ستاره‌های آسمان تاریخ جام جهانی

به گزارش ایرنا؛ روز شماری برای آغاز بیست و یكمین دوره رقابت های جام جهانی فوتبال در روسیه آغاز شده است، جامی كه می تواند آخرین میدان جهانی برای نمایش ستاره هایی چون «لیونل مسی» و «كریستیانو رونالدو» باشد.
در هر دوره این رویداد، بازیكنانی هستند كه با درخشش خود، به قهرمان یك ملت و حتی جهان تبدیل می شوند.
«مارادونا»، «پله»، «پائولو روسی»، «لوتار ماتیوس»، «اوزه بیو»، «پوشكاش»، «گارینشا»، «یوهان كرایوف»، «گرد مولر»، «ماریو كمپس»، «رونالدو»، «زیدان»، «روماریو»، «روبرتو باجو»، «اولیور كان» و «لیونل مسی» بزرگانی
هستند كه در ادوار مختلف جام جهانی، ستاره بودند.
در این گزارش نگاهی داریم به ستاره های ادوار مختلف جام جهانی:
* 1930 / میزبان اروگوئه / قهرمان اروگوئه
هر چند آرژانتین در دیدار پایانی نخستین دوره جام جهانی قافیه را به اروگوئه میزبان باخت، اما «گیرمو استابیله» مهاجم این تیم با هشت گل زده به عنوان آقای گلی رسید و ستاره مسابقات شد تا لقب «مرد خزنده» را از كارشناسان بگیرد.
«پدرو گارسیا» از اروگوئه و «برت پاتناد» از آمریكا هم دیگر ستاره های این رویداد بودند.

* 1934/ میزبان ایتالیا / قهرمان ایتالیا
ایتالیا از امتیاز میزبانی به خوبی بهره و جام را بالای سر برد كه در این مسیر «آنجلو سیاویو» با گل های خود نقش مهمی در قهرمانی لاجوردی پوشان داشت.
چكسلواكی در دیدار پایانی با حساب 4 بر یك مغلوب میزبان شد و جام را از دست داد، اما «اولدریخ نیدلی» مهاجم این تیم كفش طلا را از آن خود كرد.

* 1938/ میزبان فرانسه / قهرمان ایتالیا
پاریس برای ایتالیا خوش یمن بود و آتزوری برای دومین دوره توانست بر بام فوتبال جهان تكیه بزند.
«سیلویو پیولا» از ایتالیا، «گئورگی ساروسی» و «پوشكاش» از مجارستان و «لئونیداس» از برزیل ستاره های بی چون و چرای سومین دوره جام جهانی بودند.
با این حال بسیاری، لئونیداس را بهترین بازیكن جام معرفی كرده و لقب «الماس سیاه» را به او دادند. بطوریكه یكی از شركت‌های شكلات‌سازی محصولی به نام الماس سیاه را روانه بازار كرد كه هنوز هم تولید می‌شود. یكی از شاهكارهای این بازیكن برزیلی ضربات آكروباتیك تماشایی بود.
ایتالیا در فینال 4 بر 2 مجارستان را از پیش روی برداشت و پاریس را فتح كرد.

* 1950/ میزبان برزیل / قهرمان اروگوئه
بیش از 150 هزار تماشاگر ورزشگاه ماراكانا برای جشن قهرمانی تیم ملی برزیل خود را آماده كرده بودند، اما در عین ناباوری تیم ملی برزیل در فینال با حساب 2 بر یك به اروگوئه باخت تا جشن به ماتم تبدیل شود.
هر چند «آدمیر» برزیلی ستاره این مسابقات بود، اما در نهایت برزیل در حسرت جام باقی ماند. او در 39 بازی ملی، 32 گل به ثمر رساند.
در پایان دیدار فینال، بازیكنان اروگوئه پس از گرفتن جام قهرمانی به سرعت ورزشگاه را ترك كرده و به كشورشان بازگشتند تا اسیر خشم علاقمندان متعصب فوتبال برزیل نشوند.

* 1954 / میزبان سوئیس/ قهرمان آلمان
اولین قهرمانی آلمان در حالی رقم خورد كه این تیم توانست مجارستان را در فینال 3 بر 2 از پیش روی برداشته و بر جام بوسه بزند.
با این حال ستاره بی بدیل این جام «شونر كوچیش» مجارستانی 11 گل به ثمر رساند.
او ركورد خارق العاده 75 گل در 68 بازی ملی را در كارنامه ثبت كرد و لقب سرطلایی فوتبال را به خود اختصاص داد.

* 1958 / میزبان سوئد / قهرمان برزیل
آغاز سلطه برزیل در فوتبال جهان با برتری 5 بر 2 این تیم برابر سوئد و رسیدن به مقام قهرمانی در این سال شكل گرفت.
«پله» در 17سالگی ستاره برزیل و جام بود و این تیم را به قهرمانی رساند. او در دیدار نیمه نهایی برابر فرانسه هت تریك كرد و نام خود را بر سر زبان ها انداخت.
با این حال نمی توان از 13 گلی كه «ژوست فونتین» برای تیم ملی فرانسه به ثمر رساند به سادگی عبور كرد.
این بیشترین تعداد گل زده یك بازیكن در كل ادوار جام جهانی است.

