در كشور ميزبان خطر آفرين خواهد بود و از اين پس، اين نيروها ابزارهاي متفاوتي براي نيل به اهداف متفاوت تر تلقي خواهند شد.
اگرچه هم واشنگتن و هم سئول خواهان خلع سلاح هسته اي پيونگ يانگ بودند اما امروزه دو طرف در نحوه اجراي طرح هاي خلع سلاح پيونگ يانگ با هم دچار اختلاف هستند، چون هرچه قدر آمريكا در روند خلع سلاح كره شمالي تعجيل به خرج مي دهد، اما رهبران كره جنوبي مي روند تا وقت بيشتري براي كره شمالي بخرند.
چون روند صلح دو كره امروزه به راحتي توانسته است خطر حمله كره شمالي به كره جنوبي را منتفي كند، اما آمريكا هنوز اين حق را براي خود قائل است كه از خطر هسته اي و موشكي كره شمالي واهمه داشته باشد.
از طرف ديگر، كره جنوبي نيز برخلاف آمريكا، همچون روسيه و چين تمايل چنداني به ادامه تحريم هاي شمالي ها ندارد، در حالي كه آمريكا همچنان بر طلب ادامه تحريم ها مي كوبد.
البته اختلاف كره جنوبي و آمريكا به همين موارد خلاصه نمي شود. در دوم مرداد ماه امسال بود كه خبرگزاري يونهاپ گزارش داد، آمريكا در مذاكرات مربوط به تقسيم هزينه‌هاي اقدامات دفاعي با كره‌ جنوبي يك دسته‌بندي جديد به نام 'پشتيباني عملياتي' به وجود آورده كه ظاهرا هدفش افزايش چشمگير سهم سئول در هزينه‌ها است.
در حالي كه دو طرف آماده دور ديگري از چانه‌زني در سئول در اواخر ماه آينده ميلادي بودند اين اختلافات در حالي بروز كرد كه هدف از مذاكرات تعيين اين موضوع است كه سئول چقدر براي استقرار نيروهاي آمريكايي در كره كه در حال حاضر تعدادشان به 28 هزار نيرو بالغ مي‌شود، پول پرداخت كند.
در عين حال دولت ترامپ نيز خواستار اين است سربازان آمريكايي خارج از شبه جزيره كه به صورت پاره وقت ممكن است در اين منطقه مستقر شوند يا در صورت لزوم اعزام شوند، در اين تقسيم هزينه گنجانده شوند.
براي چندين دهه كره‌ جنوبي در سه بخش در هزينه‌هاي استقرار نيروهاي آمريكايي در كره شامل پرداخت حقوق، ساخت و ساز و لجستيك سهيم بوده است.
آمارها نشان مي‌دهند سئول امسال حدود 850 ميليون دلار براساس يك توافق پنج ساله پرداخت مي‌كند كه يك افزايش چشمگير نسبت به سهمش در سال 1991 است.
با اين حال، اين قرارداد پنج ساله نيز در پايان سال جاري ميلادي پايان مي‌يابد و دولت آمريكا،‌ كره‌ جنوبي را تحت فشار قرار داده تا از اين بيشتر هزينه كند. با اين حال درخصوص اين دسته‌بندي جديد تحت عنوان پشتيباني عملياتي دولت كره‌ جنوبي اعلام كرده كه اين مساله غيرقابل قبول است.
صرف نظر از اين اختلافات دروني ميان مقامات سئول و واشنگتن، كره جنوبي امروزه به يك كره واحد و قدرتمند مي انديشد كه شايد چندان خوش آيند آمريكا نباشد.
با اين وجود، سئول از هيچ تلاشي براي نيل به اين قدرت بلامنازع منطقه اي دست نخواهد كشيد، ولو اينكه با مخالفت آمريكا باشد يا بخواهد سال ها زمان صرف آن كند، همانگونه كه سال ها براي وحدت دو كره تلاش كرد.
بنابراي،ن از اين پس بايد شاهد يك روند واگرايي ميان اهداف و برنامه هاي هميشه همگرا در واشنگتن و سئول باشيم، روند اختلافي كه با آغاز گفت گو هاي رهبران آمريكا و كره شمالي شكل گرفته بود.
---------------------
كارشناس خبر ايرنا