* 1962 / میزبان شیلی / قهرمان برزیل
دومین قهرمانی متوالی برای مهد فوتبال جهان با ستارگانی چون «پله»، «واوا» و «گارینشا» به دست آمد.
هر چند برخی «پله» را مسبب قهرمانی برزیل می دانند، اما خود برزیلی ها معتقدند كه «گارینشا» پرنده خوش تكنیك برزیل ستاره این جام بود.

* 1966/ میزبان انگلیس / قهرمان انگلیس
انگلیس اجازه نداد جام از كشور خارج شود و در فینال، جام را از چنگ آلمان در آورد.
«جف هورست» مهاجم توانمند انگلیس تیمی كه هدایت آنرا «سر آلف رمزی» برعهده داشت با گل های متعدد به قهرمانی رساند. «بابی چارلتون» و «بابی مور» از دیگر اركان قهرمانی میزبان بودند.
هر چند «اوزه بیو» پلنگ پرتغالی بهترین بازیكن این جام بود و 9 گل به ثمر رساند. «فرانس بك بائر» آلمانی هم در عین جوانی یكی دیگر از چهره های ماندگار جام بود.

* 1970 / میزبان مكزیك / قهرمان برزیل
سومین فاتح بزرگ برزیل در جام جهانی با كولاك «پله» و هم تیمی هایش شكل گرفت. این تیم در فینال ایتالیا و دفاع آهنینش را در هم كوبید و قهرمان شد.
در پایان این مسابقات نام «گرد مولر» آلمانی، «جرزینیو» برزیلی و «كوبیلاس» از پرو به عنوان ستاره های جام 1970 مطرح شد.

* 1974/ میزبان آلمان / قهرمان آلمان
ژرمن ها در خانه همه حریفان را شكست دادند و قهرمان شدند.
«فرانس بكن بائر» در میانه میدان آلمان می درخشید و «گرد مولر» در خط حمله با وجود قامت كوتاه، یك بمب افكن بود كه خط دفاعی حریفان را از پای در آورد.
«گرزگورز لاتو» از لهستان با هفت گل به كفش طلا رسید. با این حال نمی توان از ستاره های تیم ملی هلند همچون یوهان كرایوف، جانی رپ و نیسكنز به راحتی عبور كرد.

* 1978 / میزبان آرژانتین / قهرمان آرژانتین
نخستین قهرمانی آلبی سلسته در اوج جنگ های سیاسی این كشور شكل گرفت تا شادی به مردم این كشور هدیه شود.
هلند در این جام عملكرد چشم نوازی داشت. «یوهان كرایوف» الماس هلند بود كه تیمش را برای دومین دوره متوالی به فینال رساند، اما باز هم این تیم در رسیدن به قهرمانی ناكام ماند.
«ماریو كمپس» با اندامی تنومند و سرعتی ویرانگر در خط حمله آرژانتین جولان داد تا تیمش به قهرمانی برسد. او در پایان، آقای گل شد و بهترین بازیكن لقب گرفت.

* 1982 / میزبان اسپانیا / قهرمان ایتالیا
سومین قهرمانی برای لاجوردی پوشان؛ تیمی كه با سه تساوی و به زحمت به دور حذفی صعود كرد در نهایت به قهرمانی رسید.
«دینوزوف» دروازه بان و كاپیتان تیمی بود كه علاقه ای به گل خوردن نداشت.
«جنتیله» در خط دفاعی آتزوری یك رهبر به تمام معنا بود، اما «پائولو روسی» در خط حمله ایتالیا بهترین نمایش را داشت و 6 گل به ثمر رساند تا ستاره جام باشد.

* 1986 / میزبان مكزیك / قهرمان آرژانتین
این دوره در حالی برگزار شد كه چند روز قبل از آغاز مسابقات، زلزله ای مهیب پایتخت مكزیك را ویران كرد.
بدون تردید جام جهانی 1986 به نام «دیه گو مارادونا» گره خورده است. خدای آرژانتینی ها با نمایشی غیرقابل تكرار توانست تیمش را به مقام قهرمانی برساند.
در حالی كه پیش از مسابقات، كارشناسان برزیل و آلمان را مدعیان اصلی می دانستند، اما مارادونا توانست با نمایشی تحسین برانگیز تیمش را به دومین قهرمانی برساند. او بدون تردید ستاره آلبی سلسته در مكزیك بود.

*1990 / میزبان ایتالیا / قهرمان آلمان
آلمان در دیدار نهایی با گل «آندریاس برمه» از روی نقطه پنالتی بر آرژانتین غلبه كرد و قهرمان شد تا انتقام دوره قبلی را از آرژانتین بگیرد.
«مارادونا» و «گوئی گوچه آ» از آرژانتین، «اسكیلاچی» از ایتالیا، «لوتار ماتئوس» از آلمان، «گری لینكر» از انگلیس و «روژه میلا» از كامرون تاثیرگذارترین های این دوره بودند كه حتی فیفا هم نتوانست از بین این نفرات، یكی را به عنوان بهترین بازیكن انتخاب كند.

* 1994/ میزبان آمریكا / قهرمان برزیل
سلسائو در فینال، ایتالیای سختكوش را در ضربات پنالتی از پیش روی برداشت و برای چهارمین مرتبه قهرمان شد.
تیمی مهیب و قدرتمند با ستاره هایی چون «روماریو»، «ببتو»، «دونگا»، «آلدایر» و «تافارل» كه به حق قهرمان شد.
با این حال اكثر كارشناسان «روبرتو باجو» ایتالیایی را ستاره بی رقیب این جام در آمریكا می دانند.
او تیمی زخم خورده را با هنرنمایی و گل های فراموش نشدنی اش به فینال رساند و لقب «بودای كوچك» را گرفت.

* 1998/ میزبان فرانسه / قهرمان فرانسه
سرود قهرمان خروس ها در خانه و در ورزشگاه «استاد و فرانس» شهر پاریس با گل های فرموش نشدنی «زین الدین زیدان» خوانده شد.
زیدان در مرحله گروهی عملكرد قابل دفاعی نداشت، اما از آن پس ستاره تیمی بود كه «امه ژاكه» ساخت و توانست برزیل را در فینال با سه گل شكست دهد.
زیدان بی تردید ستاره این جام بود، اما نمی توان از درخشش «داور شوكر» آقای گل جام از كرواسی، «رونالدو» برزیلی و «پاتریك كلایورت» در هلند به راحتی گذشت.

* 2002 / میزبان كره جنوبی و ژاپن / قهرمان برزیل
سالی كه برزیل پنج ستاره شد و در فینال آلمان را 2 بر صفر شكست داد تا قهرمان دنیا شود.
«رونالدو» در این جام همه كار كرد و برزیل را به قهرمانی رساند و خودش با هشت گل به كفش طلا رسید.
«رونالدینیو»، «ریوالدو»، «روبرتو كارلوس» و «كافو» نیز در آن تیم برزیل نقش محوری داشتند.
برای آلمان ها نیز «اولیور كان» دروازه بان، كاپیتان و البته یك ستاره به تمام معنا بود.

* 2006/ میزبان آلمان / قهرمان ایتالیا
چهارمین قهرمانی آتزوری با نسلی طلایی و تیمی یكدست كه همه بزرگان را یك به یك از پیش رو برداشت.
از «بوفون» درون دروازه، «فابیو كاناوارو» و «آلساندرو نستا» در قلب خط دفاع، «پیرلو» و «گنارو گتوزو» در میانه میدان و «فرانچسكو توتی» و «دل پیرو» در خط حمله، همه ستاره های ایتالیا بودند.
هر چند در پایان جام «كاناوارو» مدافع ایتالیایی بهترین بازیكن جام شد و همان سال توپ طلای جهان را از آن خود كرد.
«زین الدین زیدان» فرانسوی همه از ستاره های جام بود، اما یك غفلت و اشتباه در فینال و اخراج از زمین سبب شد تا خروس ها جام را از دست بدهند و خودش هم نتواند بهترین باشد.

* 2010 / میزبان آفریقای جنوبی / قهرمان اسپانیا
تیكی تاكا سبب شد تا بالاخره ماتادورها بر قله فوتبال جهان قرار بگیرند و هلند برای سومین بار نایب قهرمان شد.
شاید به زحمت بتوان لقب ستاره و بهترین بازیكن را در این جام به كسی داد، اما «آندرس اینیستا» و «داوید ویا» ایفاگر نقش اصلی لاروخا برای قهرمان بودند.
«وسلی اسنایدر» هلندی، «میرسلاو كلوزه» از آلمان و «دیه گو فورلان» اروگوئه ای هم بازیكنان تاثیرگذار جام نوزدهم بودند كه در این میان، فورلان بهترین بازیكن انتخاب شد.

* 2014/ میزبان برزیل / قهرمان آلمان
یك گل در دقیقه 118 از «ماریو گوتزه» جوان كافی بود تا ژرمن ها در فینال آرژانتین را از پیش روی برداشته و قهرمان شوند.
آلمان سزاوار قهرمان بود. تیمی كه برزیل میزبان را در نیمه نهایی هفت بر یك خرد كرد و نمایشی عالی را در اذهان علاقمندان به فوتبال؛ به جاری گذاشت.
هر چند در پایان این جام «لیونل مسی» بهترین بازیكن جام انتخاب شد، اما او و یارانش باز هم در رسیدن به قهرمانی در یك تورنمنت معتبر ناكام بودند.
ورزشی**3783**1597